W sumie to Andrzej jakoś tak nieświadomie natchnął mnie do tej notki. Bo dzisiejszy dzień to koszmar. To takie dochodzenie do siebie po wczorajszym udarze. Uczucie, któremu nikomu nie życzę.

Miałem nawet z rana jechać do Legnicy, by wypatrzeć jaki fajny gramofon jako, że kilka ciekawych winyli plącze się po chawirce, a i planuję jakiś wypad na Niskie Łąki, co by kupić parę kilo płyt starych bardzo. Cholernie zależy mi Kapeli Czerniakowskiej, o której słuchaniu pisałem jakiś czas temu.

Oprócz tego miałem w planie kupić kilka filmów z Sylvkiem. Leżą w koszach za niską cenunię.

Niestety czekając na busa czułem, że za moment zemdleję, więc odpuściłem. No tak, efekt upału plus wczorajsza przygoda roku sprawiły, że zawróciłem. Po drodze
wpadłem do Tesco. Chłodno, a przy okazji małe zakupy. Parę ogórców, pomidorków toże, jakaś cycna śmietana, pitny dżogurt, psi, sokina antonówkowina, sercy z dziuryma, no i kupon na dużego za dichu. Co tam jeszcze, nie pamiętam, aha, winogrona białe. No. I se wróciłem doma.

A skąd mi się wziął ten Andrzej. No właśnie z Sylvkiem, którego karierę podsumował: “czego, Sylwek jest w porządku”. A było to wtedy, kiedy siedzieliśmy po pracy w knajpce. Zwykle jest tam tłok, ale ostatnio jakoś pustawo w niej. Nawet codzienni bilardnicy czegoś odpuścili. A tak naprawdę nie czegoś, ale z powodu wódki wprowadzenia. Ale dalej za chwilę, bo idę coś zjeść albocoś.

No i ten, jestem, nie.

W sumie knajpka zła nie jest, ile to, że z momentem wprowadzenie blondyny, wszystko się popsuło. Pije się z głową, nie z kapustą, mówi stare porzekadło. No niestety, jeśli dzieciaki piją po kielichu i już bełkoczą, rzucają mięsem na lewo i prawo, zaczepiają ludzi, albo zapowiadają, że spalą lokal, bo nie dostali fajek na krechę, to sorry bejbe.

W sumie gada się o wszystkim. Zeszło nam więc na temat filmów. A, że Rocky będzie rewanżował z Creedem w tefaupe, albo że po kilku dniach zapuścił brodę, bo polował na jakiegoś terrorystę, takie tam.

Potem o nowym, potem o tym, że tak Ruskom wjebał, że zaczęli gadać od tyłu, cokolwiek to znaczy. W każdym razie stare konie lubią Sylvka. Ale czemu cholercia, czemu?

Widzisz Grzesiu, że tak

I widzę to tak.

Już pomijam fakt, że filmy Stallone`a to klasyka kina akcji. Pomijam fakt, że jego rywalizacja ze Szfarcem wykreowała standardy filmów sensacyjnych, a poza tą dwójką nikt, do tej pory nie potrafi stworzyć nowego boga pożeraczy celuloidu.

O Szfarcu nie będę gadać wiele, po prostu nie trawię gościa, choć jego “Commando” odbieram jako komedię doskonałą.
No fakt, był “Predator” i “Prawdziwe kłamstwa”. A reszta? Błeeee…

Sylwka widzę jednak inaczej. Jasne, brutalność, akcja, akcja, akcja, trup i dup. Jednak, gdy przyjrzysz się jego filmom, zobaczysz coś więcej. Oczyść z lornetki zniekształcający filtr “oczu spaniela”, “wadę wymowy”, rzeźnicki klimat “Rambów”. Choć nawet, jak przyjrzyć się “Rambowi” to nawet ten jego kosynierski filtr jest uzasadniony. Znajdź klucz do Sylwka, bo na razie widzisz w nim “syfka”.

Bohater Stallone`a jest niedostosowany do świata, w którym przyszło mu żyć. Staje się ofiarą swojego środowiska, znajomych, profesji. Czasem zostaje wytresowany, by z czasem dojrzeć w sobie człowieka.

