Był początek lat 90-tych, gdy porozumieniowocentrowskie tuzy intelektualne postanowiły wrzucić Urbańskiego na redaktora naczelnego wocławskiej Gazety Robotniczej. Pałętał się kilka dni po korytarzach redakcyjnych na Podwalu, niewpuszczany do żadnego pokoju. W końcu pojechał w cholerę…

Gazeta stała się spółdzielnią dziennikarską, w której i ja jakiś czas zagrzałem miejsca. Potem spółdzielnię zagarnęła grupa z Passau, która dziś wydaje Dziennik Polska, we Wrocławiu zwany Dziennik Polska Gazeta Wrocławska Słowo Polskie, co jest chyba rekordowo długim tytułem w polskiej prasie.

Urbański zaś, ciągle cyckając centrowski cycek, stał się ważnym politykiem pisowskim i jaśnie panującym prezesem mediów publicznych, które zupełnie już przypominają dom… Na taki dom ja czynszu nie będę płacił!