A pamiętasz jak ojciec wrzeszczał na mnie, że rozpieprzyłem ten rower o płot, który się lekko pochylił. Ty wyszedłeś i zaśmiałeś: “Ot niedorajda już zapomniał ja wuefemką na drzewo wjechał??”
Ja pamiętam

A pamiętasz jak babka mówiła” Cichaj, dyć nie wypada”, a ty stałeś przy swoim “A co mi tam”. bo miałeś daleko w d… to kołtuńskie oglądanie się na to co ludzie powiedzą?
Ja pamiętam

A pamiętasz jak wpadłeś do nas swoich już nastoletnich wnuków pokoju i spokojnie zapytałeś “No ładnie śpluchy, wy tu duże chłopy do południa pod pierzyną siedzicie, a tam stara babka siekierą w drewutni macha?” Nam głupio było, bo już zdrowe byczki porosły i poszliśmy pomóc. Za godzinę przygnałeś z zimnym piwem dla dużych chłopów. Piwem Karmi.
Ja pamiętam.

A pamiętasz jak wpadłeś do kuchni i chciałeś się popisać przed nami, kto w domu rządzi, zawołałeś: “Dawaj stara obiad” I dostałeś... w łeb. Wszyscyśmy się rechotali.
Ja pamiętam.

A pamiętasz jak byliśmy u ciotki, a ona do kawy nie podała żadnego ciastka to się spytałeś: “No i ja mam tak w gościnie samą wodę chlapać?” Babcia purpurowa, my omal nie udławiliśmy się ze śmiechu, a ty bezczelnie zadowolony ze swej śmiałości
Ja pamiętam

A pamiętasz gdy odeszła ta jedyna? Nam też będzie ciężko. Pewnie, ze nie tak, ale jednak czegoś brak. Tej roześmianej gęby w oknie, tych autorskich powiedzonek, tego towarzystwa do wieczornego kielicha (jednego na zdrowie i drugiego co by kulawym nie być) tych wszystkich drobiazgów, których słowa nie mieszczą.

A żeś wyjątkowy to patrz, sam prezydent ogłosił żałobę narodową