myślę, że tu problemem nie jest katolicyzm cale tylko mentalność w ogóle.
Taki rodzaj prowincjonalizmu, pretensji do innych narodów/kultur i, poczucia wyższości i jednocześnie martyrologii i użalania się nad sobą.

Co do polskiej kultury, to jeszcze ważne i podkreślic trzeba, że Polska nigdy nie była i raczej nie będzie w centrum kultury światowe, bo po prostu jest małym krajem.
Zresztą w kręgu kultury europejskiej myślę, że mamy podobną pozycję jak Wegrzy, Czesi, narody byłej Jugosławii czy nawet i Skandynawowie (no bo poza(Bergmanem, Andersenem i i black metalem też znowu nie są jacyś powszechnie znani)

Poza tym jednak promowanie kultury i polskich dzieł wymaga jednak i zaplanowanej polityki i pomysłów i pieniędzy, nie za bardzo to widać i dlatego albo mamy złą opinię albo nijaką na zewnątrz.

A co do więzi z kultura polską, ja w sumie nie widze problemu, że się potrzebuje literatury/muzyki/kultury z innych krajów czy kontynetów i że czasem one są bliższe czy ważniejsze w rozwoju człowieka.

Dla mnie to jakby oczywiste, szczególnie, że na wielu polach w kulturze albo polskich śladów nie było albo były wtórne wobec Zachodu.

Choćby w takiej literaturze popularnej (literatura grozy)

Jakoś nie widzę tego, co napisałeś, znaczy tej niższości naszego Narodu, jako takiego, że niby idei naród dla innych narodów nie tworzy i w ogóle taki prowincjonalny.

A jakie niby idee miałby tworzyć?
A masz jakiś naród, który teraz takie idee tworzą?

Ja jakoś nie widzę, ale być może nie zauważam…

Jak dla mnie idee, kultura itp, to dzieła przede wszystkim ludzi konkretnych, jednostek, których i wśród Polaków dużo i pewnie tyle samo, co w innych nacjach.

A że Polacy jakąś cechę taką mają, żeby tego nie zauważać, żeby się we własne niedowartościowanie zaszywać i z góry w sumie coś co polskie uwazają w dużym stopniu za gorsze, to już inna sprawa.

Ale jak dla mnie właśnie w tym tkwi problem, znaczy nie w tym, że nie ma wśród Polaków tworzycieli idei wychodzących daleko do przodu, tylko w tym, że Polacy takich ludzi nie zauważają. Bo choć w sferze werbalnej twierdzą, że jesteśmy jakimiś wybrańcami losu, to tak w głębi siedzi w tym kompleks, kompleks, który mówi: “inni i tak są wartościowsi, ciekawsi, mądrzejsi…” I ten kompleks “zabija”, nie daje się wydostać, albo każe uciekać temu co wartościowe…

A to jest jakaś spirala samonakręcająca się. Bo przy takim podejściu, to nie wiem, co się musiałoby z nami stać, żebyśmy w końcu poczuli się takimi samymi ludźmi jak wszyscy wokół i takimi samymi narodami. Takimi samymi oczywiście pod względem wartości jako takiej…

Jak się tego kompleksu Polski lud, czy tam jego “światła” część nazywająca siebie inteligencją nie pozbędzie, to z tej spirali nigdy nie wyjdzie i tyle…

Mam nadzieję, że wiesz o co mi chodzi.
Jak nie, to jeszcze rozwinę.

pozdrawiam

(sorry, że się za Zbigniewa wcinam), chodzi o świadomość włąsnych wad i niedoskonałości, o świadomość, co w narodzie/państwie jest złe lub niewystarczające.
I o to, że gadanie otym nie jest żadnym “pluciem we własne gniazdo” a właśnie składnikiem patriotyzmu.
Bo patriotyzm to nie przekonanie, że idealni jesteśmy.

A co do innych narodów?

Przecież nie ma co ukrywać, że są rzeczy, w których dane narody są bardziej rozwinięte.
trudno sobie wyobrazić np. muzykę klasyczną bez kompozytorów z Niemiec i Austrii, czy filozofię bez Niemców.

A literaturę światową bez Rosjan choćby.

A Polacy nawet jak są w czymś dobrzy, to tego nie promują, za to promują się za granicą ludowością czy czyms podobnym.

Zacząć to w ogóle należałoby od tego co to jest kultura, a co już nią nie jest.
Czy weźmiemy na warsztat ujęcie socjologiczne , czy ideologiczne .

Jeśli socjologiczne , to widzimy szerzej.

