Czołem!

Wreszcie znalazłem kwadrans by naskrabać kilka zdań tytułem wstępu. Choć już zdążyłem z doskoku skomentować kilka wpisów to jeszcze nie miałem czasu w pełni rozsmakować się w tekstowisku. Zanim to jednak nastąpi to chciałbym podziękować za zaproszenie do tej nowej inicjatywy i łza się w oku lekko kręci gdy patrzę jak zacne to towarzystwo.
Widzę, że wszyscy podzielają moją radość odnalezienia się w nowej formule. Wiem, że na razie wygląda to zbyt cukierkowo, ale trudno tak na wejściu wystąpić z mocną tyradą, z problemem pierwszej rangi ważności. (czy zresztą taki istnieje?)

Wraz z nowym miejscem poczułem przypływ nowej energii i jak znam siebie to starczy mi tego słomianego zapału na jakieś trzy tygodnie hehehe. Niemniej zamierzam kilka wiercących mi w brzuchu dziurkę tekstów popełnić. Mam nadzieję, ze będą mniej chaotyczne niźli niniejszy i osoby zrażone tymi wypocinami zechcą jeszcze do mnie zaglądnąć.

W pokątnych poszeptankach obiecywałem, że będę zapełniał miejsce na tekstowisku swoimi obserwacjami z dziedziny sportu (zwłaszcza kopanej) i oświaty, bom takie belferskie ciało co żyje pracą nawet poza nią. I tu od razu pierwsza łyzka dziegciu, bo mi co poniektórzy powiadali, ze ma byc dział społeczeństwo gdzie mógłbym swoje “MEN watch” prowadzić, bo jakoś w politykierskim tego nie widzę, a w kulturze to też nie bałdzo.

I muszę kończyć bo mi mój kwadrans się skończył i idę opowiadać bajki takiemu jednemu co się pochorował i marudzi okrutnie.

ps. napisałem to godzinę temu, ale wpis mi wcięło. Raczej z powodu mojego a nie tekstowiska.