Nie liczę, w tej chwili, na zrozumienie mojej „rozmówczyni”. Jest zbyt poraniona i najeżona. Liczę, że zrozumie o czym piszę, zanim będzie za późno.

Co zrobić, gdy Pani nie życzy sobie kontaktów z drugą stroną, a wyraźnie jest się niezrozumianym? Trzeba napisać notkę.
To nie ja upubliczniam informacje pisane w prywatnej korespondencji, tylko Pani. Jedyna rzecz jaką napisałem z prywatnej wymiany zdań, to zakaz kontaktów na Pani blogu i w poczcie wewnętrznej. Niemniej, w mojej notce, zmieniłem Pani płeć, tak by było trudno zgadnąć o kogo może mi chodzić.
Głupota nie jest czymś co dyskwalifikuje człowieka, zaś błędy popełnia każdy z nas. Wypunktowywanie błędów służy ułatwieniu usunięcia ich, a nie krytyce osoby. Jeśli uważam, że ktoś jest zbyt głupi, by zrobił coś z popełnianymi błędami, to go zlewam strumieniem koherentnym. Szkoda mojego czasu. (Tak robiłem od pewnego momentu ze Zbysiem P. Szczęsnym, którego można było traktować jak idiotę bądź agenta.) Odnośnie wysyłania do psychologa, to chętnie zobaczę komentarz, w którym to uczyniłem. Bo wydaje mi się, że nie jest niczym zdrożnym doradzić komuś kontakt z fachowcem, niemniej odbiór społeczny tego jest tego typu, iż nie mam zwyczaju robić tego publicznie.
Temat lubienia Pani wyciągnęła, a ponieważ nie Pani jedna generalizuje swoje odczucia, wykorzystałem to jako pretekst do notki. Mógłbym to napisać bazując na innych wypowiedziach ludzi, którzy wiedzą, że mnie nikt nie lubi. Nie jest Pani jedyna.
Nie bawię się świetnie, bo rola Kasandry nie jest zabawna. Widząc, że ktoś ma problem i teoretycznie można mu pomóc, człowiek stara się coś zrobić. Czasem jest to nieudolne. Zgoda. Niemniej odmawianie drugiemu dobrych intencji i podejrzewanie go o zabawę kosztem innej osoby, to gruba przesada.

Jeden komentarz mojego autorstwa mówiący, że nie miała Pani racji pisząc o swoich uczuciach. Proszę o jeden mój komentarz uzasadniający Pani żale. Zarzuciłem gdzieś Pani cynizm? Czyżbym pisał w suahili?

Tu niestety Pani się myli. Publikując cokolwiek, wystawia się Pani na publiczny osąd, bez względu na to, czy się Pani to podoba czy nie. Wiem, że może Pani sobie nie życzyć tej oceny. Niemniej wchodząc w kontakt społeczny musimy ją brać pod uwagę. Nie ma Pani oporów przed formułowaniem ostrych ocen na mój temat, a dla siebie żąda Pani poszanowania Pani prywatności w sieci… Czarno to widzę.

„Zrozumieć” i „zgodzić się z” to zupełnie różne rzeczy. Jak już napisałem, rozumiem czego Pani chce i jak Pani widzi, nie komentuję u Pani ani prywatnych wiadomości do Pani nie wysyłam. Natomiast nie zamierzam ślubować milczenia w żadnej sprawie. W sprawie Pani również. :(

PS. Nie wątpię, że pisze Pani pod wpływem silnych emocji. To rzuca się w oczy i tego nie negowałem. Zauważyła Pani?