bo tam naprawdę jest podział władzy. Tam w istocie rzeczy nie ma żadnej prokuratury, w europejskim znaczeniu tego słowa.

Ja proponuję w zasadzie model polski (z lat 1928 -1949, choć po wojnie, to już była karykatura) zlikwidowany przez komunistów i zastąpiony prokuraturą, wzorowaną na modeli sowieckim.

Podobne rozwiązania znajdziemy w istocie rzeczy w większości państw europejskich. Najlepiej to chyba działa we Francuskim modelu prezydenckim.

Pełen podziwu przeczytałem Pana poprzednią notkę. Umnyj czeławiek, umnym czeławiekiem, ale jak zauważyłem to mały kłopot mamy tu nawet ze zrozumieniem istoty państwa i prawa:).
I już zastanawiałem się jak pan z sobie z tym poradzi, a tu jak widzę, , zaniechał pan tego syzyfowego dzieła i przeszedł do detali.

I chwała panu za to, choć małe nieporozumienia wydaja się być nieuniknione:).
Spory o wprowadzenie instytucji sędziego śledczego toczą się od początku transformacji. Ma on tyluż gorących orędowników co zagorzałych przeciwników. Może na początek warto by było przytoczyć argumenty obu stron:)

sukcesu życzę i pozdrawiam

ps.
Nie tyko PO, Magio:) i troszkę przed erą Rokity też:)

ja szczęśliwie nie jestem prawnikiem, ale – ponieważ to już kiedyś napisałem, więc powtórzę – wprost przeciwnie.

To” wprost przeciwnie”, daje mi niejaką wiedzę o problemach z prawem związanych, natomiast przyznam, że mam za zabawne uporczywe posługiwanie się definicjami prawa i państwa, które zostały stworzone przez naukę niemiecką w XIX wieku i miały tam ewidentną funkcję legitymowania procesów jednoczenia państwa niemieckiego.

A że zacząłem od drobiazgu? Tak. Chciałem sprawdzić, czy da się rozmawiać o czymś innym, niż niebylica.
Żywię obawy.

Moją intencją było postawienie tego (jak mi się zdawało – prostego) pytania tutaj, przy czym jakoś nie widzę w sobie siły, żeby przedstawiać argumenty drugiej strony.
Jeśli ktoś chce bronić prokuratury w obecnym kształcie, proszę bardzo. Na razie nie widzę.

Nota bene, także w literaturze fachowej, podejmującej ten wątek, zwolennicy dotychczasowego krztałtu prokuratury są (wedle mojego wrażenia, a muszę przyznać, że nie śledzę tego zbyt uważnie) w mniejszości. I, jak widać, niczego to nie zmienia.

W przeciwnym razie zawsze mogą powiedzieć – my chcieliśmy, proponowaliśmy, mieliśmy plan genialny ale nie było zgody na nasze działanie – ugięliśmy się przed wolą np związków wszelakich.
Zgodę na ICH działanie daliśmy przy urnach wyborczych i tam ICH powinniśmy rozliczyć !!!
Demokracja powinna zaczynać się kończyć przy urnach – wyborczych oczywiście !!!
Z pozdrowieniami _ RW

...

toż sam żem napisał, Panu Maxowi, że sowiecki to model. Choć z drugiej strony główniejszym kreatorem modeli sowieckiego był Polak. Andrzej, syn Januarego, Wyszyński.

Co do niezrozumień naszych wzajemnych, to chyba się biorą one z tego, że się nam mieszają dwa rozumienia polityki u upolitycznienia.

Działanie państwa, w imieniu państwa itd., jest działaniem politycznym per se. Politykę, zatem może uprawiać i uprawia urzędnik państwowy, którego – dla ubogiego języka nazywamy – apolitycznym mając na myśli brak zaangażowania partyjnego.

