jest Open Europe i jakie są cele tej organizacji? jakich przekonań jest wyrazicielem?

a jakie masz wobec nich obowiązki?

Na temat poglądów w/w ciała opiniotwórczego można sobie wyrobić zdanie zapoznając się z wykonanym przez nich raportem:

What works? How to reduce emissions at the lowest cost

http://www.openeurope.org.uk/research/whatworks.pdf

Jeśli ich metody badania pracy europarlamentarzystów reprezentowały ten sam poziom intelektualny, to nie dziwi mnie, że wyszło im, że najlepiej nasz kraj reprezentują posłowie Samoobrony.

To tyle i już znikam.

Zapomniał Pan, czy też nie doczytał (?), że ranking dotyczy czterech obszarów.
One też (te obszary) stanowią główne pole zainteresowania “Open Europe”.

No doprawdy… :)

[edit]
Zresztą kto tu, poza Panem, mówi o popieraniu kogokolwiek?
Mowa jego będzie prosta: tak, tak, nie , nie… czy cóś.
Proste zestawienie wyników niektórych głosowań i obecności na posiedzeniach PE jest be?
Strasznie mi przykro, że europosłowie nie głosowali tak, jakby Pan sobie tego życzył.
Jeśli to Pana pocieszy – ja też się wściekłam.
:)

Pan ucieka w “globalne ocipienie”.

Mnie Pan nie nabierze na tę sztuczkę.
Akurat w tym temacie poglądy mamy identyczne.

To, co nas odróżnia to zdrowy rozsądek (mój) w oglądzie politycznych pajaców wszelkiej maści.

Przeczytam oraz się zagłębię.
Jako posiadaczka (okropne słowo) “psychopatycznego umysłu prawaka” powiem Panu, że te obszary (transparentność, poddanie się rzetelnej ocenie, demokracja i marnotrawstwo funduszy) idealnie wpisują się w prawa naturalne, którymi powinien kierować się każdy prawak.

Niestety, Pan i Panu podobni, potrzebujecie milionów stron prawniczego bełkotu, żeby funkcjonować. (Oczywiście Pan zaprzeczy. :)

Dla mnie, “prawaczki o psychopatycznym umyśle” jeśli ktoś opowiada się za działaniem w sferze cienia nie może być wiarygodny. Żeby nie wiem co innego opowiadał na mainstreamowej wizji.
I do wysnucia tego prostego wniosku nie jest mi potrzebny żaden raport. Tym bardziej wrocławskiego uniwerka, który to ostatnio… Zdaje się, że sam Pan o tym napisał, czyż nie?

Jeśli odłożyłby Pan osobiste sympatie i antypatie polityczne do kieszeni, to może by Pan dostrzegł, że w raport “OE” w różnych miejscach bije w łeb posłów różnych orientacji partyjnych. Trzeba tylko chcieć, panie Zbigniewie, wyciągnąć wnioski. Najlepiej własne.

:)

Ale przeczytam to, co Pan zapodał.

Bardzo proszę.
To tylko suche dane (obejmujące niewielki wycinek, ale chyba ważny), których tak mało dostajemy.
Ciekawe dlaczego? Nie jesteśmy godni?...

To dobrze, że pójdziesz. IMO.

Pozdrawiam.

Przykro mi niezmiernie – nie mogę się z Panem zgodzić.
O poufności to mogą sobie gadać dwaj przedsiębiorcy.
Parlamentarzyści nie powinni, ale – jak widać na załączonych obrazkach – mogą.
Sami przyznali sobie to prawo.
Mnie się to nie podoba. Ja tych gości po prostu skreślam odmownie.
Proste?
Jak konstrukcja cepa, proszę Pana.

Pan mówi o kosztach? Proszę Pana istnieją dziesiątki tzw. “oficjalnych stron” różnych instytucji UE. Czy to moja wina, że króluje na nich propagandowy bełkot?
Skoro UE stać na utrzymanie tych stron nic (poza wynikami głosowań PE i dyrektywami KE) nie stoi na przeszkodzie, żeby zamiast bełkotu pojawiły się rzetelne fakty. Np. wyniki wszystkich głosowań...
:)

Czy mam w takim razie rozumieć, że mentalność i praktyki mafijne w polityce to Pana zdaniem oczywista norma, a transparentność w życiu publicznym to bajka dla naiwnych? To chciał Pan powiedzieć? Naprawdę to?

