Sezon ogórkowy z trzaskiem kończy Rosja. Uznała oto Południową Osetię i Abchazję za samodzielne państwa i już. Niezależnie od swoistych skojarzeń budzących w Polsce namaszczone “ja podpisał ukaz…” i oczywiste podobieństwo prezydenta Miedwiediewa do Mikołaja II, cara Wszechrusi, ma ono dramatyczną wymowę. Rosja weszła w fazę konfrontacji z Zachodem. Przegra ją niezawodnie ale tymczasem wzmocni wszystkie antyzachodnie siły działające w świecie. W rezultacie jednak integracja świata zachodniego bardzo się pogłębi.

Wydaje się, że od momentu wybrania Putina na prezydenta rzecz była przesądzona. Do konfrontacji musiało dojść prędzej czy później. I to, że zostanie ona nieruchawemu Zachodowi narzucona też było oczywiste. Gruzja stała się więc inicjatorem dawno zaplanowanego przyspieszenia zdarzeń. Rozpad sowieckiego molocha nie mógł się przecież odbyć gładko i bez konfliktu z resztą świata. Miejmy nadzieję, że konfrontacja zamknie się w wojnie ideologicznej i ekonomicznej.

W polityce wewnętrznej też mamy znaki ożywienia. Pojawiają się dawno nie widziane twarze polityków. Przede wszystkim zawsze aktywnego PiSu. Radosny Kurski na sopockim festiwalu piosenki, mimo gwizdów i buczenia, nadąsany Karski, czy nie mniej zachmurzony Girzyński już się zdążyli w różnych sprawach wypowiedzieć. Przegrany zaś ostatnio w sądowej konfrontacji z doktorem G. były minister Ziobro ironicznie skwitował poczynania dwóch twórców prezydenckiego wizerunku – Kamińskiego i Bielana – w USA szukających natchnienia. Zamierzają tam (?) przekonać Polaków, że powierzony im prezydencki wizerunek, to obraz człowieka otwartego, bez uprzedzeń, nie szukającego konfliktów i bliźnim przyjaznego. A Ziobro z tego słusznie kpi. Złośliwe media powiadają, że sam zamierza być prezydentem. Pod radiomaryjnym parasolem. Będzie się w PiSie działo.

Bo także Jerzy Robert Nowak, celujący chyba w prezydenturę po Ziobrze, zapowiada weryfikację związków swojego środowiska z PiSem. Nie chcą popierać Prawa i Sprawiedliwości raz na zawsze. Tym bardziej, że prezydent zamierza swój wizerunek poprawiać wyraźnie kosztem ich wyobrażeń o sprawowaniu urzędu. Nie będzie już Polska oblężoną twierdzą a Traktat Lizboński znowu jest polskim sukcesem. Prezydentowa zaś otacza się osobami dla narodowców wysoce nieprzyjaznymi. Jak się to nie zmieni, z dawnego poparcia nic nie zostanie.

Najweselej zaś wygląda sytuacja SLD. Po flircie z PiSem jego poparcie spadło o połowę. Do progu wyborczego. Namaszczona wyrazistość Napieralskiego bardzo szybko jawi swoje niemiłe dla postkomunistów skutki. A zdolność PiSu do konsumowania przystawek nie tylko pozostaje wielka ale jakby rośnie. Przystawka już teraz nie musi daleko wnikać w zasięg jego oddziaływania i już jest żuta.

Ze stosownym mlaskaniem.