Dziękuję za świetnie napisane wspomnienie o tym niezwykłym Człowieku. Szczególne wyrazy uznania należą się Panu za podkreślenie pracy badawczej Domeyki nad rdzennymi plemionami, prowadzonej w duchu poszanowania dla ich tożsamości kulturowej. To bardzo ważny i dość często pomijany aspekt jego działalności.

Interesujące (i jednocześnie wcześniej mi nieznane) są też informacje o optowaniu Domeyki za niemieckim modelem uniwersyteckim. Jeśli dobrze rozumiem, chodzi tu o nieskrępowany rozwój pracy badawczej opartej o funkcjonalną zasadę współpracy “mentor-student”?