Bardzo dziekuje za te slowa. Potrzebne mi byly.

Jerry

Odczuwałem potrzebę żeby je wypowiedzieć, skoro do czegoś się przydały, to bardzo się cieszę.
Serdecznie Pana pozdrawiam…

ale się z Panem nie zgadzam.

Blog nie jest felietonem, tylko rozmową.

A do rozmowy potrzeba, co najmniej, dwóch chętnych osób. Nawet takich, które dramatycznie różnią się w poszczególnych poglądach (jak dla przykładu Pan i ja). I które, mimo różnic rozmawiają ze sobą (niekoniecznie z takim upodobaniem, jak Pan i ja).

Oczywiście atakowanie ad personam osoby niechętnej do rozmowy jest godne potępienia, bo zawsze jest godne potępienia, ale chyba trochę to rozumiem, co nie znaczy, że usprawiedliwiam.

Próbowałem kędyś przekonać Pana Szeryfa w jakiejś banalnej kwestii, co więcej takiej, na której się trochę znam i mam parę książek na półce i wiem co jest w innych. Mniej więcej. Innymi słowy – w takiej, w której pewne zdania można uznać za uzgodnione.

Jedyne, co usłyszałem, to to, że jestem przemądrzały, nie mam własnego zdania tylko książkowe, a Pan Szeryf wie lepiej, bo jest artystą.

Pożegnałem się i więcej nie próbowałem.

Więcej powiem, jeżeli ktoś twierdzi, że jakieś poglądy nie powinny być głoszone (na przykład : kreacjonizm), bo tak się piszącemu wydaje, to powinien liczyć się z tym, że nie tylko zwolennicy tych poglądów, ale i zwolennicy wolnego słowa, chcieli by usłyszeć, jakie jest uzasadnienie.

Blog nie jest felietonem. Nie jest też miejscem do składania jednostronnych oświadczeń. Można to robić na wiele innych sposobów.

Nie martwiło mnie odejście Tygrysa. Pozwolę sobie na konsekwencję i tym razem też się nie przejmę.

Pisze Pan: – Próbowałem kędyś przekonać Pana Szeryfa w jakiejś banalnej kwestii, co więcej takiej, na której się trochę znam i mam parę książek na półce i wiem co jest w innych. Mniej więcej. Innymi słowy – w takiej, w której pewne zdania można uznać za uzgodnione.

Jedyne, co usłyszałem, to to, że jestem przemądrzały, nie mam własnego zdania tylko książkowe, a Pan Szeryf wie lepiej, bo jest artystą.

Ja: – Nie powiedział mu Pan, że jest penisem przez “ch”, i on również i jest ok. Pożegnał się Pan z Nim, ale nikt nikogo wulgarnymi słowy nie namaścił. I o to w zasadzie mi chodzi. O klasę, której, w mej ocenie, ma Pan tyle, że mógłby Pan obdzielić 5 powiatów, i nie mówię tego kokieteryjnie, i brak klasy, który w co najmniej przypadku 3 osób w stosunku do Pana Szeryfa widzę.

Serdecznie Pana pozdrawiam…

i ja nie zamierzam bronić, ani usprawiedliwiać lokalnych chuliganów.

Ale sam Pan wie, że nie jednemu się dostawało. Mnie akurat mało, bo od niedawna pisuję w takich miejscach (ładnie to brzmi moim zdaniem).

Ale myślę, że dałbym sobie radę. I to bez używania słów, które znam, ale których staram się nie nadużywać.

Ale weźmy inny przykład. NIe raz i nie dwa zaczepiano Panią Magię (przepraszam Panią, ale potrzebny mi był dobry wzorzec). Czasem sama się prosiła i czekała z niecierpliwością. Może nie w takich słowach, ale bywało rozmaicie. I co?

Ano: psińco, Panie Andrzeju. Po pierwsze, dlatego, że ją trudno przegadać (choć ja w swej ambicji wciąż jeszcze próbuję), po drugie dlatego, że potrafi z tym żyć. Ma dystans do awatarów, jakimi tu jesteśmy i do siebie też.

Jak ktoś tak nie umie, to albo musi ciąć na swoim blogu, albo nie wdawać się w pyskówki na cudzych. A najlepiej oba na raz.

A jak nie, to wcześniej czy później, musi uznać, że blog to nie jest dla niego przeznaczona forma wyrazu.