Innymi słowy: działalność PG moim zdaniem jest kwintesencją polityki w pierwszym znaczeniu, natomiast oddzielnie nadzoru nad śledztwem od oskarżania i oddanie go sędziom, zasadniczo zmniejsza złe skutki upartyjnienia, które często bywa nazywane upolitycznieniem.

W ogóle uważam, że mieszanie upolitycznienia z upartyjnieniem jest równie powszechne, jak szkodliwe

Teraz lepiej?

To jest głęboki sens całej dysputy.
Odróżnić partyjniactwo od polityki.
BRAWO.
Z pozdrowieniami _ RW

świetnie, tylko mam nieodparte wrażenie, że Pan pisze o czymś zupełnie innym niż ja.

O zaginionym othosie urzędniczym. O nieobecnej propaństwowej postawie. O wadach prawa, które nie pozwala pogonić kota laserantom.

To wszystko prawda, ale mam wrażenie, że dotyczy nie tylko prokuratury.

Dlatego we wstępie prosiłem, żeby, w miarę możliwości, nie popadać we wszystkoizm.

Popadając we “wszystkoizm” chciałem zwrócić uwagę na mentalność ogólną, która ma wpływ na sytuację szczególną.
Bo mi się wydaje, że nie da się zmienić zasad, praw, schematów czy jak to zwał w jednej instytucji bez zmian ogólnych – bo by trzeba ich ogrodzić, zamknąć lub pod ziemią schować, żeby na powrót się nie zepsuli.
A dla jasności – na tyle na ile mogę pojąć rzecz moim małym rozumkiem to sędzia śledczy mi się podoba.
Z pozdrowieniami _ RW

o to mi chodzi, z tą konstytucją. Tyle, ze sadziłem, że sędzia śledczy to funkcja a nie urząd państwowo/konstytucyjny.
Sam pan proponuje politykę małych kroków, więc być może pewne rzeczy można załatwiać pod ta konstytucją wytwarzając jednocześnie parcie biurokracji na jej zmianę, kiedy okaże się że ona ich samych, uwiera.
Igła

Otóż jest tak:

1. Podpunkty brzegowe przeczytałem z przyjemnością, powinny się w zasadzie przydać w każdej dyskusji. Z małym wyjatkiem – pkt 3 jest zdecydowanie idealistyczny, tzn. powołanie Rady może się powiedzie a zwalczenie demona alkoholizmu wśród marynarzy już nie i zostajemy z pijanym statkiem. Nie można abstrahować.

2. Szczegóły pomysłu są po prostu dla mnie nie do końca zrozumiałe, ale przyznaję, że to moje braki się tu odzywają. Zdecydowanie jednak bym optował za pozostawieniem nadzoru ministerstwa na prokuraturą. Wydaje mi się bowiem, że warto ponieść ryzyko upolitycznienia w imię zabezpieczenia życia publicznego przed stworzeniem struktury niezależnej od werdyktu społeczeństwa.

pzdr

^{[ost. Halo, jest tu kto?]}

niby można, podobnie jak można wyrazić przyśpieszenie w wiorstach na zdrowaśkę kwadrat. Moim zdaniem oznaczałoby to dalsze psucie konstytucji i nadmierne rozszerzanie uzurpowanych sobie przez Trybunał Konstytucyjny kompetencji.
Innymi słowy, nie było by sanacji a jedynie przesunięcie bałaganu w inne miejsce.

Zresztą, tak jak ja to rozumiem, to nie jest tylko urząd, bo trzeba by go pomieścić w strukturze sądów.
Każda inna metoda doprowadzi do zmarginalizowania instytucji sędziego śledczego, zapewne przedz podporządkowanie go sądowi I instancji.

Ja bym wołał, żeby była to samodzielna instytucja sądowa, która sądom powszechnym „podlegałaby” jedynie w trybie instancyjnym.

przepraszam, za źle dobrany przykład. Mam nadzieję, że po podedytowaniu będzie bardziej czytelny, co do intencji.

Cieszę się, że się Panu tez zasady spodobały.