Aha, to bardzo odkrywcze, co Pan napisał. Gdyby nie Pan, nie wpadłbym nigdy na to, że zarówno w biznesie jak i w polityce funkcjonują pisane i niepisane odmiany NDA.

Już bez złośliwości: co ma piernik do wiatraka? Czy owa, skądinąd często konieczna poufność ma być usprawiedliwieniem nawet dla popierania braku transparentności w rozliczaniu kosztów podróży MEPów?

Mnie tu interesuje dlaczego w tak zdawałoby się oczywistych kwestiach, które z łatwością można obiektywnie ocenić, Pan ucieka się do pogadanek dla gimnazjalistów o znaczeniu poufności w biznesie i polityce.

Dlaczego niechętnie piętnuje Pan traktowanie polityki jako takiego dużego biznesu.

Czy zdaje Pan sobie sprawę, że głoszenie takich opinii promuje cyniczny pragmatyzm odarty nie tylko z etyki, ale nawet z elementarnej przyzwoitości?

Nie pytam o, ani nie kwestionuję Pana ew. dobrych intencji. Pytam o to, czy jest Pan świadomy wymowy takiego stanowiska?

Mam za dużo lat, żeby wierzyć, że polityka, to czysty idealizm. Więcej – uważam, że czysty idealizm w polityce jest najgorszą z plag i wielu ludzi z powodu ideologicznego zaślepienia zginęło.

Wierzę w możliwość znalezienia zdrowego balansu między często skrajnie egoistycznym interesem ludzi potężnych (przede wszystkim biznesu) a dobrem społecznym. W tym sensie polityka miesza się z biznesem i trzeba to respektować. Mówiąc lapidarnie – etyka nie ma pierwszoplanowej roli w polityce. Etyka w polityce jest ważna, lecz pierwszoplanowe znaczenie w polityce ma władza. Dlatego trzeba uważać, żeby tworząc zbyt sztywne przepisy – nie doprowadzić do powstania sytuacji niestabilnej, w której wielki biznes albo pada albo knuje. Szacuję, że najlepiej się mają gospodarki z ok. 10% udziałem korupcji. Jak jest przewałów za dużo, to naruszona zostaje konkurencyjność. Jak jest za mało – to znaczy, że swoboda gospodarcza jest mała i w przedsiębiorczości panuje marazm. Również w tym sensie poufność rozmów jest istotna, żeby nie zadławić tego szczególnego “elan vital”, dzięki któremu pewne rzeczy dzieją się może nie po najniższym koszcie, ale za to szybko i sprawnie.

Być może MEPs powinni rozlliczać koszty podróży, ale nie uważam tego za konieczność. Nie wiem – nie interesowałem się jak jest obecnie, ale uważam raczej, że powinien być może być wyznaczony rozsądny limit (budżet) miesięczny kosztów delegacji, natomiast jeśli dany deputowany zapragnie odwiedzić każdą wiochę osobiście helikopterem, to niech już sam za to płaci – lecz niech mu nikt nie zagląda jaką trasą jeździ, gdzie i z kim jada kolacje oraz w jakich trunkach gustuje.

poufność powoduje rozmach i witalność a 10% korupcja stymuluje gospodarkę!
To ta tajemna wiedza stanowiąca klucz sukcesu.
Szkoda, że nie korzystają z niej Skandynawowie, którzy od wielu lat zajmują pierwsze miejsca w świecie na liście rankingowej agendy ONZ mierzącej standard życia.
O Nowej Zelandii, która też im nie ustępuje nie wspomnę.

Gdyby znali ten sekret to dopiero mieliby dobrze!:)

A jednocześnie zajmują czołowe lokaty w rankingach krajów wolnych od korupcji. W żaden sposób nie zbliżając się nawet do idealnego 10%.
Skala poufności w życiu publicznym i jej przełożenie na dobrobyt nie jest niestety nigdzie badana.

Pozdrawiam mocno ubawiony.

