A jak kupią ten bank to odrazu w nim się poprawi?

Jak bank zadużo porozdawał kredytów to zmiana własciciela nic nie da.

Zarządy może nie, zresztą maja sporo menadżerów wykształconych w USA i Wielkiej Brytanii. Za to rady nadzorcze raczej na pewno zmienią kolor. Przynajmniej wewnetrznie. I tak to kryzys na rynkach hipotecznych w USA odbija nam się w sposób nieco zaskakujący, bo sądzono, że ten problem zostanie załatwiony “w rodzinie”.

Pozdrawiam serdecznie

ale jak się chcemy bawić w snucie scenariuszy to pamiętam, że Dresdner jest obecny w Polsce i komuś tam dawał kredyty. Więc je też, gdyby Chińczycy go kupili i chcieli nam zrobić kuku, może wypowiedzieć. Niestety, trudno nie przyznac Panu racji.

Przynajmniej mogę Pana serdecznie pozdrowić

Pisalem do Pana Yayco, że każda wiosna jest pierwsza, więc nie ma co dramatyzować. Jeśli jednak tak mialoby się zdarzyć (a zdarzy sie z pewnością, niestety) to razem z Panem Yayco, Joteszem, Zenkiem19 i Andrzejem Klejną zalożymy filię txt i będziemy przygotowywac grunt na przybycie kolejnych konfederatów:-))) Tam czasu nie ma więc jakoś się na nich doczekamy w spokoju.

Pozdrawiam serdecznie

bardzo śpieszy, to zapraszam do Klubu Eleuzyjskiego czyli ekspozytury txt na Wiecznych Pastwiskach :-))

...

Allianz nie musi organizować w Polsce banku – on już go ma, jako że Dresdner Bank Polska juz istnieje, i to od paru lat.

A co do tego, kto kogo obchodzi, to nie bardzo dzisiaj wiadomo. Jedno jest pewne, to mianowicie, że my z tym nic wspólnego nie mamy. Zresztą wpływu teź nie mamy.

Dodatkowa informacja do tematu z dzisiaj: pojawiła sie koncepcja alternatywna: połączenie Drensdner Banku z Commerzbankiem i ewentualne dokupienie do konsorcjum Postbanku, co skutkowałoby powstaniem drugiego co do wielkości (po Deustche Bank) banku w Niemczech i jednego z największych w Europie. Taka ucieczka do przodu przed Chińczykami.

Ciężko to sobie było wyobrazić taka sytuację jakies 20 lat temu. Dziś już nie. Bo niby jak Pan sobie inaczej wyobraża wpływ na światową (bo przecież już nie europejską) gospodarkę ponad 2-miliardowego kraju, o ponad 10% przyroście rocznym PKB? Że będą siedzieć cichutko w kątku i cos mamrotac pod nosem?

Niebawem, na skutek zakupionych czy podrobionych technologii, Chińczykom zacznie brakować ludzi do pracy (sic!), a wtedy biali zaczną się tam przenosić i integrować z nimi. Wtedy dopiero zacznie się bal, bo ci zintegrowani będa forpocztą totalnego już ataku Chin na resztę świata.

W tym układzie Europa (czy Unia Europejska) w zasadzie już zaczyna przegrywać z resztą świata.

Pozdrawiam zielono (bo już chyba tylko migracja osobników w takim kolorze jest w stanie coś zmienić).

Zastanawia mnie, że niemal wszyscy, którzy zdecydują się zabrać głos w sprawie Chin stwierdzają, że takie duże coś nie ma prawa się rozwijać dalej w ten sposób, że nie potrafi to coś zdobyć dominacji, że będą mieli kłopoty z tego czy innego powodu. Zachowujemy się tak, jakbyśmy nie chcieli dopuścić myśli, że Chińczycy nas po prostu już dominują, że reszta świata juź zaczyna tańczyć tak, jak im Chiny zagrają. Jest to takie trochę myślenie życzeniowe, oparte na naszej dominacji, która przecież też nie wzięła się z powietrza, a wyglada na to, że się trochę degeneruje.

