bohaterskich Czechów, zamazujących drogowskazy, stała część komunistów, na czele LWP interweniującego od strony Sudetów, postendeccy moczarowcy.

A pan z kim idzie?

Moczar (Nikolaj Demko) zabłysnąl głównie stwierdzeniem, że prawdziwa ojczyzna komunistow zaczyna się za Uralem, a kończy dziś na Łabie, jutro na Gibraltarze.

post-ND-cki polityk, rzeczywiście, jak pieron.

Ja nie twierdzę, że to nam przynosi chlubę. Natomiast dlaczego Ty osobiście miałbyś się wstydzić za rozkazy jakis komuszych namiestników? Miałeś na to wpływ jak na zeszłoroczny śnieg. Trzydziestoletni Niemcy nie mają obowiązku wstydzić się za holocaust, podobnie jak trzydziestoletni Rosjanie za Katyń. Świadomość, że było to złe, to jedno. Ale Wstyd to jednak inne uczucie.
Może jednak to problem semantyczny, a nie różnica zdań.

Tak myślę, że wstydzić to mogliby się żołnierze, bo nie zaryzykowali ancla tylko na czołgach rozjechali czeski sen o suwerenności. Ale z drugiej strony – łatwo się mówi teraz, znając historię. Browar w garści, chipsy i stukanie w klawisze. A kto wie, czy gdybym to ja był 18-19 latkiem z wydanym rozkazem, nie wtarabaniłbym się na ten czołg i pojechał “bronić braci Czechów przed interwencją”.

Wszak w imię honoru mogli dać się wyrżnąć, prawda?

A kto miał dać hasło Do boju! ?? Dubczek?? Jak jechał do Moskwy to miał pełne portki czy z niej wróci? Zresztą był komuchem i na “mateczkę” by ręki nie podniósł.

Praska Wiosna to głównie Praga, to taki spóźniony ’56 w Czechach, bo Słowacy mieli inne interesy i ta Praska Wiosna mało ich obchodziła.

No jednego bardziej obeszła, bo się dorwał do stołka.

A bracia jak mieli nie wkroczyć? Prostaczkowie nie mieli pojęcia co się dzieje, a jak był rozkaz to albo czołgiem do Pragi albo kula w łeb.

Dość szybko ferujesz wyroki. A nie dopuszczasz wersji, że czeskie przywództwo zwyczajnie wiedziało, że opór przeciwko bratnim siłom radzieckim, polskim, niemieckim i węgierskim skończy się zwyczajnie masowym rozlewem krwi – krwi czeskiej? I żadni Amerykanie nie przybędą na pomoc?

Wjazd bohaterskich przyjaciół, w tym tych z orzełkiem i szachownicą, oznaczało koniec czeskich marzeń. W tej sytuacji nalezy naród chronić. Łatwo teraz pisać o bohaterstwie nieobsługiwania w sklepach. Nie było akcji zbrojnej armii czeskiej, więc bohaterowie nie bardzo mieli powód by Czechów rozwalać pod płotem. Bo jakby chłopaki powąchały prochu, miażdżąc czeską armię, to po wejściu do sklepu już by nie prosili o zakupy. Po prostu by je brali. A jakby się jakaś holka z obsługą ociągała, to by jej sie pokazało jakie to polaki jurne chłopaki. Możnaby nawet jakies zawody urządzić, kto więcej holek zaliczy – my, czy nasi radzieccy przyjaciele.
Czeska pragmatyka doprowadziła do tego, że wściekłe psy zostały na smyczach. Budapeszt się nie powtórzył. Całe szczęście…

1. wściekłe psy NIE zostały na smyczach – one praską wiosnę wdeptały w ziemię, i tamte dwa narody upokorzyły.
Budapeszt, jak dzisiaj wspomina 1956, czyni to z dumą – bo Węgrzy swojego kraju bronili, nawet jeśli przegrali. tak jak Poznań wspomina z dumą ten sam czas. w Pradze i Bratislavie został tylko wstyd.

2. nie nabijam się z “bohaterstwa nieobsługiwania w sklepach” – ludność robiła, co mogła.
sęk w tym, że dwaj (uwielbiani) przywódcy w godzinie prawdy okazali się miernotami. armia jedna z silniejszych w Europie, uzbrojona potężnie, a tu napadają kraj i zajmują bez żadnego oporu z jej strony…

3. tak sobie właśnie uświadomiłem dwie skrajności – z jednej strony powstanie warszawskie u nas (szaleńcze bicie głową w mur), z drugiej strony tchórzostwo rządu w Pradze (1938/1968). historia bywa złośliwa.

