( P O) S Ł O W I E

E p i t a f i u m

Przedtem na pytanie
Co będzie ?...
odpowiadałam – będzie dobrze,
przecież my Polacy
wierzymy w Boga, nie w Ojca Świętego.
T e r a z
przepraszam Cię Panie
bo czuję się tak jakby to twoje usta wyrzekły ostatnie A M E N

………………………………………………………….

JESTEŚ, kocham Cię
TOBIE zawdzięczamy otwartą księgę Jego życia .

Warszawa,02.04.2005

E p i t a f i u m

Przedtem na pytanie
Co będzie?...
– odpowiadałam
będzie dobrze,
Przecież my Ludzki Ród
wierzymy w Boga, nie w Ojca Świętego
T e r a z
Przepraszam Cię Panie
bo czuję się tak jakby to twoje usta wyrzekły ostatnie A M E N

…………………………………………………………………..

J E S T E Ś , kocham Cię
TOBIE zawdzięczamy otwartą księgę Jego życia.

Warszawa, 08.04.2005

*

Siedziałam skulona w fotelu i „przyglądałam „ się swemu szaleństwu. Pilot w moim ręku zagrzał się od przełączania kanałów. Większość filmów i zdjęć znałam już na pamięć ale niezaspokojony głód informacji nie pozwalał odejść od TV. Mimo stanu duszy i umysłu zbliżonego do maligny zapamiętałam Jego słowa cytowane w którymś z programów:
„Opatrzność Boża nie zna pojęcia czystego przypadku”

Ojcze Święty, w tamtych dniach jeszcze raz doświadczyłam tego o czym pisałeś w „Przekroczyć próg nadziei”, tego że w modlitwie wydaje się nam iż jesteśmy stroną aktywną i że tak naprawdę to faktycznie nam się to tylko wydaje.
Świadome towarzyszenie Ci regularną modlitwą w cierpieniu przerosło moje siły. Posłuchałam „głosu” który mówił: On ma najlepszą opiekę medyczną pod słońcem, twoja modlitwa nie ma takiego znaczenia, zajmij się swoimi sprawami.
I właśnie tamtego czwartku, w środku zabieganego dnia, pojawia się okienko wolnego czasu a w nim nagła potrzeba modlitwy. Ulegam jej .W wyobraźni pokonuję dystans Warszawa-Rzym. Krótka chwila mija, muszę wrócić do spraw przyziemnych a po powrocie do domu Daniel komunikuje mi, że stan twego zdrowia się pogorszył.
ON nas przyzywa na modlitwę, sprawił swoimi natchnieniami, że w ostatnich dniach, godzinach twego życia byłam modlitwą przy Tobie.
Jestem Mu za to bardzo wdzięczna, bo wiem że to wielka łaska (byłoby mi dziś bardzo ciężko gdybym w tych chwilach myślami tkwiła w sprawach codziennych ).
Mijał twój ostatni piątek, informacje płynące z mediów uświadamiały, że modlitwa o życie to wydłużanie twego cierpienia. Tak trudno się przełamać i zamienić ją na tą o lekką śmierć.
Jeszcze w sobotę na Anioł Pański wszystko we mnie błaga c u d u.
Wieczorem jednak, przed Apelem Jasnogórskim, na który wybieram się do kościoła z Agą w naszym domu odbywa się taka rozmowa.
Jest nasz znajomy, śledzimy cały czas przed odbiornikiem TV relacje z Watykanu i w pewnym momencie Daniel poirytowany mówi: – te napływające informacje o modlitwach za zdrowie i życie, te życzenia. Czy Ci ludzie nie rozumieją , że w ten sposób można wydłużać to cierpienie. Ile jeszcze godzin może to trwać, 18, 24, 48 a może jeszcze tydzień
-faktycznie powiedziałam, ja też nie mogę się przełamać i zacząć prosić o Jego odejście.
-to ty myślisz, że On (Bóg) wysłuchuje ? – wtrącił znajomy dziwnie patrząc na mnie.

- chyba masz rację, wycofałam się pod tym spojrzeniem, modlimy się bo jest nam wtedy lżej.

Powiedziałam tak ale na Apel pojechałam z bolesną determinacją w duszy:
dosyć tego egoizmu, będę się modlić abyś odszedł.

