Mija właśnie tydzień od dnia, w którym przeżyłem déjà vu. Poczułem się jak w dobrych czasach I prl-u. W trójce była „gadana” audycja („Klub Trójki”), a w nim panie feministki z redaktorem Dariuszem Bugajskim uprawiały propagandę czystej wody.

Ponieważ propaganda feministek jest dla mnie tak samo debilna jak ta uprawiana przez obrońców „życia niedorobionego”, więc zadzwoniłem, by zaproponować prowadzącemu zastanowienie się nad bezsensami łykanymi przez niego jak kluski przez gęś. Niestety czekała mnie niespodzianka. Jak za poprzedniego prl-u, tak i teraz panienka odbierająca telefony od słuchaczy, nie jest od organizowania „ruchu” słuchaczy, tylko od cenzurowania ich wypowiedzi. Ponieważ to co chciałem powiedzieć nie pasowało panience, więc mnie nie wpuściła na antenę. To się nazywa „wolne” dziennikarstwo i zapewne jest realizacją misji mediów publicznych. :)

Tu mam pytanie do pana Jerzego Sosnowskiego: czy Panu nie jest wstyd firmować swoim nazwiskiem taką audycję i takich współpracowników?

Nie spodziewam się odpowiedzi, bo jestem za małym żuczkiem dla wielkich panów dziennikarzy, niemniej coraz częściej słucham czegoś innego niż trójka. Smutne.