Zawsze o pieniądze albo kobietę. Teraz jednak nie. O władzę. PiS przegrał wybory ale przecież jego zapłakany eksponent powtarzał, ze reprezentuje pozaparlamentarną większość w parlamencie. I te właśnie łzami szczerymi oblane słowa próbuje się teraz wdrożyć w życie. Już przecież jakieś sukcesy w polityce wewnętrznej PiSowi zawdzięczaliśmy. Jarosław Kaczyński to parę miesięcy temu podnosił. Że rząd na tyle jest bezradny, iż się do Prezydenta o pomoc zwraca.

Prezydent oto mógł wówczas zawetować a tego nie zrobił. W ten sposób się rządowi udało coś dla nas załatwić. Jednak już nie starczyło Prezydentowi cierpliwości, kiedy rząd próbował PiSowi odebrać media publiczne. Nie powstrzymał się od wetowania. A z ręki mu jadający postkomuniści weto wsparli. Tworząc precedens, nobilitujący ich już oficjalnie do roli partii współrządzącej z formacją postsolidarnościowcową. Na tej samej, płaczliwej zasadzie.

Poprzedni sojusz z nizinami komunistycznych złogów zaowocował porażką. Uszlachceni bowiem parweniusze nie byli w stanie powstrzymać proletariackich żądz. Trzeba ich więc było pacyfikować metodą iście pisowską – wciśnięciem do układu. Nie udało się. Z powodów także specyficznie pisowskich – niedołęstwa. Skutkiem było połknięcie lewicowego bakcyla i wyzbycie się inteligentów ze swoich szeregów.

Teraz stają do walki o władzę korzystając z naszej obawy przed międzynarodowym blamażem. Jeden z poprzednich zagranicznych występów zakończył się rzekomym sukcesem, który sami zdezawuowali. Za ustępstwo w sprawie zmniejszenia o dwadzieścia procent emisji dwutlenku węgla kupili sobie pierwiastek, zamieniony potem na korzystną jedynie dla Niemców Joaninę. Kupowaną w absurdalnym przekonaniu, że to zachodniego sąsiada osłabi.

Także w polityce wewnętrznej próbują rozchwiać nastroje strasząc kryzysem. I na wypadek, gdyby jednak nie wystąpił zamierzają porozdawać pieniądze na wcześniejsze emerytury kasjerkom i sprzątaczkom na dworcach kolejowych. Wtedy się rzeczywiście pojawi bo cała operacja będzie kosztować kilkadziesiąt miliardów złotych. Wtedy też na lata rozłożony pozytywny efekt akcesji zostanie obrócony w niwecz i marzenie rydzykowców o bezprzedmiotowości naszej integracji z Unią się ziści.

A odpór rządowy otrzymują godny zabiegów. Czyli niedołężny. I wszyscy razem pewnie nie stracą okazji do skompromitowania nas na unijnym szczycie. I jeżeli nawet nie zapłacimy piszpannom wcześniejszych emerytur, to wywalimy w błoto pieniądze za emisje.

I po staremu będziemy krajem obdartusów, pasających chude krowiny. Jako znak bogactwa.