O ile jednak ideologiczne , to węziej, a do tego często ocennie, niejednokrotnie nie na temat.

Dowodem na to niech będą komentarze tekstowiskowe versus salonowy.

Wydaje mi się, że jesteśmy mistrzami świata w minimalizowaniu swoich możliwości, dyskredytowaniu osiągnięć, a z drugiej strony pełni wzgardy dla niekochania nas przez świat.
Do tego wewnętrzne, a zdecydowane skrajności w ocenie tego samego, bo punkt widzenia jakże różny, prowadzą nader często do wymiany ciosów, a nie do rozmowy.

W ten sposób, trudno z miejsca ruszyć i potencjał ubrać, w realny kształt.

Nasuwa mi się taki drobniutki przykład, może trochę obok.

Z okazji dnia dziecka, korzystając z dobrodziejstw generalnych remontów torów tramwajowych, na Placu Zbawiciela w Warszawie, zorganizowano piknik imrezkowy dla dzieci.
Pomysł był kilku NGOsów, finansowany przez Urząd Miasta.

Nazwano Plac Zbawiciela w tym dniu, Placem Zabawiciela.
I już, gotowe. Oburzone głosy katolików, sieć dymi i trzeszczy, jakby wojna miała być.

Siedzę sobie u znajomych i nawiązuję do tego, a oni że nazwa kontrowersyjna, że to jak robienie sobie jaj z katolików.
Trochę się wybauszyłam z oczami, ale zadaję pytania.
Spokojna rozmowa, naprawdę.

Nagle wpada mi do głowy myśl. Mówię: jakbyście ocenili tę samą nazwę, ten sam Plac Zabawiciela, gdyby proboszcz tej parafii zechciał zorganizować tę właśnie imprezę, pod identycznym hasłem.

Czy czasem nie byłoby fajnie, jaki proboszcz wesoły i kreatywny?
Przyznali, że owszem.

No to ja mam wrażenie, że tak jest ze wszystkim.
Za dużo ideologii, za dużo poszukiwania wrogów, za mało otwartości, radości życia i nie gmerania, jak nie potrzeba. Tak po prostu.

Z palmą na Rondzie de Gaulla, było podobnie. Fuj, ble, w naszym klimacie palmy nie rosną. No i co z tego? Niech se palma stoi.

To jak rozmawiać o kulturze, z przeproszeniem, wyższej, kiedy nie daje się wyjść poza własne, ugruntowane poglądy? I kiedy przeciętny Polak guzik się nią interesuje, z różnych zresztą względów?

A czy taki koncert Madonny, to jest wydarzenie (pop)kultury, czy nie?

A wystawa Bodies?

Co tak naprawdę wiemy, o własnym podwórku?

Ja – fakt – na katoli cięty jestem, ale nie w tym dziś rzecz.

Ja jedynie zadaję pytanie – czy – i na ile refleksja przez pryzmat katolickich odniesień nie zawłaszczyła całości dyskursu społecznego w Polsce. Bo ja naprawdę czasami czuję się tak, jak za starych dobrych czasów, tylko kiedyś takim punktem odniesienia były dzieła Włodzimierza Ilicza a dziś – JPII.

Wystarczy się pokręcić i popatrzeć jakie dyskusje się w Polsce toczą i jakie środowiska nadają im ton. Poza jedną Krytyką Polityczną (która w sumie też mocno odnosi się do tej katolickiej wszechobecności w Polsce – jako przeszkody właśnie) – mamy właściwie wyłącznie środowiska ze słowem Chrześcijański lub Katolicki w nazwie. Obie wiodące partie polityczne nie są w stanie w swym programie społecznym wyjść poza “społeczną nauke Kościoła”. Na prowincji, to właściwie mamy podział władzy między wójta, policmajstra i księdza właśnie. W telewizji – co rusz duchowny – już nawet w filmach i serialach – przedstawiany zawsze w wyidealizowany sposób. Opinia hierarchów Kościoła jest w Polsce zawsze uważana za ważny głos w danej sprawie. Ostatnio, promocja “wartości chrześcijańskich” została nawet zadeklarowana, jako misja TVP. Nauczanie religii zostało włączone do programu szkolnego i nawet można “z religii” zdawać maturę (horrendum!!! z religioznawstwa, to rozumiem – ale z religii – nie!).

W zasadzie – wg obiektywnych kryteriów mamy w Polsce sytem państwowy tak mocno wyróżniający jedno określone wyznanie i tak mocno powiązany z instytucjami i hierarchią tego wyznania, że można by śmiało powiedzieć, iż mamy tu państwo “parawyznaniowe”, gdzie poglądy bazujące na innym systemie wartości są eliminowane z życia publicznego lub co najmniej mocno marginalizowane.

