Dobra. Jeszcze mi się chce gadać. Młody jestem, naiwny.

Usiadł Pan w święta (a może i przed świętam, bo ten tekst Korwina chyba przed Wigilią się ukazał), i napisał tekst, żeby sobie pojeździć po Korwinie. Tak lekko, elegancko, no bo od stołu wstać sie nikomu nie chce żeby kogoś dobić. Nieznośna lekkość klawiatury, czyż nie?

Ja Korwina nie cierpię, bo jest świrem, który rozwala moją partię. Ale przy całej niechęci, jaką wzbudza we mnie jego widok, musze przyznać, że gość jest umysłem niezwykłym. Postrzega świat inaczej niż zwykły człowiek, prezentuje ciekawy punkt widzenia. Jest najciekawszym polskim prawicowym felietonistą, ponieważ kiedy Ziemkiewicz, Wildstein et consortes powtarzają wciąż to samo, JKM miewa świeże myśli i interesujące obserwacje.

Niezwykłemu człowiekowi łatwo przykopać. Patrzcie, odmieniec! “Nikt tak nie myśli, tylko ty!” – powtarza stara kobieta, do której do końca nie dotarło, że komuna się skończyła, “ta, jasne, k****” – brzmi to w wersji młodych palaczek trawy, które swoje wiedzą. Zacna kompania – a może ma Pan wyższe aspiracje?

Ad rem – czy Korwin pisze coś o tym, że jest przeciw podnoszeniu się stopy życiowej? Że chce żeby dzieci umierały z głodu? Nie – Korwin mówi tu o ciągłym dążeniu do nieosiągalnego ideału bogactwa (zawsze można mieć więcej), skutkującym ciągłym bogaceniem się wszystkich razem i każdego z osobna, postępem technicznym, naukowym etc? Wypowiada sie przeciw zabójczej urawniłowce, odbierającej możliwość śnienia o lepszym życiu. I bynajmniej nie odnosi tego do obecnej sytuacji w Polsce – jako redaktor niszowego (bądź elitarnego, jak tam kto uważa) może sobie pozwolić i pozwala sobie na teoretyzowanie.

O ile pamiętam z Salonu, nie ma Pan zbyt niskiego zdania o własnej twórczości. Jednak mimo wszystko JKM blogerem i tekściarzem jest obiektywnie lepszym. Więc zanim się Pan z niego pośmieje, proszę uważnie i do końca przeczytać jego pisane przeciez prostym językiem teksty. Nie będzie więcej takich wpadek. Które składam zresztą na karb mixu świąteczne przejedzenie + fascynacja posłanką Senyszyn.

Spokojnych poświat, bez nerwów i fascynacji, życzy

Proponuję Pani, Pani Magio, by zgodnie z ciekawą logiką, jaką nam Pani zaprezentowała, nier czytać żadnych jego prac, a najlepiej zignorować istnienie DNA. Bo skoro taki niepoważny i nieokrzesany człowiek coś o tym plecie, a nikt inny nie widział, to …

Ciąg dalszy ewentualnej polemiki rano – przpraszam ale są Święta, realne życie migocze błyskiem lampek zachęcająco, zapraszając do dotykalnego Salonu.

Mieć własne poglądy, nie lada to sztuka. Poglądy kontrowersyjne posiadać, rzecz jeszcze większa to zdecydowanie. Sztuką niemałą jest też posiadanie umiejętności ich wyrażania. Żadną natomiast – wypowiadanie steku niecenzuralnych splunięć i wulgaryzmów. Żadną więc – wymienianie obelg zamiast poglądów.

Ileż megaton pogardy trzeba posiadać dla człowieka! Ileż megaton nienawiści paraliżującej normalne procesy intelektualne trzeba w sobie nosić, by bzdury takie publicznie wygłaszać, jak te wygłoszone przez Pana Nicponia na temat Pani prof. Senyszyn!

To tak – mimo wszystko na marginesie, wszak mój pościk nie Pana Nicponia dotyczył. Zarzuca mi Pan w swym komentarzu wiele. Proszę poniższe słowa bez emocji przeczytać.

Nabycie umiejętności czytania, czyli rozumienia znaczenia skodyfikowanych przez społeczeństwo znaków, wymaga pewnych zdolności intelektualnych i senso-motorycznych: i tutaj uwaga – poziomu umysłowego co najmniej sześciolatka, braku zaburzeń lateralizacji (proces lokalizowania mechanizmów mózgowych określonych funkcji behawioralnych w jednej z półkul mózgowych, np. lateralizacja ośrodków mowy), dobrej orientacji czasowej (rytm).

Czyli tak naprawdę, czynność czytania jest bardzo złożonym procesem interpretacji. Czytanie wymaga więc kompetencji komunikacyjnej (warunek: przyjmowanie perspektywy innych i rozumienia ich intencji, co pozwala odkryć znaczenia wypowiedzi mówcy), wyrobionej wrażliwości, swoistej umiejętności obrazowania. I… powtórzę raz jeszcze: poziomu umysłowego co najmniej sześciolatka.

Pan z mego tekstu, co wynika z Pańskiego komentarza nie zrozumiał nic. Niestety… Jestem ostatnim facetem który próbowałby naigrywać się z JKM. Swoje miejsce w szyku piszących znam doskonale. Nie mam kompleksów żadnych, nie jestem też jednak narcystycznym megalomanem. JKM gra w ekstraklasie, ja w IV lidze. Ale robię też wiele innych pożytecznych rzeczy poza próbami pisania. Wnuczka powiada, że najlepiej buduję namiot z koca. Na pikniku, w tzw. „dużym” pokoju…

Zapraszam do polemiki. Nie ze mną wszakże, z moimi poglądami… Zweryfikuje Pan własny PW (poziom wykonania) w korelacji z własnym PA (poziomem aspiracji).

Ukłony…

Spędziłem cały czas na “lataniu” z wnusią, jestem tak zrelaksowany, że nawet Panu Zetorowi cokolwiek odpuszczę... Z tą krzywą Gaussa, nic dodać, nic ująć, w Pani ujęciu, ja i tak swiątecznie b. Pana JKM potraktowałem. Stwierdzenie – “W społ. normalnym, zgodnie z rozkładem Gaussa, muszą być i bardzo bogaci i bardzo biedni” – toż to błąd petitio principii zgoła, albo jaki post hoc, ergo propter hoc. A jak nie trafiłem, to przecież próbowałem :-) Czyli dobrą wolę miałem.
Pozdrawiam…