A to zaczyna być ciekawe.
W których (punktach) i z jakich (powodów)?

Ja wiem, czy to stereotyp… Czy po prostu rola, kreacja. Prawda, format.
Ja wiem, że to ciąży czasem aktorom serialowym, że ich lud utożsamia z ich rolą, że w kolejce do kasy są pytani o perypetie z serialową żoną, chorobą która zaistniała jeno w scenariuszu etc. A w dodatku fan zupełnie wbew intencjom aktora odczytuje jego grę. Ale to jest zawarte w kontrakcie i już. Nawet, jeśli małymi literkami.

Tworzy Pan Referenta i ma pan do niego prawa, jasne — ale po prawdzie, to też tylko w części: reszta Referenta jest kreowana przez odbiorców. I oni (my, znaczy) też jakieś prawa do Referenta mają. A Referent istnieje tylko między nami — między Panem a mną, Yassą itd, itp.

To zresztą interesujące (właśnie mi przyszło do głowy): nie jestem pewien, na ile dotyczy to bytów wirtualnych, a na ile wszystkich.

Może być, że i ja, ten prawdziwy, istnieję tylko między mną a żoną, mną a dzieckiem, mną a Bogiem…

Pozdrawiam przedświątecznie