Jakieś dziwne się rzeczy dzieją w świecie maszyn cyfrowych. Po wiadomości o zniszczeniu komputerów używanych przez byłego szefa resortu i jego asystenta w gabinecie politycznym nowa informacja rozśmiesza media. Oto laptop prokuratora, który prowadził narady w sprawie dochodzenia przeciwko Barbarze Blidzie, utonął. Niezręczny użytkownik zawiadomił o tym tuż przed swoim odwołaniem ze stanowiska i zapłacił za jego zniszczenie prawie cztery tysiące złotych. Własna gorliwość doprowadziła go do takiej straty. Pracował był bowiem z komputerem w łazience. Pewnie podczas zażywania zimnego prysznica.

Sprawa byłaby banalna, gdyby nie jeden szczegół. Przyzwoitość.

Jest zupełnie oczywiste, że każdą, najbardziej banalną informację można wykorzystać przeciwko jej posiadaczowi lub temu, kogo dotyczy. Z głupiego przetargu można uczynić sprawę kryminalną. Dlatego zresztą przetargi tak długo trwają – zawsze są oprotestowywane. Ludzie przyzwoici tego nie czynią, nie objawiają złej woli. Nie boją się więc także, że ktoś źle z nimi postąpi.

Osoba pozostająca w moim towarzystwie może być pewna, że nie zajrzę do jej kieszeni czy – kiedy to jest kobieta – jej torebki. Nawet jak odwróci głowę. Ja także nie przypuszczam, że ktoś będący ze mną skorzysta z mojej nieobecności czy nieuwagi aby zgłębiać moje bagaże, notatki, nie mówiąc o tajemnicach. W zasadzie jednak ludzie, w których otoczeniu bywam takich skłonności nie objawiają.

I tu dochodzimy do sedna sprawy. Oto użytkownicy nieszczęsnych komputerów takiej jak ja pewności nie mają. Pozostają oni w przekonaniu, że po ich odejściu na ich tajemnice rzuci się czereda nikczemników aby odczytawszy pozostawione notatki wykorzystać ich treść przeciwko nim. W złej wierze.

Albo więc te notatki niebezpieczne dla użytkowników treści zawierają albo zła wola następców jest dla niedawnych właścicieli topionych teraz laptopów oczywista. Bo, oczywiście można założyć, że działało tu prawo małych liczb. Według niego, jeżeli się zdarzy rzecz mało prawdopodobna raz, to jej drugie wystąpienie jest bardzo prawdopodobne. Bardziej tu jednak przekonuje prawo o warunkowych prawdopodobieństwach. Oto w określonych warunkach częstość wystąpień niektórych zdarzeń rośnie niepomiernie.

Zatem najprawdopodobniej źle się działo w resorcie sprawiedliwości. Bo albo w nim rzeczywiście się odbywały pozaprawne konwektykle albo zasiadali tam ludzie przekonani o złej woli swoich następców. Jeżeli są przyzwoici a takie przekonanie żywili, to musieli mieć jakieś podstawy. Sam fakt, że następcy wywodzą się z innej politycznej opcji do takich podejrzeń nie wystarcza.

I tu jest to. Jeżeli się do rządu dopuściło ludzi o marnej reputacji, to trzeba się było bać. Trzeba było podsłuchiwać, organizować konwektykle, spiskować. Przeciwko własnym kolegom z rządu, partii, studiów. Chronić swoje tajemnice przed przełożonymi uniemożliwiając ministrowi podsłuchiwanie podległych mu jednostek organizacyjnych. Wszędzie bowiem czyhała marna reputacja. Projektując zaś na rzeczywistość własne fobie trzeba było niszczyć informacje.

A zawsze cierpi najniższy w hierarchii – komputer.