Pierwszy buc odziedziczył gospodarkę w stanie rozkładu. Inflacja szalała, ludzie urządzali “marsze pustych garnków”. Prezydent kraju swoimi durnymi pomyslami wpędzał ludzi w nędzę. Coś trzeba było robić.

Drugi buc odziedziczył gospodarkę w stanie rozkładu. Inflacja, “marsze pustych garnków”. Poteżny dług zagraniczny, nabity przez poprzedniego przywódcę. Ludność się buntowała. Coś trzeba było robić.

Pierwszy buc dokonał wojskowego zamachu stanu. Drugi, mało oryginalnie, też.

Pierwszy buc zmienił stadion na obóz koncentracyjny, 3000 ludzi u niego “zniknęło”, gospodarkę, owszem, na nogi postawił.
Drugi buc doliczył się tylko 100 zabitych, za to ekonomię skopał jeszczę bardziej.

W międzyczasie pojawił się na scenie taki z plamą na czole. Pierestroit szto-to nada. Koniec, prawda, pogody dla buców.
Pierwszy buc pokazuje klasę, oddaje władzę pokojowo. Drugi czyni to samo.

Od tej pory obaj dożywali swoich dni, jako podstarzałe buce na emeryturze. Od czasu do czasu jeden czy drugi opowiadał, jak to zbawił ojczyznę przed Złem.

—————————————————————————————————————————————

Ktoś lubi Jaruzelskiego – jego sprawa. Ktoś go nie lubi – rozumiem.

Kto wiesza psy na Jaruzelskim, a wychwala Pinocheta, ten jest, kuźwa, niepoważny.