Ps.
W interesie społecznym należałoby niezwłocznie zmienić europejskie prawo karne, w którym korupcja jest czynem przestępczym. W wielu krajach karanym dużo bardziej surowo niż u nas.
Może wprowadzić jakiś limit 10% wykluczający odpowiedzialność karną. To zadanie dla naszych postkomunistycznych europosłów.

Pańska koncepcja wygląda na próbę uczynienia z kulawego maratończyka. Dobrze jest zdać sobie sprawę z faktu, że z kulawego maratończyk nie wyjdzie w żaden sposób, chyba że na olimpiadę specjalną.
Z korupcją zaś można skutecznie walczyć bez państwa policyjnego i bez tych pańskich 10% ukradzionych ludziom.
Wystarczy, że państwo wycofa się z danych obszarów a natychmiast tam nie ma ani korupcji, ani nie potrzeba kontroli, ani owe 10% “podstolne” nie są konieczne.
To tak jak w matematyce, rozwiązanie proste i eleganckie.
Pan, jako lewak, takich rzeczy możesz nie rozumiesz.

A co do kulawego maratończyka… słyszał Pan kiedy o Bobie Wielandzie?

Nawiązując do pańskiego, innego wpisu, z którego może wynikać, ze żarówki na korytarzach kradną pojebani członkowie Pisu, to tu sam pan sobie przeczy.

Przecież te żarówki wchodzą w te 10% korupcyjne i napedzaja gospodarkę.
Jednym słowem napedzaja popyt bo inaczej taki Pisior siedziałby przy łuczywie, nie czytał Naszego Dziennika ani nawet nie pisałby na s24.

>> dlaczego państwo miałoby organizować koncesje albo dzierżawy gruntów

Przykro mi. Wydawało mi się, że to nie takie trudne. Podpowiem panu jednak:

- państwowe koncesje na niektóre rodzaje działalności gospodarczej są normą na całym świecie (obrót bronią, materiałami specjalnymi, używkami, paliwem, itd.)

- skoro państwo jest właścielem niektórych gruntów (np. lasy państwowe), to chyba może je dzierżawić?

>> nie ma co ścigać bandytów jawnie napadających na ludzi

Wie Pan – tych, co “jawnie napadaja” państwo powinno ścigać z całą zaciekłością, ale czy również z cała zaciekłością ma ścigać tych, co popełniaja mniej ciężkie wykroczenia? Sam pan widzi – natężenie działań operacyjnych jest proporcjonalne do rangi problemu. A ja stoję na stanowisku, że 10% korupcji, to mały problem. Oczywiście – o liczbach można dyskutować – czy ma to być 10% czy raczej 5 lub 7. Ale granica zdrowego rozsądku jest właśnie gdzieś w tym przedziale.

>> suwerenny lud utracił kontrolę nad swoimi przedstawicielami

Nie traci. Demokracja przedstawicielska nie polega na tym, że “suwerenny lud” montuje deputowanym kamery w pokojach, tylko na tym, że wybiera tych, do których ma zaufanie, że właściwie go reprezentują. Jeśli po czasie uzna, że jednak reprezentowali niewłaściwie – to następnym razem danego przedstawiciela nie wybierze. Pan natomiast wygląda na takiego bidoka, co to swoich przedstawicieli wybiera spośród ludzi, którym nie ufa – i dlatego chce pan nad nimi ustawić kolejne piętro kontrolne. Dla mnie to jest właśnie postsowiecką mentalnością.

Ponadto, deputowani nie pracują “u pana” – to jakieś nieporozumienie. Deputowani jedynie pana reprezentują – i to niekoniecznie za pana wolą i zgodą.

“państwowe koncesje na niektóre rodzaje działalności gospodarczej są normą na całym świecie (obrót bronią, materiałami specjalnymi, używkami, paliwem, itd.)”

No i co z tego, że są normą? Czy to jest powód, dla którego mamy bezrefleksyjnie przyjmować takie rozwiązania? Proszę zauważyć, że te koncesje dotyczą w róznych krajach różnych rzeczy. Np. w kraju A nie ma koncesji na obrót bronią a w kraju B jest. Dlaczego mielibyśmy przyjmować rozwiązania restrykcyjne w stosunku do obywateli, którzy nie zrobili nic złego?
Przy okazji- Polska jest państwem, w którym koncesje i zezwolenia obowiązują w przeszło 200 obszarach. To nie ma żadnego uzasadnienia poza tym, że daje się komfortowe warunki do robienia biznesu “swoim”. Co ma to wspólnego z wolnością, demokracją, nie wiem.

