Szaleństwo sięga szczytów.

Pani rzecznik od dzieci orzekła, że do ciupy trafi młodzież za ciupcianie, bez względu na wiek. Zadzwonił do niej ktoś podający się za sługę zakonnego i ją za to w imieniu zakonnika napomniał. Ciupa według mnicha źle wpływa – oświadczył. Pani rzecznik, godność ministra z pisowskiego jeszcze nadania piastująca, natychmiast się pomysłu wyrzekła i obiecała go na antenie radyja odwołać. Termin nawet zaklepała. Tyle, że nie sługa a dziennikarz był dzwonił. I na łamach ogłosił. Natychmiast.

Prezydent wygłosił orędzie. Zaufany brata mu je oprawił i poszło w świat. Według pisowskich apologetów partyjnej nieomylności orędzie nie tylko było doskonałe ale i znakomicie oprawione i nareszcie należycie dotarło. Radość i poczucie satysfakcji zakłócali różni emisariusze układu. A to ośmieszani podczas głoszenia geje z Kanady a to znana gazeta i jej emanacje. Zrazu jako miazmaty liberalizmu to traktowano ale rychło się okazało, że reperkusje oprawy, także międzynarodowe, sięgają niebezpiecznych poziomów. Wtedy ogłoszono, że zaufany brata nadużył zaufania. Prezydencki minister, odpowiedzialny za prezydencki wizerunek się odżegnał i… wzorem Traktatu Lizbońskiego sukces ogłoszono porażką. Rychło patrzeć a znowu sukcesem się okaże.

A Traktat Lizboński stał się tymczasem przedmiotem troski już obu spierających się stron. Przedtem tylko liberałowie o upadłym wizerunku nie ratyfikującej go Polski wołali. Teraz się jednak okazało, że jest znowu sukcesem i jego ratyfikacji chcą wszyscy. Tylko nie mogą. Bo tak się w szaleństwie zamotali, że się nie da. Nie idzie. Znowu mrożkowy Stacho Pęczak się kłania. W odrzwiach chałupy, z której do powstania wyjść nie może kosę w poprzek trzymając.

Tymczasem kompletnie ogłupiali cmokierzy pisowscy dają sygnały stada baranów porażonego piorunem. Ci którzy myślą, że wiedzą co mówią powiadają, że chodzi o umocnienie traktatu. Ci, którzy mówią co wiedzą jawnie się cieszą z rychłego uwalenia Traktatu i późniejszego Unii. Ci zaś, którzy wierzą w to co im w pisie mówią – najniższa kondycja intelektualna – wykrzykują, że o umocnienie chodzi i na dowód przytaczają bzdury o niecnej gazecie, Żydach, cyklistach i masonach czy temu podobne.

W tym wszystkim brylują pisowscy członkowie Ordynackiej i tacy tam prawdziwi prawicowcy. Herr Donald, pasek Angeli i inne odkrywcze pomysły wdrażając powiększają zamieszanie.

No cóż. Nie nasz cyrk i nie nasze małpy. Bawi się zdecydowana mniejszość. Ale za to z jakim przytupem.