No z zadowolenia tej perliczki to się uśmiałam, co zapisuję Panu po stronie zalet z powodu takiego, że jakoś mi słabo do śmiechu.

Zapisuję pokrętnie, bo perliczka biedaczka.

Panie Merlocie.

Perliczka jak perliczka. Ptaszek jak raz na obiad w wąskim gronie.

Co się Panu Panie Igło w rozumie tli, to nikt nie odgadnie, a ja nawet próbował nie będę. A podobienstwo takie tylko dostrzegam, że po dwie nogi mają, ale perliczka zdecydowanie krótsze.

Pani Gretchen: a mnie nie żal. Smaczna była. Ale myślę sobie (podążając nieszczęśliwie drogą, wytyczoną przez Pana Igłę), że jakby mnie mieli zjadać, to w ostatecznym rozrachunku, wolałbym, aby mnie grzecznym winem zapijali. Być może stanowisko perliczek jest w tej kwestii inne. Nie mailem szansy zapytać.

Panie Merlocie. W handlu, w miejscowości Warszawa, mrożone się znajdują. Dwa rodzaje ich są są.

Jedne brzydkie, obsuszone i jakieś takie czarniawe w sobie (co zapewne jest gwarancją ichniej poprawności). Sprzedawane są jako leżące na tackach styropianowych i w ten sposób odwołujące się do myśli o wspaniałej przeszłości naszej i zrywach narodowych. Nie zapłacił bym nawet złotego. Tyle z nich pożytku, co z Geremka.

Drugie, natomiast, są zamrożone jako tuszka elegancka i tłuściejsza w sobie. Napisane mają,że nazywają się perliczki wielkopolskie i że szczegóły znajdzie Pan na www.zdrowy-drob.pl (sic!). Te polecam chętnie jako smaczne, a w zależności od sposobu zrobienia albo pod czerwone, albo pod białe wino bardziej podchodzące. Dodam,że jeśli pan za nadzieniem przepada, to niejakie podróbka są w środku w odrębnej torebce ulokowane.

Prawdziwy facet to po takim wyznaniu, wzion by się i upił.
Pod kiszonego ogórka.
Igła

wszczynam wobec Pana politykę ostrożnościową, bowiem Pańskie oświadczenia, dyskusyjne zainteresowania, niestapilność w uczuciach do mnie (wczoraj, nocną porą, manifestowana), deklarowane znajomościo podłoży (jakoby) kulinarnym i inne takie, zmuszają mnie do wzięcia Pana w podejrzenie.

Wnuki Pana cokolwiek ratują, na szczęście…

Ja się domyślam ale nie mogę być zbyt szczery, bo one wezną mnie i zbanują.

Pod śledzika?
Niepowiem, przechodzi.
Igła

jakbyś Pan i pozostałe standardowe suspensy wobec mnie był powziął, to zniosę to z całkowicie merlotową godnością.

merlot

PS. Czy taki kupaż Chateau Du Tauzia (Appelllation Buzet Controllée) jest w pańskiej bazie enologicznej? Kupiłem go za 40 zł i spożyliśmy z madame do roastbeefu. Wydał mi się interesujący i jak na rocznik (2001) moralnie nie zużyty. Długie wietrzenie zastosowałem.

i to wino, i ta perliczka.
Aż mnie pan prawie mobilizuje do wyjścia do jakiego sklepu po jakie wino, ale pewnie lenistwo zwycięży i nie wyjdę...

P.S. A mogę miec pytanie? Tylko, że uprzedzam, że na winach to ja się nie znam zupełnie i piję zwykle intuicyjnie, no i z innych względów te takie, co nie za drogie są.
Ale to pytanie, co pan sądzi o winach mołdawskich, rumuńskich i tych bardziej z południa czyli bułgraskich.

Bo chyba nic pan nie pisał nigdy, a ja włąśnie ostatnio jakoś w tamtą stronę sięgam, znaczy na pólce sklepwej.
I cąłkiem dobre bywają.
Ale jak już mówiłem, się nie znam.

Pozdrawiam.

ogólnie rzecz biorąc – mołdawskie są niedobre. Najwyżej mięso można w nich bejcować. Może u nich jest inaczej, ale u nas to groza jest.

Rumuńskie to bardzo dobre są dostępne białe, z ich koronnym szczepem fateasca alba. Dobrym szczepem jest też feteasca neagra, ale w Polsce nie widziałem już dawno nic dobrego. Kiedyś były fantastyczne merloty ale to już takie po 6o złotych. I zniknęły, bo chyba tylko ja je kupowałem.

W bułgarskich jest bałagan. Odkąd splajtował Bułgar, co trzymał sklep z ichnimi winami a potem i knajpę obok, to niestabilnie się zrobiło. Czasami ryzykuję, ale rezultaty są mieszane.