Jest niepogodzony z sobą, więc błądzi. Próbuje znaleźć równowagę, jednak nie zawsze udaje mu się ją odnaleźć.

Pamiętacie poczciwego gadułę Balboę, kim był, co robił, gdzie musiał żyć i w jakim środowisku przebywał? Jak chciał wyrwać się z syfu, który go otaczał? A gdy dostał boży palec, nie chciał w niego uwierzyć? Mało tego, przecież on go zignorował!
A co się działo, gdy nareszcie udało mu się przedostać to świata luksusu? Czy nie pogubił się, nie upadł? Pycha, fałszywa duma, arogancja.

Ano właśnie. Gdy oczyści się obrazek Sylvka, wyłania się człowiek. Grzeszny. Dążący do lepszego życia dla innych i dla siebie. Zauważcie kolejność: dla innych i dla siebie. Ofiara. Zaraz mi tu pewnie wparuje Poldek i Odys zdziwieni moją katechezą a la Rambocky, ale co mi tam:-)

Chodzi mi o tego człowieka w bohaterze Sylvka. O tym gościu, który zakłada maski, bo zapewne zauważył, że taki świat dziś jest. I niekoniecznie mu dobrze w tej skorupie.

Człowiek.

Oczywiście jak każdy aktor/gwiazda i Sylvek przeżył załamanie kariery, które odbieram raczej jako nie tyle, co efekt bucowania, lecz również niepogodzenia się z szufladą, do której go wrzucono.

Pamiętajmy, że to facet, który był nominowany do Oscara za scenariusz “Rocky ego” oraz za rolę pierwszoplanową. Podobnie, jak film, który przegrał jedynie bodajże z “Taksówarzem”.

Jakiś czas temu był w telewizji program “Contender”, w którym bokserzy walczyli o przepustkę dla lepszego życia. Pamiętacie, kto wygrał? Facet, który nie zamierzał walczyć. Chciał zdobyć środki na pomoc swojej m a t c e.
Również pozostali uczestnicy zrobili na mnie wrażenie. Chodzi mi o ich wolę i jaką rolę w ich życiu odegrał Rocky Balboa.

I widzisz, jeśli weźmiesz pod uwagę coś takiego, to naprawdę niefajnie jest, gdy próbujesz wyjść z szuflady, a każda próba kończy się medialnym wpierdolem.

Widzieliście “Copland”? Nie? Żałujcie. Zagrać ciekawą rolę, bez kompleksów u boku Roberta de Niro, czy Harveya Keitla to nie banan z masłem, łatwo się wyłożyć.

Zobaczcie zayavke:

Wspomniane załamanie kariery wyznacza cykl fajnych z założenia filmów, jednak nieporadnych w realizacji. Gdzieś zgubiła się magia Stallone a. Pojawił się zmęczony człowiek (z tym, że mam nadzieję, że czujesz, o jakie zmęczenie mi chodzi), który nie ma pomysłu na siebie, na karierę, facet, który tak naprawdę ma dosyć swojej publiczności.

To taki wstęp do czegoś, co być może będzie cyklem omawiającym wybrane filmy Sylvka.

W ogóle filmy z Sylvkiem to dla mnie jakieś migawki z przeszłości. Taki “FIST” np. który leciał w czarnobiałym telewizorku w czasie jakiejś domowej imprezy. Ciemno, ja łepek, w mieszkaniu rodzice, znajomi, biesiada. A w telewizorku Sylvek jako szef związków gada z Polakiem czarnoskórym. Dąbrowskim.

Albo czwarty “Rocky” oglądany u dziadków na widelcu. Z rudym kuzynem oglądanie. W pokoju, który po latach został zamurowany i przyznany przez władzę sąsiadom.

Rambo trzeci. Nooo, można było to oglądać sto tysięcy miliardów razy. U Wozia w chałupie. Albo w szkolnym holu. Organizowaliśmy co sobotę pokazy filmów wideo, na którym zawsze były tłumy ludzi. Tak, Rambo rządził. Dwójka tyż była.

cdn