Moja krtyka odniosiła się do dosyć prostego posztrzegania spraw Gruzji przez naszą politykę. Owszem sprawa energii jest ważna tyle że warto ją realizować w sposób racjonalny i zgodny z naszą racją stanu.

1. Saakaszwili popełnił poważny bład atakują Osetię, działał tu na szkodę swoją, swego państwa jak i naszego dązenia do dostępu do źródeł ropy i tras przesyłu. Dziś Rosja jest bliżej a nie dalej swego celu jaki jest zagarnięcie tego obszaru – i to dzięki Saakaszwilemu.

2. Gruzja postanowiła zagrać w ruletkę o obszar który wcale (po Kosowie) nie musi być traktowany jako jej obszar i pytaniem dnia jest czy Polska powinna żyrować tego rodzaju gry. Moim zdaniem nie

3. Pytaniem dnia jest też to czy sens ma dywersyfikacja w tym konkretnym miejscu, w sytuacji kiedy ropociągi najdują sie w zasięgu całej armii Rosji – obecny kryzys ujawnia też i ten problem który niestety wśród naszych polityków nie istniał

4. Polska powinna jaknajbardziej pomagać Gruzji przeciw Rosji – tak samo jak i Zachód. Ale nie powinna tolerować działań które jak żywo przywodzą na myśl akcje Milosevica który dokładnie pod takim samymi hasłami jak Saakaszwili chciał odebrać Kosowo które etnicznie było odległe do Serbii tak samo jak Osetia od Gruzji (mimo że politycznie wsólnie koegzystowały od lat)

5. Dziś nas “ratuje” to że Rosja przesadziła. Postanowiła zamksymalizować swoje korzyści a nie tylko przywrócić status quo. Było to do przewidzenia (przez każdego laika) – jedyny plus jest taki że dziś bład Gruzji kryje się niejako w ceniu kontrakcji Rosji. Tyle że nie można zapomniać o bezpośrednim źródle tego kryzysu – błednej decyzji prezydenta Gruzji.

6. Nasza polityka okazała się również mało efketywna. Prezydent nie rozumie jak się uprawia politykę, jak zdobywa się poparcie. Jego zachowanie (od Weimaru po Traktat) sutecznie utrudniło mu kreowanie relanych działań dyplomatycznych i dziś to nie on będzie współdecydował o kształcie rozwiązania konfliktu. I to jest mój główny zarzut. Pomagajmy – ale z sensem i skutecznie.