Wieczorna lektura wróciła rankiem do Pana Y asocjacją. Logiczny związek trudno odnaleźć, zwłaszcza, że Pan Y niewiele wie o psychologii. O logice, wie jeszcze mniej, bo i skąd? Nawet N zapomniał już podstawowy zespół aksjomatów logicznych spółki Szmielew –Tarski, a z Schopenhauera zostało mu tylko przeświadczenie, że jak ktoś odwołuje się do argumentum ad personam to jest głupek (z czego czyni czasem, gdy jest rozgoryczony, zarzuty Panu Y, który mu odpowiada, że faktycznie, jest głupkiem, ale to nie jego wina).
Wspomniana wyżej asocjacja, polegała na tym, że Pan Y przypomniał sobie o pewnej dawnej historii, którą zna od N.

Było to w czasach, kiedy stan wojenny powoli tracił zęby (to znaczy: zabijano rzadziej), zaś w akademiku na Żwirkach podstawowym problemem była niezapomniana Ustawa o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi
Któregoś grona N, w gronie znajomych, dyskutował o sprawach ważnych, żeby nie powiedzieć głównych, zaś zasadniczą i pryncypialną zachętą do dyskusji była wędzonka przywieziona z okolic Siemiatycz.
Kiedy już poruszono podstawowe problemy polityczne, gospodarcze i społeczne i powoli zabierano się za aksjologię praktyczną ze szczególnym uwzględnieniem cnót katońskich, skonfrontowanych z nadchodzącą sesją zimową, pojawił się problem.
Otóż, co prawda wędzonka jeszcze była i nic nie wskazywało na to by mogło jej zabraknąć, ale skończył się bimber zpodsiemiatycki.

A trzeba Szanownym Czytelnikom wiedzieć, że był w gronie dyskutantów kolega, o wdzięcznym imieniu Jan, który tą posiadał przewagę, że aktywnie działał w spółdzielczości studenckiej i z tego tytułu posiadał szerokie znajomości i otoczony był lokalnym, ale znaczącym szacunkiem, który pozwał mu dostać butelkę wódki o każdej porze, a zapłacić przy okazji. Zresztą płacił zawsze, co sprzyjało jego prestiżowi.
Kiedy zatem pojawił się problem, zebrani zwrócili się do wspomnianego spółdzielcy z prośbą, aby coś na to zaradził, wyrażając to w słowach prostych: „Weź skocz Jasiu po pół litra, albo i trzy czwarte, co tam akurat będzie. Byle nie Vistula”
Ale, ku pewnej konsternacji zebranego grona, kolega Jan oświadczył, że nie, bo on zasadniczo jutro ma kolokwium, a zapojutrze egzamin. Dodał także, że w kwestiach wcześniej poddanych dyskusji , zarówno zasadniczo, jak i poszczególnych drobiazgach, z kolegami zebranymi nie zgadzał się i nie zgadza i to jest niepoważne, żeby Ci którzy jego światopogląd mają za nic, wysyłali go po wódkę.

Prośby i nalegania trwały przez czas jakiś, ale niewiele przyniosły, bo kolega Jan okopał się starannie i powtarzał swoje, niezależnie od argumentów i zasadniczych, i utylitarnych. Nie przekonało go to nawet, że koledzy poniosą finansowe koszta operacji.
W końcu z ust kolegi Jana padła wypowiedź, w zamierzeniu – zapewne – dokonawcza. Spojrzawszy na zebranych z góry powiedział: „Ja już dzisiaj z wami, świętobliwe moczymordy, pić nie będę”
Na chwilę zapadła cisza, a potem spłynęły historyczne słowa. Kto je powiedział, historia milczy. Następnego dnia wszyscy je pamiętali, ale nikt nie pamiętał, kto konkretnie je wypowiedział. Zdarza się…
Brzmiały one tak: „A kto Ci, gówniarzu, wódkę proponuje?”

Kolega Jan zabrał się i po chwili przyniósł, co tam było potrzebne. I chociaż prosił potem, to zgodnie z zapowiedzią, nie dostał. Bo też i wszyscy mu wypominali, że wcale pić nie chciał, tylko się uczyć o dopuszczalności subrogacji umownej. Egzaminu też zresztą nie zdał, bo jakaś absolutna sprawiedliwość musi być.

Warto pilnować słów, bo nawet te niebacznie wypowiedziane czasem wracają.