piekna rzecz, dla mnie jeden z najbardziej ciekawych horrorów, a jack Nicholson, jak zwykle w roli swirów nieoceniony:), szczególnie jak z siekiera lta prawie pod sam koniec.
No i sama końcówka mocna, i ta muzyczka na koniec.

,,Co dziwne film jest coraz mniej doceniany i staje się niezrozumiany. Młodsze pokolenie (młodsze niż ja – mam 22 lata) wychowane już na “Pile 1-4” i “Hostelu” nie rozumie Jacka Torrence, jego lęków i pokus. Trochę szkoda, że horror upada coraz niżej. Od lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku kiedy przechodził prawdziwy rozkwit do teraz wiele się zmieniło. Wiele zmieniło się też w mentalności widzów. Z Kinga wolimy słaby “Pokój 1408” (którym zapewne się zajmę) od “Lśnienia”. I to jest przykre.”

E chyba trochę generalizujesz z tym niedocenianiem, młodzi nasycą się ,,Piłą” i innymi bzdetami i sięgną po klasykę, ci co chcą.
Diagnozę co do współczesnego horroru podzielam, badziewie, w większości nie ogladam, zresztą mam zaległości w wielu klasycznych produkcjach, więc szkda czasu na jakieś bzdety typu ,,Hostel” czy ,,Piła”.
lepiej starą dobrą ,,noc zywych trupów obaczyć.
pzdr

A czy w przypadku “Lśnienia, nie ma odosobnienia, uwięzienia, że się spytam, tylko tam jest to zrobione z klasą.

A tamto to epatowanie przemocą i krwią, choć w Lsnieniu wylewająca się krew z windy świetna jest.

Pozdrawiam.:D

Może i generalizuję, a nie lubię tego robić. Ale to boli jak ktoś mi się pyta o fajny horror (często się pytają) to mówię: “Lśnienie” a oni mi na to: “oglądałem/łam – nudy, nic się nie dzieje”.
Naoglądałam się horrorów w życiu. Tych lepszych, tych klasy b, tych starych i tych nowych.
Zawsze będę się upierać przy “Lśnieniu”, “Egzorcyście”, “Dziecko Rosemary” czy starym dobrym “Omenie”.
Każdy nowy horror na ekranie witam z niecierpliwością i oczekiwaniem, że tym razem uda się zrobić coś podobnego do ww. Ale jeszcze na to nie czas…
Pozdrawiam

Sunrise. Sunset.

Muzyka w “Lśnieniu” jest świetna – nie jest potrzebna by tak jak teraz wystraszyć widza jej nagłym uderzeniem gdy bohater skrada się piwnicą i dopada go nagle człowiek-szczur czy coś w tym stylu. Tu muzyka pomaga w skupieniu i buduje rosnące napięcie. Krzysztof Penderecki i jemu równi Wendy Carlos czy Bela Bartok się postarali – nie ma co:)
Sunrise. Sunset.