“skoro państwo jest właścielem niektórych gruntów (np. lasy państwowe), to chyba może je dzierżawić?”

Oczywiście. Może. Najlepiej by było, to też oczywiste, by oddało państwo te grunty tym, którym je ukradło bierutowskimi dekretami, ale skoro już ma, to na prawdę uważa pan, że przy dzierżawach gruntu (czyli zarządzaniu naszą wspólna własnością) nie powinno być jawności i musi istnieć ten 10% korupcyjny margines? Na prawdę?

“Wie Pan – tych, co “jawnie napadaja” państwo powinno ścigać z całą zaciekłością, ale czy również z cała zaciekłością ma ścigać tych, co popełniaja mniej ciężkie wykroczenia? Sam pan widzi – natężenie działań operacyjnych jest proporcjonalne do rangi problemu. A ja stoję na stanowisku, że 10% korupcji, to mały problem. Oczywiście – o liczbach można dyskutować – czy ma to być 10% czy raczej 5 lub 7. Ale granica zdrowego rozsądku jest właśnie gdzieś w tym przedziale.”

To jest jakis absurd, prosze pana. W Polsce kwoty powyzej 250zł, jeśli zostaną ukradzione, traktowane są juz jako przestępstwo. I za takie przestępstwa ściga się róznych ludzi. Pan zaś mówi o 10% korupcji, czyli kwotach w skali kraju miliardowych, które są w rzeczywistości kwotami ukradzionymi ludziom. I pan uwaza, że to zdrowy rozsądek to sobie bagatelizować? Na prawdę?

“Nie traci. Demokracja przedstawicielska nie polega na tym, że “suwerenny lud” montuje deputowanym kamery w pokojach, tylko na tym, że wybiera tych, do których ma zaufanie, że właściwie go reprezentują. Jeśli po czasie uzna, że jednak źle – to następnym razem danego przedstawiciela nie wybierze.”

Pan zdaje się żartuje. Prosze mi wyjasnić, na jakiej podstawie, nie dysponując informacjami o poczynaniach reprezentantów, lud może ich zweryfikować, stracic lub pozyskac zaufanie? Prosze mi powiedzieć, jak racjonalnie podejmowac decyzje bez posiadania niezbędnych informacji? I jakim cudem reprezentant, którego postępowania nie można prześwietlic miałby być nadal pod kontrolą swojego suwerena?

“Pan natomiast wygląda na takiego bidoka, co to swoich przedstawicieli wybiera spośród ludzi, którym nie ufa – i dlatego chce pan nad nimi ustawić kolejne piętro kontrolne. Dla mnie to jest właśnie postsowiecką mentalnością.”

Może i wygladam na bidoka, ale to nie ma większego znaczenia. Bo nie o mój wyglad tu chodzi. Chodzi zaś o to, że wybieramy spośród ludzi zupełnie nam obcych. Ludzi, ktorych motywacji nie znamy. Dlatego kontrola tych reprezentantów jest konieczna. Idąc pańskim tokiem rozumowania szef w firmie nie powinien kontrolowac pracy swoich pracowników. Ba, nie powinien mieć do tego prawa. Jeśli jednak chciałby sprawdzić, co tam kombinują ludzie, którym płaci, to pan to nazywasz postsowiecką mentalnością. Przykro to mówić, ale wszystko wskazuje na to, że jest pan idiotą.

“Ponadto, deputowani nie pracują “u pana” – to jakieś nieporozumienie. Deputowani jedynie pana reprezentują – i to niekoniecznie za pana wolą i zgodą.”

Tak, to jest wielkie nieporozumienie, że pan uważa, iz ludzie wybierając swoich reprezentantów, nadając im pewne uprawnienia, płacąc im pensję i pokrywając wydatki nie mogą sprawdzić tego, czy ci reprezentanci wykonują solidnie swoją robotę dla tego ludu, który ich wystawił i opłaca. To jest nieporozumienie olbrzymie.

