Dziś kolejny zestaw mimowolnych telewizyjnych zbitek pojęciowych. Komisja śledcza w sprawie nacisków. Andrzej Lepper opowiada o swoich przejściach. Przechodzi zwykła sztampa, którą przerywa dopiero nowy akcent. Poseł SLD wypytuje wicepremiera pisowskiego rządu o początki koalicji. Rozegrały się w podziemiach siedziby arcybiskupa Głodzia. W obecności Arcybiskupa, biskupa Stefanka, ojca Rydzyka i “innych hierarchów”. Samoobrona postawiła warunki: państwo solidarne, polityka prospołeczna i renegocjacja, “czy jak to zwał”, warunków przystąpienia do Unii.

W tle manifestacja nauczycieli. ZNP zjednoczone z Solidarnością. Trąbki, gwizdki, Sławomir Broniarz ściska dłonie jakichś młodych dziewczyn, które mu uprzednio wręczają legitymacje, czerwone chyba. Jakaś “nasza Pani” gwiżdżąc rytmicznie, skacze przed kamerą z radością nastolatki w oczach. Bardziej w wieku zaawansowana puszcza przekornie do kamery oko. Inna kręci grzechotką tworząc tło dla megafonu, przez który jakiś “nasz Pan” głośno wykrzykuje postulaty. Zapewne chodzi o pomostowe emerytury.

Z telewizji wylewają się rudymenty peerelu. Na ulicy radosne jego początki, na sejmowej sali śledcze zakończenie.

Podstawowy chwyt charakteryzatorski, stosowany w teatrach lat pięćdziesiątych, kazał pechowych amantów dziewiętnastowiecznych komedii stroić w przedziałek pośrodku głowy. Dlatego takiego sposobu ukrywania łysiny unikano wówczas jak ognia. Teraz już o tym zapomniano. Ale komiczny efekt pozostał. I objawia się w sposobie zadawania pytań na komisji. Posiadacze takiej ozdoby bawią nieporadnością niezależnie od orientacji politycznej, jaką reprezentują. I ognia, jaki z siebie potrafią wykrzesać.

Z całości się wyłania smutny dość obraz. Oto naprawiacze życia społecznego, prospołeczni i solidarni przy pomocy kłonicowatych dość sposobów rozgrywają swoje “rodzinne” spory. Koalicja się rozleciała, pozostały wzajemne urazy, pomówienia, oskarżenia.

Mimo, że początki są radosne i pełne uścisków dłoni, źle się kończą. Nawet jeżeli są czasem zaszczycane towarzystwem hierarchów.

A może szczególnie wtedy. Dla równowagi.