Kurwa mać. I co z takim Ziggim zrobić? Człowiek z ortogonalnym kawałkami światopoglądem, używa słowa “katol” (którego nie znoszę organicznie) – ale rzeczonym “katolem” będąc, nie mogę nie przyznać mu racji w paru dziedzinach co najmniej. To spróbujmy tak po kawałku.

“Bo ja naprawdę czasami czuję się tak, jak za starych dobrych czasów, tylko kiedyś takim punktem odniesienia były dzieła Włodzimierza Ilicza a dziś – JPII.” – rozumiem analogię, acz porównanie uważam za cokolwiek krzywdzące. Jednak żadna policja polityczna nie egzekwuje obecnie stosowania się do.

“Obie wiodące partie polityczne nie są w stanie w swym programie społecznym wyjść poza “społeczną nauke Kościoła”.” – ale to jest gadanina, nijak nie tłumacząca się na praktykę. Od kiedy w społecznej nauce Kościoła jest pochwała monopoli i dymania obywatela na każdym kroku przepisami, podatkami, regulacjami etc? Jak jutro ogłoszę, że gwałcąc kobiety uwspólniam je w myśl lewicowych ideałów- należy winić za to ludzi o poglądach lewicowych? No chyba niekoniecznie.

“Poza jedną Krytyką Polityczną “ – ci pajace za to uwielbiają Lenina – to chyba lepiej? Choć ja jednak wolę wariant konkurencyjny, bo przynajmniej nie podżega do rzezi. Czego o Zizkowym idolu powiedzieć się nie da.

“Opinia hierarchów Kościoła jest w Polsce zawsze uważana za ważny głos w danej sprawie.” – bez przesady, to nie lata 90te. A że biskupi przesrywają kapitał zaufania (czy co tam z niego jeszcze zostało) zabierając głos w absolutnie każdej kwestii, to inna sprawa.

“Ostatnio, promocja “wartości chrześcijańskich” została nawet zadeklarowana, jako misja TVP.” – chryja, zgadzam się.

“Nauczanie religii zostało włączone do programu szkolnego i nawet można “z religii” zdawać maturę (horrendum!!! z religioznawstwa, to rozumiem – ale z religii – nie!).” – chryja do kwadratu, acz to powinno mnie złościć bardziej niż Ciebie. W końcu na “katoli” jesteś cięty, a KK promując takie rozwiązania strzela sobie w stopę.

“państwo “parawyznaniowe”, gdzie poglądy bazujące na innym systemie wartości są eliminowane z życia publicznego lub co najmniej mocno marginalizowane.” – czy Ty łaskawco aby troszkę nie histeryzujesz? Marginalizuje Cię ktoś? Eliminuje Ciebie lub Twoje poglądy? Znowu: rozumiem złość, rozumiem źródło, ale jednak używany przez Ciebie język jest mocno nieadekwatny. A dodatkowy problem jest taki, że mnie do tego systemu wartości – chyba, z kontekstu wnosząc – bliżej znacznie niż Tobie, a mam permanentne wrażenie że jest to “lip service” a na moje zdanie, jako szeregowego katolika, zarówno świecka jak i kościelna wierchuszka sobie leje.

Poza tym, co do poglądów jeszcze: jak to jest, powiedz mi, z tą dyskryminacją poglądów nie-katolików… Lider Behemotha podarł Biblię, ktoś tam mu (z cywilnego powództwa!) wytoczył sprawę – i media drą łacha do skutku. A weź się przejedź po jakiejś mniejszości, to Ci prokuratura spodnie przez głowę ściągnie.

tyle na razie, potem cdn

pozdro

jak napisałem – chciałbym wpierw “pozbierać” tutaj kilka komentarzy, żeby za szybko nie skanalizować dyskusji w jakimś jednym szczególnym kierunku – myślę, że pozostawiona komentatorom otwarta pozycja spowoduje, że pojawi się więcej ciekawych głosów.

Niemniej jednak w bardzo krótki sposób odniosę się teraz to Pana komentarza. PO pierwsze – dziękuję, że zechciał Pan go popełnić.

Po drugie – zawsze mnie dziwiło, dlaczego osoby o poglądach koserwatywno-prawicowych przywiązujące wielkie znaczenie do sfery symbolicznej np. w stosunkach międzynarodowych mają równocześnie tendencję do pomijania znaczenia tego symbolicznego wymiaru kiedy stosunki te dotyczą relacji państwo-kościół. A przecież to jest bardzo symboliczne – obecność i głos Kościoła w przeróżnych debatach publicznych w Polsce oraz w trakcie uroczystości państwowych a także w instytucjach tego państwa jest przecież aż nadto widoczna.