W pobliskim Kościele na Bemowie młody ksiądz poprowadził Apel Jasnogórski a potem grupa młodzieży przy dźwiękach gitary odśpiewała kilka pieśni inspirując czuwanie modlitewne. Były wśród nich : „Wypłyń na głębię…” oraz nie znana mi piękna pieśń maryjna.
To bardzo dziwne i trudno nawet o tym pisać ale w przerwie między tymi pieśniami poczułam w duszy Wielką Ciszę i Ukojenie. Pewnie zostałabym tam ale Aga miała się jeszcze czegoś uczyć i wyciągnęła mnie na siłę. Nie dojechałyśmy do domu gdy poprzez radio samochodowe młody redaktor, przytłumionym głosem przekazał informację :
Ojciec Święty Jan Paweł II nie żyje.
Zjechałam na pobocze, miałam chęć wcisnąć klakson do oporu i …
Dzięki Bogu obecność Agi spowodowała że padłam z płaczem w Jej ramiona, Ona choć mniej emocjonalna również rozszlochała się na dobre.
Pierwsze co mi przyszło do głowy i czym podzieliłam się z moją córką to to , że Polska jest bardzo szczęśliwa, że Cię miała a Ty odbierasz w tej chwili nagrodę od Matki Bożej.
W domu , Daniel siedział jak przymurowany przed telewizorem. Na elektronicznym pasku leciała informacja z godziną śmierci Jana Pawła II

21.37

mój umysł, po chwili, automatycznie wykonał działanie:

2+1+3+7=13

A następnego dnia Daniel zawołał mnie do monitora swego komputera.
W pierwszym odruchu pomyślałam, że to jakiś ponury żart lub zbiorowa sugestia.
Wiadomość mailowa zawierała zestawienie:

Data śmierci Ojca Świętego 02.04.2005 2+4+2+5=13
Suma cyfr z ilości dni pontyfikatu (9301; 9+3+1) daje ten sam wynik
Suma cyfr z numeru kolejnego (256) jako papieża to też 13
Wiek Ojca Świętego 85 8+5=13

Po pewnym czasie przy okazji rozmowy z kolejną znajomą na temat tego fenomenu, rzuciłam:
…wiesz i to zadziwiające ale kolejne osoby z którymi rozmawiam wynajdują kolejne trzynastki”
W odpowiedzi, po niedługiej chwili obydwie dostałyśmy wypieków gdy powiedziała:
…faktycznie, jest następna – i na palcach policzyła litery

J-A-N-P-A-W-E-Ł-D-R-U-G-I

Trzynaście…, trzynaście… z czym nam się to kojarzy, mnie jednoznacznie
Ze zwycięstwem , zwycięstwem MATKI BOŻEJ !
Jest radosnym przesłaniem. Powtórzonym przez Niebiosa:
Nie lękajcie się, J A J E S T E M!

A taki prawdziwy komentarz do tego zjawiska napisał ktoś bardzo dawno temu, posłuchajcie:

„Jeśli ludzie wyrzekną się wszelkiego poczucia siebie samych
i stworzą własną nicość, wówczas zapłonie iskierka –
Seelenfunklein – wytwarzająca cudowne zjednoczenie
miedzy człowiekiem a Bogiem”

Mistrz Johannes Eckehart (1260-1328)

Ps
.
Pewien pisarz odnośnie swojej twórczości napisał :

Boże twoje są wydarzenia ,moja praca.

Ja ujęłabym to następująco:

Panie Boże podyktowałeś mi cool…tową książkę! DZIĘKi CI !!!

…………………………………………………………………………

To nie koniec opowiadania tylko niespodziewany zwrot akcji.

Czy spotkaliście się z taką opinią, że koniec świata, którego tak obawia się ludzkość póki co, będzie końcem złego świata kiedyś w przyszłości wspominanego jak epoka lodowcowa.
Koniec ten rozpocznie czas cywilizacji miłości.
Moja intuicja mi podpowiada .że stoimy u progu tego czasu i w związku z powyższym troszkę pracy przed nami.

„Musicie budować świat a nie tylko marzyć o nim”
JP II 19.08.1985 Casablanca (Maroko)

„Bądźcie twórcami nowej ludzkości, w której wszyscy
bracia i siostry, należący do jednej rodziny, będą mogli
nareszcie żyć w pokoju”
JP II 1 stycznia 2001 Watykan.