Sławomir Kulpowicz nie żyje. Nie mam wielu jego nagrań, nie słucham ich zbyt często. Ale dobrze kojarzę muzykę. “Samarpan” – album, który znam, od razu kojarzy się z Indiami. Kulpowicz inspirował się tą kulturą od dawna, od czasów, gdy to jeszcze nie było takie modne i popularne. Grał na instrumentach klawiszowych, co znaczy, że robił to równie znakomicie zarówno na eleganckim fotepianie jak i na nowoczesnych elektronicznych klawiaturach.

Od kilku tygodni, miesięcy pojawiały się notki o muzykach, którzy organizują koncerty, by pomóc walczącemu z chorobą muzykowi. Przyjechały do Polski gwiazdy światowego jazzu, by wspomagać kogoś, kto z nimi nagrywał płyty, kto ofiarował im swe wielkie umiejętności, o których w Polsce była cisza. Wśród hałaśliwych doniesień o czerwonowłosych wokalistkach i bezmajtkowych piosenkarkach trudno znaleźć informacje o muzyku skromnym i wielkim.

Teraz pora wracać do Jego muzyki i przypomnieć sobie dźwięki, które pozostawił...