No fantastycznie, lubię ten styl napuszony, starający sprawiać wrażenie. Z
obowiązkowym autorytetem w roli głównej;“odsyłam do fundamentalnych prac Gunnara Myrdala”;), gdzie banał goni banał, a absurd goni absurd…

Konia z rzędem temu, kto powie jaki sens ma np. taki zakręcony komunał;
“Ostatnie kłopoty gospodarcze Islandii można w całości złożyć na karb obecnego
kryzysu, lecz jest to przecież kraj o bardzo niskiej korupcji podczas gdy kryzys
zdaje się omijać szerokim łukiem słynącą z korupcji Republikę Południowej Afryki,
której gospodarka ma się nad wyraz dobrze pomimo fatalnego miejsca w rankingach Transparency International.”
Co ma wspólnego kryzys globalny, którego tak dotkliwie doświadczyła Islandia, a
ominął jakoś RPA, z korupcją?

Pewnie w krajach o dynamicznym i intensywnym wzroście gospodarczym zjawisko
korupcji rośnie. Jest to poniekąd zrozumiałe. Ale jako skutek uboczny a nie
zjawisko korzystne, stymulujące wzrost.
Myli się przyczynę ze skutkiem.
To tak jakby uznać wysypkę i opuchliznę pojawiająca się po zażyciu skutecznego
medykamentu za efekt służący kuracji.
Absolutna bzdura?
Nie dla każdego.:)

Kraje o stabilnym, zrównoważonym i stałym wzroście, to kraje wolne od przepływu
“virtualnych”(sic!virtualnych?), podstolikowych pieniędzy “publicznych”(sic!
publicznych?). Tyle mówią badania.
Ale furda badania, gdy się wie lepiej i akurat dziś ma się takie przeświadczenie.

Uwielbiam to groteskowe miotanie się; od urojonej praktyki po urojoną teorię;
“W skrajnym wypadku może być nawet tak, że służby państwa nie zajmują się niczym innym, tylko “walką z korupcją”, lecz jak wiadomo – do niczego dobrego to nie prowadzi.”
Ha! W skrajnych przypadku? W skrajnym, napewno. Już widzę taki przypadek…:)

A wprowadzenie przykładu państwa policyjnego, by zilustrować własną tezę, to jest już coś.

“W dobrze funkcjonujących społeczeństwach zawsze notuje się pewną, wcale
niebagatelną przestępczość.” Niby oczywistość, ale przy bliższym spojrzeniu
cokolwiek bzdurna…

Czy tak jest w dobrze funkcjonującej Danii, Szwecji, Norwegi i Finlandii, że
poprzestanę tylko na doskonale mi znanych krajach skandynawskich?

Kiedy dwadzieścia lat temu byłem po raz pierwszy w Oslo, to szczerze ubawiło mnie to, że przez tydzień całe tamtejsze media żyły sprawą zniknięcia dwóch butelek mleka z przed sklepu. Podczas gdy ja w kraju policyjnym, wracając nad ranem, takie przestępstwa popełniałem notorycznie.:)

Pouczające jest zobaczyć jak pojęcia i terminy mylą się, tracą znaczenie i nie
przystają.
To tak jak obserwować narodziny świata, który jak wiadomo powstał z chaosu.:)

Państwo policyjne to bynajmniej nie państwo ukierunkowane na walkę z
przestępczością pospolitą. Bo jeśli tak, to Nowy Jork burmistrza Giulianiego uznać
można by było za miasto policyjne.
(Fakt- dotychczas bezkarni wyrywacze damskich torebek tak musieli je traktować)

W Państwie policyjnym aktywność policji koncentruje się na innych zadaniach niż na
walce z przestępczością pospolitą. Powiem więcej, przestępczość pospolita właśnie
z tego powodu ma się w nich doskonale.
A że się o niej nie wie, to też zupełnie zrozumiałe, w takich warunkach
ograniczona jest dystrybucja informacji.
Z niewyjaśnionych przyczyn jeszcze teraz przez niektórych akceptowana.

Te wywody już nawet nie żenują. One bawią, zwłaszcza, ze wygłaszane są z takim
namaszczeniem.

