Wiosna zawitała na dobre. Czas rozpocząć sezon. Przegląd techniczny warczącej maszyny. Odpalam. nic. Jeszcze raz, bo wszak długo zimowała. Nic. Do trzech razy sztuka i pyr pyr pyr. Ach ten warkot silnika, te obroty, to poczucie władzy w rękach, ta misja której należy stawić czoła. I … lunęło.

Zniechęcony i niespełniony miałem chandrę w sobotni dzień. U mnie lało. Maszyna stała w garażu, wciąż oczekując inauguracji sezonu. Na szczęście rozłąka nie trwała długo. Wczoraj ponowna próba skończyła się pełnym sukcesem. Tym razem wszystko zaskoczyło za pierwszym pociągnięciem wajchy.

Wyjechałem. U góry słoneczko miło kibicowało mej frajdzie. Z dumą i gracją złapałem za rączkę. Ach jak przyjemnie wsłuchać się w warkot silnika. Z odrobiną wyższości spojrzeć na sąsiada, który jeszcze nie zaczął sezonu i niepostrzeżenie przymknąć oko na drugiego, który ubiegł mnie w minionym tygodniu.

Ponad godzinę trwała nasza wspólna przygoda. Maszyna i ja. Po skończonej misji z szacunkiem została obmyta i odstawiona do garażu. Ja z Leżajskim fullem w dłoni patrzyłem na dzieło. Popatrz słoneczko jaki dumny jestem.

Trawnik skoszony.