Z ulic Torunia znikają znaki drogowe [Dziennik]. Są tam usuwane przez administrację wzorującą się w tym na wielu europejskich miastach. Skutek, mniejsza liczba wypadków i mniejsza ich szkodliwość. Ludzie jeżdżą wolniej. Liczba wypadków zmalała o 30% a na najbardziej niebezpiecznym skrzyżowaniu nie odnotowano od czasu zdjęcia znaków żadnego.

Analogie daje się wywieść bardzo daleko. Gospodarka jest znacznie bezpieczniejsza, kiedy jej nie utrudniają dodatkowe przepisy ustalające preferencje dla określonych działań, zakupów czy nabywców. Bezpieczniejsza w tym znaczeniu, że pozbawiona pułapek prawnych. Posuwająca się w ustalonych torach, według niezmiennych, jasnych reguł.

System podatkowy, jasny, przejrzysty, prosty. Bez licznych zwolnień, odpisów i rzekomych ułatwień. Niezmienny latami.

Potrzebne są jednak drogi, na których powinniśmy mieć możność szybkiego przemieszczania się. To prawda. I te drogi muszą być bezkolizyjne. Bo wyznaczanie uprzywilejowanych szlaków szybkiego ruchu poprzez obstawianie zwykłych dróg tablicami ujawniającymi intencję administratora jest zwykłym półśrodkiem. Wyznaczona tylko poprzez zakazy i nakazy droga nie uzyskuje rzeczywistego statusu uprzywilejowanej. Taki można osiągnąć wyłącznie poprzez szczególną właściwość. Bezkolizyjność. Czyli mosty, objazdy, wiadukty. To kosztuje. To trzeba zaprojektować, przemyśleć.

Podobnie z przepisami. Istnieją sytuacje, w których pewne rzeczy czy działania a także ludzie muszą być wolni od normalnych ograniczeń. I to trzeba przeprowadzić bez ograniczania innym możliwości normalnego gospodarowania. To także wymaga szczególnych przemyśleń, uregulowań i infrastruktury. I nakładów finansowych.

I zarówno drogi szybkiego ruchu jak i specjalne regulacje prawne tylko wtedy mają sens, jak się poniesione na nie nakłady zwracają w rozsądnym czasie.

Rzecz jest ordynarnie prosta. A to, że dla nas niedostępna dokumentujemy zawiłym prawem i mnogością kolorowych tablic na drogach. Krzyżujących się z innymi, równie dziurawymi ale podporządkowanymi. O czym czasem przesądza chwilowy kaprys urzędnika.

Ot. Jaki umysł, takie drogi. I gospodarka.