Pomijam już zupełnie, śmiałe rozważania odnoszące się do funkcjonowania władzy i
dostępu do informacji w warunkach państwa demokratycznego.
Z istoty demokracji można jeszcze się podciągnąć.:)

No i w końcu wyszło, że przemyślenia dotyczące błogosławionych skutków istnienia
korupcji i odniesień do państwa policyjnego, to pokłosie traumy związanej z PiSem i CBA.
Tyle niepotrzebnie przelanych słów, a i tak wiadomo o co w końcu chodzi…

Mimo wszystko jednak, trzeba docenić odwagę, podpisywania takich złotych myśli własnym imieniem i nazwiskiem.:)

Raczej paśnik?

Bardzo mi się podobają wyniki głosowań.

Nie głosuję.

Niech się pasą bez mojego mandatu.

Naprawdę nie rozumiem tego Pańskiego odrzucenia procesu demokratycznego. Ja wiem, że można mieć złe zdanie na temat tego czy innego, albo nawet całą klasę polityczną mieć za nic. Ale odrzucając akt wyborczy nie podniesie Pan standardów.

A tak na marginesie – czy z listy 10 kandydatów z każdej partii naprawdę nie jest Pan w stanie wybrać jednego sensownego?

Zdziwiony,
ZS

W stadzie baranów, których nikt nie kontroluje i którzy pasą się za ogrodzeniem.

Dziwię si, że ty, w sumie chłop inteligentny nie rozumiesz 2 spraw.
Moja odmowa ( głosowania ) jest takim samym aktem politycznym, jak i głosowanie.
A po 2, jesteś tak zafiksowany anty-pisior, że każdy twój argument czyni go śmiesznym.

Panie “Ziggi”...
Ja – SZCZEGÓLNIE po powyższym – mam tylko jeszcze jedno pytanie. Czy ma Pan mniej niż 37 lat – czy więcej?...

Wygląda na to, że etyka wyszła z mody. Wygląda na to, że nawet przyzwoitość nie jest już tym, czym kiedyś była.
Jak rozumieć słowa prof. Bartoszewskiego, mentora PO, o przyzwoitości właśnie?
Nie wiem, pogubiłam się.
Trzeba nam chyba poczekać na nową interpretację tego trudnego do pojęcia słowa, wyłożoną przez jakiś postępowy Autorytet. Inaczej – o zgrozo! – będziemy dalej błądzić.

Serdeczności.

Pan się chyba nie spodziewał, że pan Zbigniew Pańskie pisanie zrozumie?

Pozdrawiam malując wielkimi literami CBDO. :)

Zdaje się, że branie słów oponenta i przerabianie ich pod swój osąd, to specjalność prawactwa…

Nic tam – o naszej rozmowie powiem jedno: gadał dziad do obrazu a obraz niz razu…

A – mam dla pani radę – proszę się tak nie napinać patosem, bo jeszcze pani pęknie…

to ja znam ocet.
W zasadzie kwaśny jest.
Pewnie prawak?

Nie, znowu była Pani łaskawa wyjąć słowa z kontekstu i nimi sobie poobracać. Gdzie ja napisałem o tym, że państwa ma powiększać obszary, w których korupcja może występować?

Napisałem jedynie – i będę się tego trzymał, że:

1) Istnieje racjonalna granica kosztów, jakie należy ponosić na walkę z korupcją

2) Niewielka korupcja poprawia konkurencyjność gospodarki

Punktu (1) nie będe wyjaśniał, bo jest trywialny, chociaż i to nie dla wszystkich…

Punkt (2) wyjaśnię po raz ostatni:

Załóżmy, że jest się przedsiębiorcą działającym na rynku X o którym wiadomo, że istnieje w nim pula przetargów, z których niektóre są ustawione korupcyjnie. Wiadomo też, że to korupcyjne ustawienie przetargów musi mieścić się w pewnych granicach przyzwoitości, bo inaczej sprawa zwróci uwagę odpowiednich służb. Zatem sprowadza się to do tego, że decydent takiego przetargu wybiera nie ofertę najkorzystniejszą, lecz nieco droższą i/lub na nieco gorszych warunkach.

W tej sytuacji racjonalnym działaniem przedsiębiorcy będzie obniżenie kosztów/marży tak, aby oferta korupcyjna stała się mniej atrakcyjna, żeby decyndent przetargu bał się podjąć ryzyka wskazania ewidentnie droższej/mniej korzystnej oferty.

