Sorry, ale to rzeczywiście brzmi zaskakująco conajmniej.
Trudno traktowac chrześcijaństwo jako głęboką odpowiedź na potrzeby ludzkiej duszy, jeśli cierpieniem nazywamy wizytę u dentysty…
Zawsze obezwładniały mnie kolezanki, które uszczęśliwione mówiły że Bóg wysłuchuje modlitw, bo stała w deszczu i ten autobus zaraz przyjechał...

Nie wiem, może ja mam jakieś mroczne podejście do życia, ale odbieram takie gadki jako lekki odlot osoby, która porusza się 30cm ponad powierzchnią życia.

Może faktycznie jedyny powód do lęku w Twoim życiu to dentysta.
Jeśli tak — pogratuluję Ci lekkiego życia, niekoniecznie wiary.

Sorry, może wszystko co tu piszę jest niepotrzebnie przykre,
ale teraz mam taki moment w życiu, że mam czego się lękać. Poważnie.
Paschalne wspomnienie przejścia przez Morze Czerwone — przez śmierć do życia — bardzo mi jest potrzebne. Czekam.

Pozdrawiam.