No a z przodu przydałaby się solniczka.
Z Wieliczki.
;)

uff, dobrze że dobrze się skończyło, a panu policjantowi…ech, kleś miał za dużo świeżych bloczków to se wypisał

niech mu na zdrwie, skoro musiał, choć dupek

zimna woda zdrowia doda:)

jak tu nie wierzyć w powiedzenia

_{prezes,traktor,redaktor}

dobra woda zdrowia doda, Maxie:-) Nawet bez soli, proszę Igly.

Ale te kilka minut, gdy się zastanawialem, czy wysiadać i czy ewentualnie zdążę, to dluugo zapamiętam.

A tych dobry ludzie, Panie Mireksie, to naprawdę sporo bylo, co napawa umiarkowanym optymizmem.

Pozdrawiam serdecznie Panów

pomimo, że dziś jedzie Pan setką i to mając w perspektywie przyspieszenie,
to bardzo się cieszę, że wczoraj ukontentował się Pan był czterdziestką.

Naprawdę:-)

wczoraj się trochę przestraszyłem, ale jak widzę, wszystko się rozeszło po kościach (z dokładnością do samochodu i pechowego ogrodzenia). To się cieszę.

I tylko napiszę, że po moim, wiele lat temu, gwałtownym wytraceniu prędkości i wydłubaniu o własnych siłach z czegoś, co jeszcze chwilę wcześniej było samochodem, z wielką radością powitałem policjanta i zapłaciłem mu mandat (wtedy się jeszcze płaciło gotówką) mówiąc coś w rodzaju “wolę od pana odbierać ten mandat, niż miałbym odebrać przepustkę od świętego Piotra”... Bez sensu, chyba byłem w szoku, ale pamiętam do dziś.

Mimo panującego wokół ciepła, zimne dreszcze mnie przeszły. Wynurzałam się o podobnym doświadczeniu u Pana Yayco.

Dotrze do Pana… Wtedy jedynym ratunkiem jest uzmysłowić sobie, że dociera nie to co jest lecz to co mogło być, a nie jest. Nie jest. Nie jest.

Pozdrowienia to zbyt mało Panie Lorenzo w tych okolicznościach.

Jak dobrze, że są jeszcze ludzie na tym świecie.

Proszę na siebie uważać.

ja jestem optymizmem. I świat oraz jego mieszkańcy ciągle mnie zaskakują, choć to prawda – nie zawsze pozytywnie.

Gdybym nie był optymistą, to już dawno bym się obwiesił, bo zbiesić to już dawno się zbiesiłem:-)

Ciągle natomiast (jako przestroga?) dżwięczą mi w uszach słowa Lema, odpowiadającego na pytanie, co czeka nas w najbliższej przyszłości: “Nie wiem, a to dlatego, że nigdy nie należałem do żadnej partii, w rybryce “zawód” pisałem zawsze “bezrobotny”. A poza tym dotknięty jestem głuchotą, słyszę więc to tylko, co chcę usłyszeć.”

Pozdrawiam Państwa serdecznie

Jeden mały plus tej “afery”: dzisiaj do pracy jechałem środkami komunikacji masowej 18 min. W najlepszych czasach samochodem docierałem po 30 minutach:-)

Pozdrowienia serdeczne

Czy Pan jest optymista, to ja bym się jednak kłócił.
To, że Stańczyk ma śmieszną czapkę i opowiada niezłe wice, jeszcze nie znaczy, że pogodnie patrzy w przyszłość i pozytywnie ocenia otoczenie (społeczeństwo).

Lem, którego intelekt mnie przytłacza, był się w ostatnich swych latach jednak poważnie… hmmmm…. skwasił...? Ladniej mówiąć – miałem wrażenie, że przestał lubić świat.

Niemniej Pana pozdrawiam z optymizmem nieustającym (choć mi czasem obcym).

Że bez telefonu komórkowego się da. Bez telewizji się da. Bez radia się da.

Bez internetu też by się pewnie dało, ale nie sprawdziłam :)

tylko… co to za życie? Bez możliwości porozmawiania z Panią i innymi?

To tak jak z Krakowem: Extra Cracoviam non est vita (poza Krakowem nie ma życia). Co jest prawdą.

Choć może i jest to życie gdzie indziej. Ale co to za życie?

Miłego powrotu Pani życzę

będzie sie Pani przejmować gadaniem nawiedzonego Lorenzo:-) Zresztą kazda pliszka swój ogonek chwali. Pani sie nie przejmuje tylko, tak jak Pan Tarantula, lobbuje. Oczywiście na rzecz Warszawy. W końcu i Kraków i Warszawa maja coś wspólnego (ale to nie moje, to cytat z Mazana i Czumy!): jak rozpoczęla się emigracja z Krakowa (i nie tylko) do Warszawy, we wszystkich tych miastach podniósl się wskaźnik inteligencji mieszkańców.

Pzodrawiam lekko przestraszony wlasną odwagą