Piłem ostatnio bardzo dobre pinot noir bułgarskie. Slavyantsi Pinot Noir Special Reserve. W ogóle nie pijam Caberneta, ale zawsze zapłacę za caberneta ze wsi Dwie Mogiły (poważnie – to jedyny wyjątek dla caberneta na jaki mnie stać).

Duże ryzyko, ale duże szanse na satysfakcję, moim zdaniem. I bardzo tanio.

dziękuję za odpowiedź, spróbuję rady uwzględnić, przy najbliższym wyborze winnym.

może jutro jak czas pozwoli coś od siebie:)

pozdrawiam

_{Prezes , Traktor, Redaktor}

wychodzi na to że daremne żale, próżny trud i nie ma co walczyć o przegrane/wygrane, jak ktoś robi w tył i nazat to…brać swoje okulary i robić to co przeczucie podpowiada. Żyć i pisać dalej.

Czwarty raz się dzieje i już się uodporniłem.
Ulżyło mi.

W sumie to nie wiem po co to piszę, smecę jak grześ, dobra cza wracać do normalnej, codziennej blogoroboty:)
_{Prezes , Traktor, Redaktor}

tak dodam włąściwie nie wiedzieć czemu.

Maxie, ty sobie nie pochlebiaj, że od razu jak ja:)
Idź lepiej do mn9ie, Marizy posłuchać.

Pozdrówka

miałem notkę napisać, znaczy sie o 5 butelkach które przebywały w otoczniu prezydencko-premierowskim na Helu, nie wiem może jakieś myśli mi przyjdą, na razie mam taki pomysł że z kolegą najwięcej wypiliśmy 7…i tyle pamiętałem:)
_{Prezes , Traktor, Redaktor}

gdyby podali jeszcze menu to za pomocą PaNA yAYCO może udałoby się stwierdzić czy maja gust, a tak, domysły, domysły
...
_{Prezes , Traktor, Redaktor}

jakie ty z kolegą piłes niż prezydent z premierem.
:)

Pzdr

za tę szczerość zbanuje albo inną krzywdę zrobi, że mu bloga profanujesz:)

...

ja pracować powinienem.

Ale Pani tak rzadko bywa, że się powstrzymać nie umiem.

A przypomniałem sobie, że to nieźle szło pod kaszankę na zimno. Z kiszonym.

A o wiele rozchodziło się o płeć, to rogalik maślany, z kruszonką, bardzo był odpowiedni…

przywołuja u mnie różnie wspomnienia. Oto na początku lat 80-tych ubiegłego stulecia odwiedziłem klasztor w Szczyrzycu. Podczas spotkania z przeorem wspominaliśmy mojego Wuja, ktory wdzięcznie zapisał się w pamięci zakonników w latach z kolei 50-tych. W ramach pogawędki podano na talerzykach brązową galaretkę. Spoźyłem ją za pomocą łyżeczki z dużym smakiem, poczym niemal natychmiast napadł mnie niesamowicie wesoły nastrój, a i jak się za chwilę okazalo, niemal straciłem władzę w nogach.

Okazało się, że z okazji naszego spotkania braciszkowie rozbili (?) butelkę bardzo starego maślacza, z którego w miarę upływu lat zrobiła się właśnie taka galareta. I tak znowu udało mi się skonfrontować wiedzę książkową z rzeczywistością.

Pozdrawiam w zadumie, że już tylko wspomnienia mi pozostają

też tak kiedyś miałem, a właściwie teściowa, z 10letnia butelka smorodinówki.
Też wstać nie mogła.
Ale wstała, cała w pąsach.

I stoi.

Igła

ja ledwie 10% dzisiejszego przerobiłem obowiązku, a Pani mi przeszkadza, wywołując u mnie przykrą reakcję żołądkową.

Choć przyznam, że jak kiedyś zagryzałem bimber chlebem domowym, ze smalcem i prawdziwnym ogórkiem kiszonym, to potem miałem posmak porzeczek w ustach.

Co i tak było delikatnym objawem, bo inni widzieli obrazy i słyszeli muzykę klasyczną.

Dom wschodzącego słońca zdaje się słyszeli…

Wróć, jak mawiał mjr Wróbel.

Nogi
Igła

Moja kuzynka z USA zajadala się rogalikami z maselkiem, dżemem i majonezem (aczkolwiek nie polskim, jako że dzialo sie to na moich oczach podczas slusznie zapomnianego pobytu u sojusznika). Spróbowalem i sie zdziwilem. Potem zjadlem w kraju leżącym troche bardziej na poludnie kurczaka w sosie z gorzkiej czekolady zaprawionej jakims piękącym cholerstwem. I teź sie dalo zjeść. Na razie nie cwiczylem jeszcze wywolującego dreszcz np. jedzenia malych surowych śledzi w Holandii oraz sardynek/szprotek w talerzu do zupy, zalanych litrem sosu pomidorowego.