Tymczasem jakoś mało słychać o strategiach opracowywanych na wypadek gdyby… Zazwyczaj pod uwagę bierze się w takiej sytuacji różne scenariusze, od nam sprzyjających po ektremalnie niesprzyjające, i wypracowuje odpowiednia taktykę. Ja na razie nie zauważam żadnej taktyki i żadnej strategii, przynajmniej oficjalnie, a jedynie ogólnoświatową chęć zarobienia na Chińczykach.

Tak dla przykładu wersja rozwoju sytuacji I: Chiny się przewracają i mamy taki kryzys gospodarczy, jakiego jeszcze świat nie widział. Europa leży na łopatkach.

Wersja II: Chiny nas dominują gospodarczo (nie kulturowo – bo po co, jak znam białych, to sami się podłożą) i w konsekwencji politycznie. Europa lexy na łopatkach.

Wersja III: zachowana zostaje równowaga gospodarczo-polityczna między Chinami, Indiami (+Pakistan, Bangladesz, Malezja, Filipiny) a resztą świata. Ale tu trzeba wziąć pod uwagę wahania wzrostu u poszczególnych graczy, co w sumie daje dość niestabilną sytuację, bardzo podatną na lokalne kryzysy różnego typu etc. Europa leży na łopatkach i jest po kolei wykupywana, na dodatek na obszarze naszego kontynentu dochodzi do zderzeń między USA, Rosja a Chinami. Tu drobna uwaga: czy zauważył Pan, że terroryści jakoś szerokim łukiem omijają interesujący nas kraj?

Pozdrawiam serdecznie

Coś ma Pan dzisiaj do mnie pecha :-))), ale to pewne dlatego, że Pana lubię.

Co do odpowiedzi na Pańskie pytanie: porównałbym Europę do naszej nacji: jak nie dostaniemy w łeb, to się nie zabierzemy do roboty. Szansa na wypracowanie takiej wspólnej polityki jest, bo sama UE jest takim rzowiązaniem. Na totalitaryzm, niestety nie ma innej odpowiedzi, jak zespolenie sił i wspólna walka z zagrożeniem. Rzecz w rozmiarach i dalekowzroczności oraz związanych ze strategią samoograniczeniach partnerów w celu osiagnięcia celu ponadnarodowego. Tylko tyle i aż tyle. My (mam na myśli wszystkie kraje unijne) widać jeszcze tego do końca nie zrozumieliśmy i rozmieniamy sie na drobne.

Tu się tworzy nowy porządek świata, a my się duperelami zajmujemy.

Pozdrawiam serdecznie

Raczy Pan żartować, po prostu tak sobie na siebie dzisiaj wpadliśmy od rana i nam się dobrze gada. A że nie można ciagle prowadzić tylko rozmjów marynistycznych, więc i jakies poważne tematy nam się przytrafily.

Co do Pańskich obaw związanych z Unią, to muszę je podzielić – coś ta integracja trwa za dlugo i niekoniecznie zgodnie z czystymi zasadami gry. Ale to polityka. Tyle że politycy jakby zapominają powodach tej integracji oraz szybkości, z jaka ostatnio poruszają się potencjalni przeciwnicy. A o poszczególnych spoleczeństwach nie wspomnę, bo na to trzeba wieków. Albo jednego, konkretnego najazdu kolonizacyjnego. Tyle, że wtedy może byc odrobinę za późno.

Trzeba pamietać na przyklad, że przeciwnika należy atakować wtedy, gdy jest slaby, a nie silny, stąd do takich rozgrywek doskonale nadają się kryzysy, szczególnie te o maksymalnie dużym zasięgu. A jeszcze lepiej jest je sprowokować.

Pozdrawiam serdecznie

Tak jest zawsze, gdy ludzie z kolonii najpierw kolonizuja metropolę, a potem ją sobie po prostu kupują, bo są glodni sukcesu i pieniędzy. No i jest ich ponad miliard.

Pozdrawiam serdecznie

PS. Mam wątpliwości co do “Jaguara”. On chyba w prapoczątkach byl jednak brytyjski.

Ma Pan na mysli takie wynalazki, co to mialy byc czolgiem, albo samochodem pancernym, ale za lekkie wyszly, więc je sprzedają jako osobowe?