W rezultacie, cena równowagi przy niewielkiej korupcji stabilizuje się ponieżej ceny równowagi na rynku, na którym korupcja w ogóle nie występuje.

Jest to czysta ekonomia, bez żadnej etycznej nadbudowy. Można tym wielokrotnie badanym zależnościom zaprzeczać lub można się z faktami zgodzić.

Pozdrawiam
ZS

Wie Pani – ja po prostu nie nadążam za Pani rozmytą logiką ;-)

1)

Więc proszę sobie urządzić w Polsce niekoncesjonowany obrót materiałami wybuchowymi, bronią, truciznami, materiałami rozszczepialnymi, lekami, itd. Zobaczy Pani co to jest tzw. “niezły klops”.

A to, że w Polsce liczba koncesji jest za duża, to inna sprawa – tylko ja nigdzie nie mówiłem, że koncesji ma być dużo. To Pani mi wciska w usta nie moje słowa a następnie z nimi Pani zawzięcie dyskutuje.

2)

Sama Pani zauważyła, że wyniki gospodarcze bardzo trudno powiązać ze wskaźnikiem korupcji. Są kraje o świetnych wynikach i dużej korupcji i są kraje o słabych wynikach i niskiej korupcji. Mój przykład z RPA i Islandią właśnie tego dotyczył. Tylko Pani już do tego stopnia zawzięła się, żeby negować wszystko co mówię, że nawet tego nie zauważa.

3)

Nie interesuje mnie filozoficzne spojrzenie na ekonomię. Podałem fakty tak, jak się mają. Nikogo nie namawiam do korupcji. Argumentuję jedynie, że państwo ma różne zadania i walka z korupcją jest tylko jednym z nich. Powinna być prowadzona, ale jedynie w granicach zdrowego rozsądku. A ten zdrowy rozsądek wyznaczony jest rachunkiem zysków i strat. I paradoksalnie okazuje się, że straty są mniejsze przy niewielkiej korupcji niż wtedy, gdy nie ma jej wcale. Tak trochę na zasadzie, że jeśli w okolicy kręci się trochę złodziei, to ludzie lepiej swoich pieniędzy pilnują i w związku z tym rzadziej je gubią – wyjaśniłem to szczegółowo w poprzednim wpisie.

Ale Pani woli coś pitolić bez sensu o Heglu czy Marksie niż po prostu pomyśleć.

Proponuję zatem brać Bilobil, czy coś takiego…

pójdę głosować, poczynania dotychczasów naszych parlamentarzystów nie zdziwiły mnie, wybór jasny Prawo i Sprawiedliwość,a ideałów nie ma, zwłaszcza w polityce…

Zazdroszczę Pani braku wątpliwości. Ja mam ich całe mnóstwo.
Ech… :)

Jednego tylko jestem pewna – żaden kandydat z partii obijających się po miejscowym parlamencie nie dostanie mojego głosu. Niestety nie posiadam anielskiej cierpliwości – 20 lat kłamstw to aż nadto, jak dla mnie.

Pozdrawiam.

A wczesniej: prawda i prawda…

Po co to bylo zmieniac, prawda?

pzdr

Nie bardzo rozumiem, co Pan (Pani?) chciał/a powiedzieć.

To może tak… Dla mnie zamiana oranżady na coca-colę nie oznacza faktycznej zmiany. Owszem, można się przez chwilę zachwycić nowym smakiem ale później okazuje się, że to tak naprawdę jeden syf.
Powyższe dotyczy ostatniego 20-lecia. Tylko.

odpadły by nam nogi od kopania tych wszystkich co nas oszukali, a na poważnie, to co stanowi nasz siłę, czyli nasze zasady, stają się słabością gdy wchodzimy w interakcje z tymi, którzy nasze zasady mają za nic, za to świetnie wyszkolili się w manipulowaniu ludźmi z zasadami
świat jest pokręcony, ludzie są pogięci, nie da się tego zaakceptować, ale trzeba jakoś z tym żyć i nie dać się

Maszyna właśnie zeskanowała takiego jednego, który się o mandat ubiega. Smaczków jest tu co najmniej pięć:

• reklamuje siebie jako socjalistę, który rozda Internet za darmo
• będzie zwalczał zamordyzm projektowany w Telecoms Package
• pochwala piractwo mp3
• reklamowy słup wyborczy ma w niezależnym saloonie blogerskim

• kandydat nie odpowiada komentującym na jego blogu

Kliknięcie na obrazku pokaże powiększenie:

“to co stanowi nasz siłę, czyli nasze zasady, stają się słabością gdy wchodzimy w interakcje z tymi, którzy nasze zasady mają za nic, za to świetnie wyszkolili się w manipulowaniu ludźmi z zasadami.”