Smacznego życzę

PS. acha, zjadlem tez tzw. chińskie zgnile jajo, które wcale nie jest zgnile. Za to jest czarna, z lekka przeźroczystą galaretą waniającą trochę siarkowodorem i smakującą jak nasza galareta, tyle że bardziej delikatna.

wszyscy się cieszymy, że Pan to wszystko zjadł i żyje.

Ale jako gospodarz zwracam uwagę Pańską, że się nie rozchodzi co kto jadł, tylko do czego, Panie Lorenzo.

Pozdrawiam wymownie

PS A świeże śledzie w Holandii pyszne są.

Z ogórkiem robionym na słodko. Zwłaszcza…

to ja jedynie wode źródlaną pijam(w Krakowie wodociagową, jako że wtedy prosto z krynicy mądrości zażywam). Ponadto woda źródlana na wszystko jest dobra, na przyklad przeciwko bólowi zębów nad wyraz skuteczna jest. Ale o tym później, jesli Pan zgodę na kolejne wspomnienia wyrazisz.

Poza tym Pan Yayco jako żywo Europejczykiem pochodzącym z Warszawy jest i nic z Chinami wspólnego nie ma.

jeśli nie pouczające, to przynajmniej intrygujące bywają. A jeśli i to nie, to śmieszne, w ostateczności.

Więc pisz Pan, Panie Lorenzo.

Wody pić nie będę, bo się, od onej, żaby w człowieku lęgną. Prawdopodobnie.

Pozdrawiam ewaporatywnie

PS A komenta Pańskiego widziałem zaraz po tym jak się pojawił. Ja nawet pracując, rękę na pulsie trzymam. A swoją drogą, doadam, że Pan Poldek ładnie się tam u siebie, na koniec, zachował.

to Pan tak nie lataj, krugom po obejściu i nie nerwujsię. Tylko zaś usiądnij, tarniówki się napij i na wnuki czekaj, jak i ja to robię...

Choć ja, z kolei pewnie, wnuków nie doczekam, jak to u geriatrycznych ojców często jest we zwyczaju…

Do tego Sutter Home, to ja bym z dystansem podchodził. Chyba,że Panu bardzo smakuje…

Ja od dawna szukam dobrego i taniego zinfandela do opisania, bo lubię szczep primitivo. Jak znajdę, to na pewno opiszę.

Ja o winach niewiele wiem, ale wino lubię. Ale fakt, że parę latu już sprawdzam co lubię i coraz łatwiej mi znajdować.

Co do pieniędzy, to tutaj opisuję te troszkę tańsze, więc i koszta są niewielkie.

Nawet więcej, to, że zacząłem o dostępniejszych winach pisać, poprawiło mi bilans ekonomiczny i pozwoliło znaleźć kilka fajnych i tanich win.
No bo przyzna Pan, że opisywane przeze mnie: Quarry (16,90) albo i Leuwen Jagt (33,90) to nie jest jakaś straszna rozpusta.

Tylko szukać należy, bo w sklepach zwykłych ceny są wyższe, a wina gorsze.

I wracając do początku. Niech się Pan nie przejmuje tym co ludzie o winach piszą. Ze mną na czele.

Dobre wino to takie, które nam smakuje. Nam a nie temu gościowi co opisał, swoje przecież, a nie Pana, kubki smakowe.

na UKSW (ucz się Pan!) nie pracuję, choć miałbym z domu blisko.

Ja tam nie prezydent, a nadtom taki więcej szczuplutki, więc tyle pić nie mogę. Czasami nadto samochód prowadzę, a zasad jestem stanowczych wtedy.

Więc jednak tyle, coś Pan wyliczył, to chyba aż nie. Choć czasem pijam droższe wina (ale nie chciałem się znęcać nad czytelnikami opisem brazylijskiego pinot noir, które choć dobre, wcale nie było lepsze od taniego bółgarskiego, o którym wspomniałem Grzesiowi).

A mszalnego nie piłem. Ani wtedy kiedym sługiwał, co krótko jakoś trwało, nota bene. Ani później. Nie było jakoś okazji.

spieszę donieść, że nabyłem oną drogą kupna.

1,75 kg zamrożonej Wielkopolski. Kształtna, foremna, ino na obrazku też czarniawa jakaś. W najlepszym razie ciemnopopielata. One tak mają w ogólności, czy tylko te wielkopolskie?

merlot

te wielkopolskie to jaśniejsze są niż zazwyczaj, mam wrażenie.

Ale faktycznie mięso u nich ciemniejsze i bardziej zwarte niż u kurczaka.

To dobrze jest, bo można, bez błędu w sztuce, wino do nich czerwone podawać.

Warto tylko pamiętać, żeby piekąc taką sztuczkę, obficie ją podlewać soczkiem jabłkowym, albo też i winem jakimś kiepskim (żeby żalu nie czuć, bo to dla gotowania niedobre).

Podlewanie ważne jest, bo inaczej suchy ptak wyjdzie i przykry w spożyciu.