New Age jest systemem filozoficznym a nie religią Objawioną. Stąd mówiąc w kategoriach mojego wpisu, sytuowałby się w duchowości metafizycznej. Nie wiem co będzie wykazywać zwolennik New Age i jak będzie definiował roztapianie i zatracanie. Przedstawiłem Ci, jak to wygląda w mistyce chrześcijańskiej.

[quteo]Analogia doświadczeń mistycznych do orgazmu na pierwszy rzut oka może wydać się zabawna (szczególnie jeśli za przykład podajesz Matkę Teresę, pardą :) ale taka nie jest. Przede wszystkim dlatego, że w takim stanie występuje ograniczona poczytalność, wyłącza się racjonalne myślenie.

Analogia do orgazmu dotyczyła tylko tego jak w doświadczeniu “uniesienia – jako analogii do zatracenia i rozoipienia” nie traci się własnej tożsamości, nawet w chwili – jak piszesz- ograniczonej poczytalności. Było to powiedziane w kontekście Twojej wątpliwości co do podobieństw mistyki chrześć. do NEw Age. Wiec prosze nie podmieniać kontekstu i nie trywializować go. Można przecież zaryzykować taką analogię, że przeżywanie Nieba będzie niekończącym się orgazmem.. . W tym sensie, że niezwyłym ale bez zatracania swojej tożsamości oraz świadomości. Zabawne ale jak najbardziej uprawnione – przynajmniej w moim malutkim rozumku.. . :-)))

Zaś Mistyka Matki Teresy nie cechowała się jakimiś uniesieniami mistycznymi. Jej życie duchowe odznaczało się mega okresem posuchy duchowej i braku jakichkolwiek pociech duchowych związanych z niesieniem ulgi ludziom cierpiącym. Ktoś moze powiedziec, że ktoś taki fundował sobie lepsze samopoczucie pomagając innym( spotkałem takie opinie ). W przypadku Matki Teresy było przeciwnie – doswiadczała wewnętrznej ciemnosci pomimo, że była światłem dla innych.. .

Przykład ogrójca przywołałem do elementu roztopienia i zatracenia w odniesieniu do pełnienia Woli Bożej. Przykład, gdy moje ego każde mi postąpić z korzyścią dla mnie i jednocześnie z niekorzyścią dla Ciebie. Wtedy toczę duchową walkę. Ale w procesie duchowym można stać się takim człowiekiem który własnie “odnajduje radość” w takich sytuacjach gdy spotyka go taki konflikt interesów pomiędzy swoim ego a wymogami miłości – cieszy się, że może tym, że może dać świadectwo i postąpić wbrew swojemu ego. A może nawet nie odczuwać radości z tego – jak Matka Teresa – w ograniczać swoje ego pomimo, wewnętrznej ciemności( braku odczuwania tego, że czyni coś dobrego, co podoba się Bogu).
Treści do przyswojenia jest niezmiernie dużo, ot chociazby 8 błogosławieństw.. . Duchowość chrześcijańska to duchowość konkretu życiowego. Gdyż musi ona zmieniać nastawienie do świata oraz ludzi a więc zostać zweryfikowana w codziennym życiu.

W Twojej wypowiedzi wyczuwam opis pewnej postawy duchowej, polegającej na “małpowaniu” zamiast własnego indywidualnego rozwoju. Cytowałem Ci wypowiedź Jana PAwła II:

«nie może odnaleźć się w pełni inaczej jak tylko przez bezinteresowny dar z siebie samego» (Gaudium et spes, 24)

Postawa taka jest szczytem duchowości chrześcijańskiej. Jest to mowa o takiej przemianie ego i odnajdywaniu radości i wolności w byciem dla >> kogoś, niż byciem dla <—- siebie. Własne poszukiwania odnoszą się do takich indywidualnych obszarów jak rozwijanie formy duchowości relizując ją poprzez rozwój swoich talentów, zainteresowań i pasji. Stąd jednego pociąga życie monastyczne( Merton ) innego w świecie ( poldek ) a wszyscy realizują jeden i ten sam program przemienienia swojego życia na wzór Mistrza ale w okolicznościach i realiach jakich mi przyszło żyć w tzw. świecie. W tym co napisałem wyżej jak i tutaj nie odnajduję cech ślepej wiary w los i przeznaczenie sterowane ręką Boga.

