to najbardziej ciesza Pańskie powroty. Zarówno ten dzisiejszy, z wygnania pracą spowodowanego, jak i tamten – do dzisiejszej normalności (?), z czasów, które pamietać należy, acz w sposób bardzo niechętny.

No, może poza takimi rzeczami, jak spotkanie Onej oraz zapewne kilku jeszcze innych osób.

Pozdrawiam Pana ciesząc się nieumiarkowanie