Po trzecie – w Polsce rzecz jasna nie mamy do czynienia z kamienowaniem za herezję, lecz nie oznacza to, że silna pozycja Kościoła w Polsce nie przekłada się na sprawy praktyczne. I nie chciałbym właśnie teraz wchodzić w trudne rejony ustawy aborcyjnej, zagadnień dotyczących eutanazji czy sztucznego zapłodnienia, lecz wystarczy przypatrzeć się w jak szczególny sposób, w jakże inny od przyjętego w innych przypadkach trybu dokonywany jest zwrot majątku utraconego przez Kościół na rzecz państwa. Proszę zwrócić uwagę z jakim trudem przebijaja się głosy krytyczne wobec działalności Komisji Majątkowej Państwo-Kościół. Proszę też spróbować dotrzeć do informacji kto zasiada w tej komisji, w jakim trybie się ona zbiera, gdzie i kiedy. Życzę sukcesów!
Proszę zastanowić się, jak to mogło się stać, że kiedy sprawy zwrotu wszelkiego innego majątku toczą się Polsce latami, to spośród ponad 3000 spraw komisja ta była w stanie rozpatrzeć już i dokonać odpowiednich zwrotów lub wypłat w ponad 2700 spraw.

Proszę sobie poczytać np. tu:

http://www.glogowski.net/index.php?option=com_content&view=article&id=12...

albo tu:

http://www.money.pl/archiwum/wiadomosci_agencyjne/pap/artykul/krakow;now...

Może jeśli wczyta się Pan w te sprawy, to zauważy Pan, że oprócz normalnego procesu zwrotu zagrabionego przez komunistów majątku mamy tu do czynienia z niezłą hucpą i – poniekąd – grabieżą majątku państwowego (dawne mienie kościelne bywa wyceniane znacznie powyżej wartości, za działki i obiekty położone w mało atrakcyjnych lokacjach do zwrotu przydziela się obiekty położone w atrakcyjnych miejscach centrów miast, itd.). Proszę też zwrócić uwagę, że od decyzji Komisji Majątkowej nie ma trybu odwoławczego.
I proszę zwrócić uwagę w jaki sposób hierarchowie odnoszą się do prezydenta Krakowa, który niechętnie patrzy na zagarnianie coraz większej części miasta przez Kościół i w jaki sposób bywał on przez stronę kościelną określany w mediach.

To tak na początek.

Pozdrawiam,
ZS

z budżetu, gdy trzeba oszczędzać...

zgadzam (jak zwykle:), więc nie pogadamy.

Tylko dodam, że to może nawet nie kompleks aż, ale naturalne jest, że porównujemy po prostu.
Wystarczy przejechać polsko-niemiecką granice, od razu po jakości podłoża poznajesz że wjeżdżasz/wyjeżdżasz z naszego kraju 9(cz te autostrady wredn niemieckie to w dużej mierze dzieło Hitlera jak nie przymierzając jasielski dab:))

I tak smao porównuje się w sferze kultury, taka niby niszowa rzecz, ale z mojej działki np. literatura czy kino grozy w Polsce nigdy nie istniało i nie istnieje.

Oczywiście można be ztego żyć, ale jednak trzeba przyznać, że to domena (jak i wiele rzeczy) Anglików i Amerykanów jest. No i Japończyków w filmie od pewnego czasu.

Ja nie twierdzę (pewnie Ziggi też nie) jak tam Yassa uu siebie po swojemu ujaskrawia, że POlacy to głupi naród bez kultury itd
I ciemnota, panie.

Twierdzę tylko, że jest mnóstwo rzeczy w których albo jesteśmy niewidoczni, słabi albo w ogóle nas nie ma.

I że zaprzeczanie temu czy takie zamykanie się w swojej polskości, zasklepianie się w rodzimej kulturze, że ona jest jedyna, najpiękniejsza itd, niekoniecznie jest wskazane.

W sumie się motam i banały piszę.

A napiszę jeszcze jeden, tak sobie myślę, czy aby najciekawsze rzeczy nie rodzą się na styku/ na granicy kultur, narodów, języków itd

Taki konglomerat.

Dlatego jesli nasza kultura ani nie oddziałuje na inne ani za bardzo (a jeśli już to płytko i na tym najniższym poziomie) nie inspiruje się innymi, to wiele ciekawych rzeczy u na snie powstanie i w tym nurcie światowej kultury nie zaistniemy.