moja wycieczka zakładowa to dokładnie te same klimaty:

Wczoraj przeniknąłem przez karczemne lustro i jakbym skorzystał z wehikułu czasu!

Szafa grająca po drugiej stronie żałośnie łkała: ... ale to już było było…

Znowu spotkałem znajomą Dętą Orkiestrę OSP, która kiedyś w wyniku doznanej iluminacji uznała się za Filharmoników Berlińskich.

A że nie była w stanie zdzierżyć autostopów zgarnianych przez kierowcę, to wyciszała się nadąsana…wyciszała…wyciszała…

Zwłaszcza, że ta niewyrobiona hałastra, mało wyczulona na kunszt i wirtuozerię dętych ochotników pożarników, rozsiadała się bezczelnie z tyłu i chichrała z tej całej tromtadracji.

Nie ma się co dziwić, że uczestnicy naszej wycieczki, w końcu nie wytrzymali i solidarnie opuścili autokar.

Przy okazji zatrzaskując drzwi pojazdu przed nosem Piccolo-Flecistki. Pewnie z powodu jej nadmiernych i nieznośnych improwizacji.
Na piccolo flecie tak się wyrywała!!! Przed Trąbę?
Pomyślałby kto?
Trzeba znać swe miejsce w szyku!

I jeszcze jednej takiej… Puzonistki, co nie pasowała.
Nie pasowała, bo puzon to raczej męski instrument.
A poza tym, ta to stale myliła krok…
Ooo właśnie, myliła krok!

Po czym te Trąby, Fagoty i Tuby powlokły się już samodzielnie, z buta, bez pole, na zkuśki, do tej całej Arkadii i Nieborowa.

Trochę je rozumiem. Nie jest miło przebyłaś w niemiłym towarzystwie. Po którym nie wiadomo czego się spodziewać. No i te dwuznaczne uśmiechy…

A przecież każdy by chciał być Filharmonikiem Berlińskim.
A już najbardziej strażak-ochotnik spod Grójca. Nawet jeśli jest Kontrafagotem.

Słowem, fajnie było tam wpaść, usłyszeć znowu ten sam, stary (dawniej też stary) repertuar.
Wprawdzie, z nadal wkradającym się gdzieniegdzie fałszem, ale o tym szaaa…
Po co babcie denerwować?

Za tę chwilę wzruszeń dziękuję Ci Merlocie, pozdrawiając przy tym serdecznie

Ps.
Nazwy instrumentów dętych użyte zostały z premedytacją.
Zwłaszcza fagot i kontrafagot.
Ale to już uwaga dla bardziej zorientowanych w lengłiczidiomach i nie tylko.:)