W pierwszej instancji sąd uniewinnił Aleksandrę Jakubowską za “lub czasopisma”. Jarosław Kaczyński uznał to za dowód, że rząd Tuska działa na rzecz establishmentu i … nie chce mi się nawet tych bzdur pamiętać.
Charakterystyczne w tym jest poszukiwanie znamion nikczemności tych, którzy PiS zdetronizowali. Dalej, przypisywanie najgorszych cech wyborczym zwycięzcom będąc w posiadaniu tak karkołomnie naciąganego dowodu na to.
Zdumiewają konotacje. Przekonanie, jakie podświadomie wyraził Kaczyński, że władza manipuluje już nie tylko prokuraturą a także sądownictwem. Manipuluje tak dalece, że samo jej istnienie powoduje określone działania nawet niezawisłych pozornie sądów. Wdrażanie podczas swoich rządów takiej zasady sprawowania władzy leży przecież u podstaw pisowskiej klęski wyborczej. Obok cynicznego manipulowania publiczną opinią, wymiany kadr, nawet na wiernych dyletantów, zawłaszczania urzędów, tradycji, patriotyzmu.
PiS posiadł był głęboką wiarę, że wystarczy tylko istnieć aby się stało. Dlatego pisowscy włodarze swą aktywność ograniczali na ogół do wypowiadania kwestii zawartych w partyjnej instrukcji a rzeczywistość pozostawiali sobie. Rzecz okazała się dla gospodarki cenna. Bredząc bowiem o konieczności jej podporządkowania władzy nie podejmowali konkretnych działań, wskutek czego przetrwała w niezłej kondycji. Fakt, że nie wykorzystano należycie unijnych dotacji, daleko w tyle pozostając za innymi, znacznie bardziej od nas zapóźnionymi nowymi państwami Unii także propagandowo wykorzystano. Dzięki temu można było przecież formułować tezę, że przynależność do Unii nie daje widocznych efektów materialnych. Czyli znowu “polityczny zysk”. Niestety, już teraz pozorny i kompromitujący beneficjantów.
Kaczyński więc, starając się uderzyć w Platformę odsłania tutaj swój pogląd na mechanizm władzy. Swoje pojmowanie demokracji. Swój sposób na taktykę i strategię politycznej walki. Ale w tym szaleństwie losu jest też jego metoda. PiS sam dopełnia klęski, którą poniósł bo na ochotnika ją sobie był zgotował. To bowiem, co było podczas dwóch lat władzy przykrywane jakimiś tam pozytywnymi okolicznościami, które każda zmiana przynosi, teraz się jaskrawo ujawnia. Widać więc wyłącznie nagą furię i obsesyjną chęć wykazania, że w Polsce teraz jest źle, dennie. Bo zamiast ludu pracującego miast i wsi panuje rzekomo establishment, do którego się także zaliczyło pokomunistycznych aparatczyków. I LiD będący przecież obok PiSu w opozycji. Bo wszystko to wykształciuchy, komuniści, Żydzi, cykliści, tam gdzie ZOMO, trzynasty grudnia.

A sojusz z Lepperem i Giertychem, to było samo dobro, postęp, solidarność, walka z korupcją, obyczajność i moralna czystość.