super, zawsze najlepiej jest zacząć od Adama i Ewy

zrozumiała sprawa

wbrew pozorom nie prawda. Z tego co się zdążyłem zorientować do przezwyciężenia DOWOLNEGO problemu potrzebne jest uzmysłowienie sobie: – samego problemu – własnej kondycji w konfrontacji z tym problemem – znalezienia najkrótszej (choćby była najcięższą) ścieżki do tego problemu pokonania – wyznaczenia sobie jasno sprecyzowanego celu
To co “zacytowałaś” to taka właśnie porada w pigułce. Niepełna, bo nie wskazuje na ścieżkę i na cel. Ale dwa pierwsze punkty wyczerpuje. I wbrew pozorom- im brutalniej i mocniej zostanie to wyartykułowane, tym większa szansa na to, że dotrze.

nie napisałem słowa o ty, do czego ty jesteś.

na żadnej, w ogóle tego nie dotykałem

pozostaje mi wierzyć ci na słowo

w to uwierzyc jest mi znacznie łatwiej

w to nie watpię. Prowadzący musi mieć, jeśli chce osiągnąć jakikolwiek efekt. Są jednak skutki uboczne takiej zabawy.
A mianowicie coś, co ja nazywam uzależnieniem od pomocy, przekonaniem, że samemu, bez pomocy terapeuty nie uda sie wybrnąć z kłopotów. Wbrew pozorom to jest także cos, co się nawarstwia i wzmacnia z biegiem czasu.

wiadomo

mi nic. Wskazałem za to na fakt, że im częściej wyciąga sie rękę po pomoc, tym się to czyni chętniej i łatwiej. W efekcie tworzy sie cała grupa ludzi, którzy sami, bez pomocy, nawet nie pomyślą o tym, że mogliby czegokolwiek dokonać.

Zwracam Ci uwagę na fakt, że ja nie napisałem – ludzie, zakazuje wam chodzić po pomoc do Gretchen! Nie, ja napisałem – ludzie, żadna pomoc wam nie jest do niczego potrzebna, nie bądźcie ciamajdami, dacie radę!

wbrew pozorom nie wszystko. Czasami coś, co przynosi doraźne „dobro” skutkuje bardzo paskudnie. Vide sekty chociażby i „leczenie” uzależnień przez nie.

jasne, ale czy to coś zmienia w kwestii tego, co napisałem? Ze to kwestia siły woli? Nie sądzę.

jasne, co nie oznacza, że cel uświęca środki.

Pozdrówki