(nie wiem w końcu, czy dorabiac Panu to “y” jako dużą literę, a nie chciałbym uchybić?).

Faktycznie rzut beretem, bo ostatnio kilka razy ćwiczyłem. W sumie to tylko 2,5 godziny. Nawet ciepło. Zaś połączenie z Krakowem niemal tramwajowe, biorąc pod uwagę czas, jaki się spędza w naszych środkach komunikacji masowej, nie różniący się zbytnio od poruszania się własnym samochodem.

Prowokacja prowokacją, ważniejszy jest kontekst. A ten – sam Pan przyzna – jakiś taki nieciekawy trochę jest. I to od dłuższego czasu.

Sporo się pisało na txt o metodach wychowywania dzieci, o edukacji w ogóle, tyle że do pewnego etapu. A dalej, Panie, jak kto chce albo i nie chce.

Więc ja nie wiem, Drogi Panie Yayco™, czy Mrożek w tym kontekscie artystą jest jedynie. A najgorsza to ta niepewność (też zapożyczone z Mrożka).

Pozdrawiam serdecznie miłego dnia życząc

siedzę właśnie (w sensie ścisłym) nad pracą o starości, którą napisała bardzo młoda osoba, ale za to zajmująca się tym praktycznie, na dodatek u dołu porządku dziobania. I jestem przerażony.

Co prawda głos Pani Magii wniósł w moje myśli niepewność, bo jak wiadomo w Krakowie nie byłem od dziesięcioleci. Ale mimo wszystko zwracalbym uwagę na nasze zapóźnienia cywilizacyjne w sferze , przepraszam za wyrażenie, odkrywania starości.

U nas każdy odkrywa ją sam. Obawiam się, że nie są to odkrycia przyjemne ani w Krakowie, ani w Warszawie. Zdaniem mojej, bardzo już w wieku bedącej, mamy, najprzyjemniej jest we Wrocławiu, ale za to bardzo gorąco. Ale moje mamie jest wszędzie dobrze. Od 1946 roku, kiedy się repatriowała.

Kiedyś przeglądałem biografie uczonych, tworzących zręby pewnej dyscypliny naukowej w pierwszej dekadzie XX wieku. Z przerażeniem zauważyłem, że wielu z nich, doszedłszy do wieku, który dzisiaj wcale nie jest uznawany za terminalny, strzeliła sobie w łeb.

Albo dyscyplina taka dołująca, albo mamy do czynienia z mało opisanym kryzysem wieku starczego. Nie wiem, choć boję się tej niepewności.

A pisząc o prowokacji, nie miałem na myśli nic złego. Jeżeli starszy pan, przy okazji swojego wyjazdu, postanowił jeszcze zmusić parę osób do zastanowienia, dlaczego z Polski wyjeżdżają i młodzi i starzy, to tylko dobrze świadczy o jego umyśle.

U nas lepiej o pewnych rzeczach nie mówić. Zwłaszcza o przykrych. Najpiękniej jest jak umówimy się, że wszytko idzie ku dobremu. Na tym najlepszym ze światów.

Nadchodzi włąśnie czas ulubiony, kiedy to nic nie będzie ważniejsze od kilkunastu gości turlających nadmuchany przedmiot. To jest ważne.

Kto by się w tych warunkach Mrożkiem przejmował? Pan myśli, że wiele jest osób, które czytały Ucieczkę na południe?

Pozdrawiam niedwuznacznie

PS “Najdziwniejsze jest to – rzekł małpolud, oglądając zatłoczoną salę – że tutaj są sami młodzi poeci, w ogóle nie ma nikogo z publiczności, a mimo to jest tak ciasno. No, ale widocznie tak już być musi. Ostatecznie w wojsku też są sami żołnierze”

...

Mrożka ja lubię ot lat niepamiętnych (nie pamietam po prostu ile ja mam lat, co jest jednymz trendów w dziedzinie geriatrii). Za moich czasów, czyli jeszcze przed “60 minut na godzinę”, mówiło się Mrożkiem. On nigdy nie krzyczał formalnie. Wystarczyło to, co pisał. Nie trzeba było nawet specjalnie szukac drugiego dna. A ile jego zdań pozostało aktualnych lub właśnie dzisiaj nabrało aktualności? Weźmy choćby Lucusia i jego protestach czynionych w toaletach publicznych.

Stąd nie oczekiwałem i nie oczekuję od niego, by zabierał głos. Sam wyjazd jest wystarczająco znamienny. Przynajmniej dla mnie. Choć pamiętam, że kilka lat temu dostałem w prezencie trzy tomy opowiadań Mrożka. Nie uwierzy Pani od kogo – od ówczesnego dyrektora jednej z izb skarbowych. To też jest znamienne:-))

A Pani zapóźnienie, jeśli idzie o dziedzinę starzenia się będzie wzrastać w postępie geometrycznym, bo tak naprawdę w Pani przypadku jest to kwestia dla mnie niepojęta.