Zupełnie się nie zgadzam z tym zdaniem.
Ja sobie myślę tak, że siła nie przestaje być siłą wyłącznie dlatego, że jest dla niej przeciwwaga w postaci manipulacji, która wszak jest niczym więcej niż słabością.

Wszelkiem maści manipulantom o to chodzi właśnie, żeby nas tej siły pozbawić.
Żeby zasiać wątpliwości, żeby namieszać, zaciemnić obraz.

Przegrywają zawsze wtedy, kiedy guzik im z tego wyjdzie.
I jeszcze wtedy, kiedy już raz się manipulację manipulanta złapie. To go pozbawia tego znakomitego narzędzia, przynajmniej wobec nas. A to już coś.

Osobiście nie oczekuję, że jakiś manipulant doceni moją hierarchię wartości, to by było doprawdy nieracjonalne i wewnętrznie sprzeczne.
Niektórym to nawet nie ma sensu pokazywać tej manipulacji.
Trzeba być przy swoim i swoje robić.

Czego życzę Tobie, Magii i swojej skromnej osobie.

Powiem dlaczego ja się z tym zdaniem zgodziłam. Może tak…

Masz (ktokolwiek) jakieś zasady, jesteś uczciwy, szczery i takie tam. Komunikując się z innym człowiekiem oczekujesz tego samego, bo tak trzeba, bo takie masz zasady.
Po drugiej stronie zaś pojawia się twoje przeciwieństwo – człowiek, który Twoje zasady w gdzieś i najzwyczajniej w świecie robi cię w bambuko.
Zwykle kończy się tak, że dostaniesz po głowie. Bardziej lub mniej boleśnie.
I tu jest chyba ta słabość, o której pisała Ania.

Z drugiej strony to, że masz takie a inne zasady pozwala pozbierać się, splunąć i dalej patrzeć ludziom prosto w oczy. To właśnie siła.

Coś w tym guście.

Pozdrowienia najlepsze.

No więc otóż to. Pozwala Ci się (komukolwiek) pozbierać i iść dalej.
Masz układ odniesienia, dzięki temu, że coś masz. Na przykład zasady. Jakieś.

Cóż mogę odpowiedzieć na dostawanie w głowę ... No dostajesz. Nie raz, nie dwa, nie trzy. Ileś razy zostaniesz zrobiona w bambuko, czy innego jelenia, oszukana, wykorzystana, użyta. Niefajne to jest, niejefajne.

I to się zdarza na każdym poziomie relacji przecież. Od interpersonalnego (pardą), po szeroki kontekst społeczny. Nie da się tego uniknąć, można natomiast wyciągać wnioski, oddzielać ziarna od plew.

Jestem przekonana, że indywidualne układy odniesienia, szczęśliwie niekiedy uwspólniane z innymi, pozwalają nie oszaleć w tym pełnym szaleństwa świecie.

Nieustające pozdrowienia :)

aleś narobił... żaden Szczęsny nie zastąpi mi Olejniczaka, chyba wrócę do salonu obcować z wielkością, ogrzać się jej żarem. :)

no normalnie koszmar, świeci się i błyszczy i ten uśmiech i ta sztuczność...
No fakt, tylko jeszczo mu włosy na żel zrobić, dresik i jakąś trendy koszulę pod szyją rozpiętą i normalnie miast do europarlamentu na wiejską potańcówkę go wysłać.

Powodzenie będzie miał pewnie, a i pozytku więcej chyba.

pzdr

wczoraj wrzuciłem do urny z napisem MPO
Wybrałem najlepszych, a co mi tam ;)

To Twój wybór. Nie mnie go oceniać.

Trzymaj się ciepło.