Kongres USA raczył zażądać od Polski reprywatyzacji. W domyśle: mamy zwrócić majątek Żydów odebrany im podczas II wojny światowej.

Ciśnie mi się na usta pytanie, dlaczego Polska ma płacić za to, co się stało podczas niezawinionej przez nas wojny.

Zadaję sobie pytanie, czy można się dziwić pojawiającym się w naszym kraju postawom antysemickim, skoro ciągle tylko słyszymy, że Żydzi czegoś od nas żądają, a nawet wpływają na rządy innych krajów, by te żądały od nas tego samego.

Ale już kompletnie nie rozumiem, dlaczego kongres jednego kraju wysuwa żądania wobec innego państwa? Czy tam, za Wielką Wodą, myślą, że już tak Polacy są wobec nich służalczy, że taka rezolucja postawi nas w pion i pokornie ją spełnimy?

Jak Amerykanie zareagowaliby, gdyby np. Polska czegoś od nich żądała? Może warto się przekonać? Niech polski rząd zażąda zaprzestania wykonywania kary śmierci, albo kategorycznie nakaże zmianę systemu opieki zdrowotnej. Albo zażądajmy podpisania protokołu z Kioto. Przecież by nas tam śmiechem zajechali!

Nie chcę oceniać słuszności (lub jej braku) żydowskich postulatów. Nie siedzę tak w tym temacie, ale natomiast wiem, że zakończona 63 lata temu wojna nie może być nieustającym powodem do robienia z siebie wiecznych ofiar. Polska wystarczająco oddaje hołd ofiarom holocaustu, pielęgnujemy miejsca, gdzie mordowano Żydów, stajemy na głowie, by pamięć o bestialsko mordowanych nie zaniknęła. I ciągle mało?!

Nie wiem, czy naród żydowski zdaje sobie sprawę, że takimi żądaniami budzi upiory antysemityzmu. Nie wiem też, czy Kongresowi USA nie zaszkodziła fala upałów, skoro ważą się na takie bezczelne traktowanie suwerennego państwa. Wiem natomiast, że ów Kongres stał się ubezwłasnowolnioną marionetką organizacji żydowskich w Stanach.

Dlatego bardzo bym chciał, by polski rząd potraktował te żądania w sposób, na jaki zasługują – nie dyskutujmy z bezczelnymi marionetkami.