Co do nadzoru, to powiem, że w razie rozdzielenia funkcji oskarżyciela i sędziego śledczego, skłonny byłbym przyjąć stanowisko, podobne do Pańskiego.

Propozycja Pana Y jest taka: rozdzielmy te role.
Nadzór na śledztwem, prowadzonym przez policję (albo jakieś tam służby) powierzmy sędziemu śledczemu. Niezawisłemu, niezależnemu, podlegającemu tylko ustawom (Pan Y pozwala sobie tutaj przypomnieć zasadę nr 3. O sądach może innym razem, OK?).

Od decyzji sędziego śledczego, przysługują środki odwoławcze. Normalne, jak dla sądów. Sędzia śledczy podejmuje decyzje jednoosobowo i podlega kontroli w trybie instancyjnym.
Sędzia śledczy podejmuje także decyzję o skierowaniu sprawy do sądu, a to na podstawie oceny dowodów zgromadzonych w śledztwie.

W sądzie interesy oskarżenia reprezentuje prokurator, ale rozumiany, jako reprezentant procesowy państwa, interesu publicznego, a jak ktoś nie lubi wielkich słów – oskarżyciel.

Oskarżyciel ma takie same uprawnienia procesowe jak strona, albo jak przedstawiciel procesowy strony. Jest przedstawicielem procesowym. Państwa, interesu publicznego, czy jak tam sobie Państwo chcą. Występuje w procesie zamiast, albo obok poszkodowanego, ale jego kompetencje, uprawnienia i wiedza dowodowa są takie same jak strony przeciwnej. Nie ma żadnej wiedzy wynikającej z tego, że sam nadzorował postępowanie. Nie jest też osobiście, emocjonalnie zaangażowany w postępowanie.

Jak wyżej pisałem szczęśliwie nie zmusił mnie los, były system i inne dolegliwości do bliższego zapoznania się się z tym co bez sensu nazywa się WYMIAREM SPRAWIEDLIWOŚCI bo tak na zupełnym marginesie ta SPRAWIEDLIWOŚĆ to na czyj WYMIAR szyta ?
Jednak Pana propozycja wydaje się rozsądna i – wracając do marginesu – jej wprowadzenie stwarza możliwość, że WYMIAR stanie się bardziej ludzki.
Jakby jakieś referendum to będę głosował ZA.
Z pozdrowieniami _ RW

dziękuję za wsparcie.

Mam prośbę, czy mógłby Pan trochę podedytować swoj wpis, bo mój tekst zlewa się z Pańskim?

ale czegoś mi brakuje. Czegoś na początku. Bo sędzia śledczy tylko nadzoruje policję a prokurator w imieniu państwa tylko oskarża. Kto czuwa nad praworządnością ? Chodzi mi o śledztwo policji – dzisiaj prowadzi je ona z 1.oskarżenia prywatnego, 2.w wyniku własnych ustaleń 3. Na polecenie prokuratora, który podejrzewa , że popełniono przestępstwo.
I co z punktem 3 ? Kto ma być odpowiedzialny konstytucyjnie za przestrzeganie prawa ? Tylko obywatele i policja ?

że od dawna nie stykałem się z konstytucją i nie zauważyłem, że nikt już nie strzeże praworządności :(( . Jeśli chodzi o to co niezbyt precyzyjnie określiłem jako “podejrzenie, że popełniono przestępstwo”.... Coś mi po głowie się błąkało, że prokurator na przykład powinien czytać gazety i inne takie oraz mieć w ogóle baczenie ,czy ktoś lub coś tej praworządności zagraża. A następnie wszczynać dochodzenie “w sprawie “ a nie koniecznie przeciwko komuś. Po prostu miałem wrażenie , że czegoś w tym skądinąd dobrym modelu mi brakuje – policja i obywatel mogą coś przegapić:). Ale jeśli prawo do podejrzliwości przejmuje sędzia śledczy to już nie ma sprawy.