W zasadzie jest to suplement do wpisu „Przypadki Polaka w Szkocji. (3)”. Jak nietrudno zauważyć, wtorek minął jakiś czas temu.

Przyszliśmy na umówione spotkanie do JCP. Gdy rozmawiałem z urzędniczką na temat terminu spotkania, ta pyta się mnie czy jestem tłumaczem. Już chciałem powiedzieć, że znajomym gdy pojawiła się „tłumaczka” – jakaś studentka polska. Ja powiedziałem znajomemu, że w takim razie zaczekam w samochodzie i „ztleniłem” się.

Urzędnik według zapewnień Pani, z którą rozmawiałem kilka dni wcześniej, miał tylko sprawdzić dokumenty, bo wniosek już został wypełniony telefonicznie. Tak nam się wydawało. Natomiast on uznał, że jest władny oceniać prawidłowość wniosku i to czy znajomy jest uprawniony do pobierania świadczenia. „Tłumaczka” tłumaczyła to, co uznała za stosowne, przyznając się mojemu znajomemu, że ona nie rozumie tego urzędnika, bo on mówi po szkocku. A urzędnik kilka razy chodził po kolegach w celu wypracowania jedynie słusznego stanowiska.

Zobaczymy jak będzie wyglądał ciąg dalszy banalnej wydawałoby się sprawy.

PS. Mam już następny kwiatek, ale to kiedy indziej…