I wszyscy podsumowują, oceniają, wróżby na przyszłość czynią. Koalicja się chwali. Widziałem Janusza Palikota, który z dumnym spokojem dobrze oceniał miniony czas rządów swojej partii. Wyrażał też sympatię dla pani Senyszyn, która nie omieszkała dawać do zrozumienia, że trudno mu będzie uzyskać jej względy.

Potem jeszcze widziałem wypowiedzi panów Jarosława Kaczyńskiego i Grzegorza Napieralskiego. Jakoś nie oglądam państwowej telewizji. Powodowany jeszcze radościami z czasów peerelu, kiedy to ględzącego, jakiegoś tam neogomułkę można było łatwo zamienić na dziarską blondynę w RTLu. Jednym naciśnięciem przełącznika. Pilotów jeszcze wówczas nie było. Zatem widok prezesa PiSu pozwolił mi się o rok odmłodzić. On też od tego czasu omija niektóre telewizje. Te, które ja oglądam.

Krótko więc patrzyłem w intensywnie lśniące, niewielkie oczy byłego premiera i bez poczucia niespodzianki przyjąłem jego krytykę. Nacisnąłem następnie stosowny przycisk czym przypadkowo wyłuskałem z eteru zatroskane oblicze pana Grzegorza. Też nie sprawił niespodzianki. I wyrażał krytykę niezmiennie kiepskim akcentem, bez używania nosowych końcówek. Wydaje się to cechą lewicy, bo pan Jarosław ma też do nich silną awersję. Chociaż akcentuje znacznie lepiej.

Natychmiast mi się nasunęło przypomnienie uwagi, zawartej we wczorajszym tekście autora podpisującego się w Salonie jako Kontrowersje. Na przykładzie byłego posła Zawiszy twierdził on, że politycy wyzbyci konieczności ubiegania się o elektorat mówią całkiem składnie. Może i panowie Kaczyński i Napieralski byliby tą regułą objęci. Na razie jednak mówią do swego elektoratu, dlatego nie też poświęcałem im należytej uwagi.

Zastanowiłem się tylko nad tym, czy obaj panowie mają moralne prawo do zgłaszania jakichkolwiek uwag pod adresem jakiegokolwiek złego rządu.

Po pierwsze, obaj optują za rozrzutnością, popierając zupełnie państwo rujnujące żądania związkowych krzykaczy. Wywrzaskiwanych przez nich zresztą przede wszystkim po to, aby dalej móc na sutych pensjach przybierać na wadze. Im biedniejszy naród, tym chętnie będzie na demagogów płacił. Zrozumiałe więc, że próbują państwo rujnować. Ale politycy? Oni się przecież nie muszą starać o upowszechnienie nędzy. Robiąc to mimo wszystko zdradzają silną zależność od reguły Zawiszy. Dopóki władzy, dopóty bzdur.

Po drugie zaś, w czasach ich rządów nie powstały ani obiecywane przez nich tysiące kilometrów autostrad ani miliony mieszkań. Kaczyński zaś spowodował tyle awantur, że na jego tle obecny rząd ma ogromna i niepodważalną zasługę. Zapewnił nam rok ciszy. Bez coraz to nowych kłótni, bez wyzywania bardziej wykształconych obywateli wykształciuchami, bez wytykania palcami ofiar zomo, pozostawionych na miejscach, z których zomowców przeflancowano do państwowych instytucji.

No i bez ludzi o marnej reputacji w rządzie. To po co mam słuchać kiepskiej polszczyzny i durnej publicystyki?