Sergiuszu

To moje wyprzedzanie współczesnych nie jest niczym innym, jak tylko powrotem do tego, co kiedyś wiedziałam; do tego, co we mnie było. Ukryte, stłamszone, zdeptane – bo tego właśnie wymagała ode mnie nowoczesna współczesność. Tak to czuję.

Kurde, życie jest piękne! :)

ps. Wyjaśnienie dla “skażonych erą przemysłowo-fabryczną”: powyższe nie ma nic wspólnego z polityką. Howgh! :)