4. dość logicznie twoje argumenty wyglądają griszqu, sam się niedawno kłóciłem o bezsens walki w określonej sytuacji. tym niemniej uważam, że postawa Svobody i Dubceka chluby im nie przynosi. (zdarzało mi sie o tym rozmawiać za południową granicą, tam są zdania podzielone)

5. aha, odpowiadam na pytanie “dlaczego mialbyś się wstydzić za komuszych namiestników”. tak jak jestem dumny z Sobieskiego, Piłsudskiego, Dmowskiego czy Rozwadowskiego (choć wplywu na nich nie mialem) – tak samo wstydze sie za to, co mój naród zawinił.

pozdrawiam

Jednak przebieg tych dwóch interwencji to zupełnie inna śpiewka. 2500 zabitych Wegrów, praktyczne działania wojenne, masakry dokonywane przez czerwoną swołocz. W Czechosłowacji praktycznie mieliśmy do czynienia z akcją policjną. Czytałem opowiesci sowieckich żolnierzy o szoku, jakiego doznawali w związku z… czeskim współczuciem z którym na każdym kroku się spotykali. nie tego się spodziewali.

Niektórzy twierdzą, że morale jednostek biorących udział w interwencji radykalnioe spadło. Praktycznie wszystkie jednostki stacjonujące w Czechach przed i w czasie interwencji wysłąno potem na dlaeki wschód, w ramach reedukacji.

Wracając – nie wiem skąd przypuszczenie, że w Bratysławie i Pradze pozostał wstyd. Czesi balansowali na granicy pacyfikacji, ale zawsze po właściwej stronie. Bierny opór. Żadnego zbędnego przelewu krwi. Ofiar w sumie około 100 (choć niektórzy mówią o 200, a niektórzy o 70). Powstanie, bez szans wsparcia z Zachodu, z ok 600tyś interwentów? Samobójstwo. Czesi to pragmatycy, nie tchórze.

Myśle, że obydwaj zdajemy sobie sprawę z tego, że armia czeska nie miała absolutnie szans w walce z wchodzącymi zewsząd wojskami. To nie byłaby żadna obrona, tylko zwyczajna masakra. W dodatku w ruskim stylu – gdzie nikt potem nie pyta, czy jesteś żołnierzem czy cywilem.

Osoby podejmujące decyzje o oporze biernym, nie mają na uwadze tego, co sobie będzie myślał przy piwie za 50 lat jakiś Griszeq z jakimś MAWem. Mają to zupełnie w dupie. I tak ma być – pamiętali Budapeszt, wyciągnęli właściwe wnioski. My na LWP pod pod dowództwem wroniarza w 1981 też nie rzuciliśmy sie z koktajlami mołotowa. Czy to przynosi nam wstyd?

I na koniec – w kwestii Powstania Warszawskiego – gdyby dowództwo jednak zdecydowało, że Powstania nie bedzie i wyprowadzilo ludzi z Warszawy (bo gorąca krew wrzała), żadnym wstydem i tchórzostwem by to nie było.

Co do Dubceka i Svobody masz rację – jak się bierze odpowiedzialność za naród, to potem trzeba ją dzwigać.

Pozdrawiam.

No to mamy różne zdania na te akurat dwa tematy:

1. Ja nie potrafię stwierdzić, że Powstanie było skokiem z motyką na słońce. Teraz już to wiemy, też zresztą mniej więcej, bo sporo poważnych historyków uzasadnia wybuch Powstania. Dyskusje toczyć się będą już zawsze. W głowach tych, którzy byli za nie odpowiedzialni nie będziemy. Ale w ocenie ze zaniechanie byłoby rozsądne i o żadnym tchórzostwie nie byłoby mowy – mamy to samo zdanie.

2. Patrzę na tą czeską bierność jako na rozsądek. Może nawet – że armia czeska odważyła się nie walczyć z interwencją. Stosunek sił, potencjał no i przede wszystkim – cel walki. Rewolucja była pozamaitana w dniu interwencji. Mówi się nawet o 600tyś wkraczających interwentow. Nie denerwuj się na porównanie, ale mieliby takie szanse jak Powstańcy ze szkopami. Nie było żadnej szansy, żadnych sojuszników, żadnej pomocy. Skończyłoby się masakrą. Pewnie także i cywili.

Zgoda w kwestii Solidarności. Zwróć także uwagre, że nikt nie namawiał żołnierzy, by odwrócili się przeci wroniarzowi i próbowali walczyc z jednostkami wiernymi komuchom.

Pozdrawiam.

@Chciałes dopierdolić ND-kom czy Moczarowi? Bo sie pogubiłem.
A Czesi zamazując drogowskazy kontynuowali bohaterską linię przodków wytyczoną przez pokolenia. W nagrodę Hradcany nieruszone. Na przykład.