Do zrozumienia tego tekstu (pisanego zresztą – wstyd się przyznać – na kolanie, po jednokrotnym obejrzeniu wystąpienia pani dr Wahls) nie potrzeba habilitacji z farmacji czy II stopnia specjalizacji lekarskiej. Proszę więc nie umniejszać możliwości własnego intelektu. Zagajenie o “małym misiu” uznaję więc za kokieterię.

Poza tym, ten tekst to “wypadek przy pracy” tłumacza. Być może pociągnę ten temat wielowątkowo, ale nie własnymi słowami. Zastanawiam się tylko czy zrobić to w formie informacji z tabloidu (zdziwi się Pan, ale to w “takiej” prasie pojawiają się doniesienia o badaniach naukowych niekoniecznie zgodnych z głównym nurtem nauki – pewnie dlatego, że umieszczenie o nich wzmianki w tabloidach daje większe pole do popisu dla szyderców z klapkami na oczach), czy też w formie popularno-naukowego artykułu z jakiegoś bardziej “inteligentnego” czasopisma.

Lektura uzupełniająca, o której nadmieniłam, jest porządnie i przystępnie napisana. Każdy laik, mający sprawne choćby dwa neurony, zrozumie ją równie dobrze jak wystąpienie dr Wahls. Jednakże wydaje się, że pani prof. Cordain nie wyzwoliła się spod władzy jeszcze jednego mitu. Ale to już inna para kaloszy...

Z jaskiniowym pozdrowieniem —

Tymi słowami:

utrafił Pan w sedno pewnych patologicznych zjawisk dziejących się w nauce, o których pisała LK-J.

Kiedyś wszedłem do księgarni Ossolineum, do której wchodzić miałem nawyk, bo tam szukałem literatury naukowej i popularnonaukowej. W końcu to Ossolineum! W dziale medycyna trafiłem na książkę napisaną przez lekarza z długoletnim stażem, absolwenta Wojskowej Akademii Medycznej w Łodzi. To było za dawnego reżymu. Tytuł był intrygujący i sugerujący właściwy wybór. Już na wstępie znalazłem osobiste przeżycia innego lekarza od lat chorującego na cukrzycę insulinozależną, który dzięki stosowaniu diety proponowanej przez wojskowego z tej cukrzycy wyszedł całkowicie! No więc to COŚ DLA MNIE!!!

Jak dotąd historia dość podobna do opisanej przez Magię. Zacząłem stosować tę magiczną dietę, dając sobie 100 dni na sprawdzenie rezultatów. Pech chciał, że po 64 dniach przeziębiłem się i lekarz rodzinny posłał mnie do laboratorium, bym zbadał krew. Tak przy okazji. Pielęgniarka wydająca wyniki patrzyła na mnie jak na chodzącego umarlaka! Cukier wysoki a cholesterol niebotyczny! Zadzwoniłem do mej diabetolog, a ona gdy tylko usłyszała te wielkości – cholesterol przekroczona trzykrotnie maksymalna dopuszczalna dawka – powiedziała mi: “A ja miałam pana za rozsądnego człowieka! Niech pan da sobie spokój z tą dietą Kwaśniewskiego, to wszystko wróci do normy”. Nie chodziło przy tym o dietę ówczesnego prezydenta Kwaśniewskiego, polegającą na jedzeniu zupy z kapusty z masą warzyw, którą kiedyś z apetytem zjadłem, gdy moje panie nagotowały jej kocioł a po czterech dniach zrezygnowały, tylko o dietę Jana Kwaśniewskiego. Książka, która mnie zaintrygowała nazywała się “Dieta Optymalna”. Oprócz optimum ja widziałem w niej optymizm. Optymizm tonącego, co brzytwy się chwyta. Zwolenników diety optymalnej w Polsce są liczne rzesze, zrzeszone w kręgi niemal religijne.

Ja diety optymalnej nie stosuję. W sprawie diet stałem się pesymistą...

Tu nie chodzi o dietę w pojęciu, jakie stara się nam wtłuc do głowy – czyli sposobu na schudnięcie.
Tu chodzi o sposób żyw-ienia, odżyw-iania całego organizmu tak, aby był zdrowy, by utrzymywał stan homeostazy. Zwróć uwagę na wytłuszczone przeze mnie części wyrazów i, przy okazji, zapoznaj się z etymologią tych słów. To też daje do myślenia.

W czymś, co nazywane jest “dietą Kwaśniewskiego” widzę parę błędów (dlatego nigdzie nie wychwalam tych pomysłów), bo próbowałam różnych rzeczy na sobie. Jednakże z całą pewnością “dieta” ta nie mogła doprowadzić do wysokiego poziomu cukru. To bzdura. Nachlałeś się (pardą) albo najadłeś czegoś o wysokiej zawartości cukru, przed badaniem. Sorry, nie wierzę w cuda.

Kilka lat temu przestawiłam swój sposób żyw-ienia na niskowęglowodanowy, wysokotłuszczowy i wysokobiałkowy i poziom cukru mam po zjedzeniu śniadania, na poziomie dużo niższym niż “ustawa przewiduje”. Co więcej, poziom trójglicerydów jest śmiesznie niski zaś poziom cholesterolu jest nieco wyższy niż “dogmatyczny kanon” dopuszcza, za to ze zdecydowaną dominantą HDL.
Tylko że cholesterolem nie ma co się przejmować, bo badania, które doprowadziły do obowiązującego “dogmatu” były “skręcone”. Jeśli skarmia się króliki (zwierzęta roślinożerne) pokarmem wysokotłuszczowym i wysokobiałkowym, do którego ich organizmy NIE SĄ przystosowane, to trudno, żeby im to na zdrowie wyszło. :) Dogmat cholesterolowy jest mitem. Mitem bardzo szkodliwym.
Twój mózg zużywa większość cholesterolu, bez niego rozsypie się. Innym Twoim komórkom też potrzebny jest cholesterol, bez niego rozsypią się np. Twoje mięśnie. Twoja wątroba w sposób naturalny produkuje cholesterol! Myślisz, że gdyby było to szkodliwe Matka Natura zarządziłaby taką produkcję? Etc, etc. Aczkolwiek, jak zawsze, “diabeł ukrywa się w szczegółach”
Dlatego trzeba się uczyć, Joteszu. Uczyć, uczyć, uczyć! A nie wierzyć... w bezmyślne autorytety kształcone zgodnie z obowiązującym korporacyjnym “dogmatem” i “święte księgi”.

[edycja] Wiesz, że te bezmyślne autorytety “medyczne” mają średnią życia na poziomie 57 lat? :)

Przyznam, że nie miałam na myśli “istot pozaziemskiech”. Raczej “cuda” wprawiane w ruch ręką hierarchii religijnej.
Złośliwości nie było w moim komentarzu żadnej, choć nie powiem – stosuję ją czasami wobec zamkniętych, w jakimś dogmacie, umysłów. Ale to nie dotyczy Ciebie.

Nie słucham RM, nie oglądam TV Trwam. Ja w ogóle mało co przyswajam z obarczonych jakąś tam ideologią źródeł.
Czytam książki i prace naukowe, które najpierw sprawdzam na okoliczność “sponsoringu”, “grantów” i tym podobnych powiązań.