Pozdrawiam piątkowo

też zatriuzmuję
gesty więcej znacza czasem niż słowa:)

i w tym przypadku nie mam mowy o spiskowej teorii tego co za nami i co w trakcie:)

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

jak Pan nie wie, to ja Panu nie powiem. Może głupim, ale nie aż tak.

Do myślenia to mnie specjalnie zmuszać nie trzeba, nad czym ubolewam. Od lat dla rozrywki czytam wyłącznie eskapistyczne powieści sensacyjne, a dla śmiechu to Jadwigę Staniszkis i Krzysztofa Pałeckiego (z okolicznego dla Pana Uniwersytetu).

Ludzie czasu na takie głupoty teraz nie maja, żeby czytać. Zabiegani są. W te i nazad.

A w kwestii Mrożka, to mi się przypomniało, że on się już z nami pożegnał.

Było takie opowiadanie. O figurze kamiennej, co wedle przekazów, szla pod gorę. Wolniutko. Mówiono, że jak dojdzie, to będzie koniec świata.

A ludzie (albo ludź jakiś jeden, nie pamiętam, a nie mogę jakoś tego opowiadania odszukać) figurę obracali. I raz się koniec świata przybliżał, a raz oddalał. I tak trwało, aż kiedyś figura, krugom w te i nazad obracana, odezwała się ludzkim głosem i rzekła:

- A odpierdulciesz się wy wreszcie ode mnie!

Pewnie coś poplątalem, bo jak zaznaczyłem, opowiadania odnaleźć nie umiem.

Ale myślę, że to dobre pożegnanie.

Pozdrawiam z należytą dawką pesymizmu

ja Ty ten™ robisz?

przyszł kolej na naukę:)

aaa juz wiem:)

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

albo jutrzejsze mecze Ci już tylko w głowie. Ctrl C + ctrl V, względnie jabłuszko C + jabłuszko V i już.

Pozdrawiam radośnie

poszukałeś w formatowaniu (trudne słowo:))

bo tam jest tak, robisz sobie tm dodajesz “[” i “]” i masz™

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

posądzasz?:-)) Ja z tych, co na łatwiznę chadzają. Pranę należy oszczędzać.

Pozdrowienia

w mym oku się pojawiła.

Głos rozsądku, jak sama nazwa wskazuje, jest nader wskazany. Rzecz w tym, by go przynajmniej wysłuchiwać i brać pod uwagę. Choćby od czasu do czasu.

W sumie to ja się Mrożkowi i Panu nie dziwię – sam bym chciał, jak dzieci dorosną (co pewnie nie za długo się stanie), a wiek odpowiedni osiągnę, też się wynieść. Marzy mi się jakaś wysepka gdzieś koło Grecji. Albo Elba, na której spędziłem w sumie ładnych parę miesięcy.

Internet będzie działał, więc kontakt z nałogiem pozostanie. A cisza i spokój… lepiej będzie jak sie nie będziemy drażnić, Panie Yasso:-))

Pozdrawiam serdecznie ucieszony Pańskim powrotem

trudno to sobie wyobrazić...
Być może trzeba nam wszystko zabrac, musimy wszystko stracić, aby zatęsknić?
Nie wiem, czasem tylko odczuwam smutek

Pozdrawiam
jak Marek

A może Mrożek czuł się źle w objęciach Edka, w upiornym tangu, jakie polska inteligencja(czy raczej jej niedobitki) tańczyć muszą? I to na krawędzi latającego dywanu?
Gombrowicz ostatnie lata życia spędził właśnie w południowej Francji, w odległości rzutu beretem od Nicei.
Arturopodobni już nie żyją lub zatonęli w poczuciu beznadziejności. Okopy Św.Trójcy zasypano, a nauka poszła w miasto i sprzedaje się coraz taniej byle komu. I nikomu nie zależy na jej cnocie. Każdy ma swoją cząstkową rację, ale nikt nie ma pewności od czasu rozróby Goedela. Pewne jest tylko to, co dzieje się w łóżku – śmierć i miłość nieplatoniczna zgoła, za to goła. Sorry, Leonardo…
Defendo

Sądząc po drugim szczegolnie komentarzu wrócila Pani pelna optymizmu. Ja Niceę też dobrze zawsze wspominam. Mam tam kilku dobrych znajomych architektów; jeden z nich mieszka w górach, jakies 15 km od Nicei. Nigdy nie zapomnę jazdy samochodem do niego:-(( Modlilem sie o powrót nocą (co też się stalo), bo jasnym dniem bym tego po raz drugi nie przetrzymal. Na tych 15 km jakies ponad 1 000 m przewyższenia.

Ale palac carycy i inne budowle rewelacja, o promenadzie nie wspominając. I starym mieście. Chyba tam można odpocząć trochę od naszego balaganu. A potem wrócić, żeby się w glowie nie poprzewracalo.

Pozdrawiam serdecznie ciesząc się jeszcze raz z Pani powrotu