Rozumiem, że “pijesz” do Opatrzności Bożej. Opatrzność Boza jest to, wsparcie człowieka w tym, aby mógł on sięgnąć po to, co Bóg przygotował dla Niego od założenia świata. A więc Bóg sprzyja człowiekowi w osiagnięciu tego. Gdzie tu więc wiara w ślepy los? Jest to Wiara w to, że można liczyć na wsparcie w kontekście osiągnięcia Nieba.

Wolą Boga jest to abym trafił w miejsce jakie mi przygotował od założenia swiata. Wszystko wiec co wynika z Wiary w to, stanowi konsekwencje tego pragnienia aby się tak stało. I nie jest to rozumienie duchowości jako filozofii zycia, której praktykowanie pozwala na osiagnięcie nieba. Wręcz przeciwnie. Niebo zostało dane każdemu człowiekowi darmo. Gdyż zostaliśmy wykupieni z mocy zła męką krzyzową. Cała WIara i jej konsekwencje wynikają z przyjęcia tego faktu: Zostałem już zbawiony. Wiara w ten fakt obiektywny prowadzi do nawrócenia się z drogi zła na drogę pełnienia tzw dobrych uczynków. Innymi słowy Merton nie poszukiwał zbawienia gdyż już został zbawiony ale jako konsekwencja tego faktu, szukał ducha w literze prawa które realizował w monastycznym trybie życia. Bo ta forma go pociągała więc ją wybrał. Ale jeszcze nie oznaczało to odnalezienia tożsamości duchowej w formie życia którą wybrał. Dopiero musiał się jej uczyć i nauczyć. Czujesz tę różnicę?

DObre pytanie. Założenie jest takie: dobre drzewo nie może przynosić złych owoców. W Kosciele Katolickim pod sankcją grzechu traktuje się udział we wszelkich praktykach mających podłoże okultystyczne, magii, tarota i innych tego typu rzeczywistości.

Mistyka Chrześcijańska i cała duchowośc oparta jest na relacji z Bogiem. A więc w każdym akcie religijnym, również w doświadczeniach mistycznych cały czas dzieje się to w kontekście oddania i relacji do Osoby Boga, a nie w kierunku jakiś niezidentyfikowanych sił duchowych. Co jest jeszcze istotne, że aby wejśc w sferę sacrum niezbędne jest życie w stanie łaski uświęcającej a więc bez obciążenia grzechem ciężkim. Gdyz grzech sprawia, że relację w jakiej jesteśmy wobec Boga przecinamy. A więc z rzeczywistości sacrum dobrowolnie lądujemy w rzeczywistosci profanum, narażając sie na niebezpieczeństwa duchowe. Więc są pewne bezpieczniki warunkujące nie tylko doświadczenie mistyczne Boga ale wejście w samą rzeczywistość sacrum – jest zycie w stanie łaski uswięcającej a więc w stanie przyjaxni z Bogiem której potwierdzeniem jest trwanie bez grzechu cięzkiego.

Między innymi skutkiem wejścia w rzeczywistość okultystyczną może dojśc do opętania gdyż nikt nie ma pewności z jakim duchem ma do czynienia. Zły duch jest bardziej inteligentny i przebiegły niż człowiek. Stąd Kosciół zabrania takich praktyk. Te praktyki odbywają się nie w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Nie wiem czy zwróciłaś uwagę, że każy akt religijny: modlitwa, Msza św., udzielanie sakramentu jest zapoczątkowane znakiem krzyża który określa, w “czyje imię będzie się działo” i kogo zapraszamy w dany akt wiary. Znak krzyża jest jednym z aktów “uczyszczających teren”.

Nie ma za co przepraszać, nikt nie oczekuje od Ciebie “łykania, jak gęś kluchy” , :-)))( nie słyszałem wcześniej tego określenia ). Pan dał wolność każdemu człowiekowi więc należy żyć w wolności a nie w przymusie. W zrozumieniu a nieświadomości.

Co do Biblii to temat na osobną notkę, gdyż z podziału gatunkowo literackiego sam Nowy Testament składa się z Ksiąg historycznych, mądrościowych i mistycznych( apokalipsa św.Jana ). Więc każdą z nich należy inaczej czytać – tzn. w przypadku każdej z nich ich kanoniczność( natchnienie ) przejawia się w inny sposób. No ale to nie w tej notce.

pozdrawiam.

************************
Kopię tunel.. .