pan, prawda, przedstawił. w końcu wiem z kim mam do czynienia

ten post, a jeszcze bardziej jego kontekst, zupełnie mi wystarcza. w końcu wiem z kim mam do czynienia, że się powtórzę ...

ponieważ, gdy już się zorientowałem, że walę głową w drzewo, kupiłem sobie kask. Jest łatwiej. Świadomości istnienia lasu dalej nie mam.

Miłego szufladkowania

Panie Oszuście, Panie Jacku Ka.,

doskonale, pociągnijmy ten temat, skoro już zaczęliśmy.

1. Co jest złego w szufladkowaniu? Przecież komunikujemy się nazywając rzeczy, nie można inaczej. Podziały (szufladkowania) są różne. Na dzieci i dorosłych; dobrych i złych szeryfów; oszołomów i roztropnych; mądrych i głupich; mężów kochających albo bijących żonę (ewentualnie odwrotnie, bo takie przypadki też stwierdzono). Słowo wykształciuch wyodrębnia realną sferę aktywności człowieka, związaną z pewnym profilem wypowiadania się o sprawach publicznych i sposobem korzystania z formalnego wykształcenia. Wykształciuch może być kochającym mężem, dobrym kierowcą, nauczycielem akademickim, solidnym piekarzem, dalej pozostając wykształciuchem. Jedno nie wyklucza drugiego. Podsumowując, jestem w stanie dyskutować, czy to słowo jest dobrze dobrane, adekwatne, czy nie krzywdzi ludzi, czy jest sprawiedliwe. To jest jednak zupełnie inny obszar rozważań, bo nazwy na opisanie pewnego modelu reakcji na publiczne wypowiedzi np. polityków, czy publicystów, będę się jednak domagał. Ludzie dzielą się bowiem również – jak się okazuje – według tego kryterium. Zresztą, zawsze tak było, a wykształciuch nie jest pojęciem nowym, o czym upewnia nas niezawodna wikipedia.

2. Skąd wam przyszło, Panowie, do głowy, że piszę do was? Jak mawia w swoich kanonicznych nieśmiertelnych antypisowskich orzeczeniach sędzia Łętowska Ewa (TK), skąd wiecie, że was “stygmatyzuję”? Dlaczego odnosicie to pojęcie do siebie, bo żeby w inny sposób wytłumaczyć wasz protest przeciwko wykształciuchowi, musiałbym uznać, że pryncypialnie jesteście przeciwko jakiemukolwiek “szufladkowaniu”. Ale wówczas, wybaczcie, nie wiecie, że mówicie prozą i jesteśmy w końcówce pkt. 1 (wcześniej), czyli dyskusji o trafności nazwy.

3. Wielkość Ludwika Dorna :-) polega na tym, że to on użył wykształciucha w sposób dostrzegalny. Całe szczęście, że to on. Inaczej, prędzej czy później, wykształciuchem stałby się sam Dorn, a do debaty publicznej wprowadziłaby wykształciucha Wyborcza (wbrew historycznym użyciom tego pojęcia, ale co to szkodzi, skoro nawet sędzia A. Scalia jest według tej gazety nieomal faszystą – gorszy niż Terlikowski). Byłbym więc nie tylko oszołomem, prawakiem, nacjonalistą, pisiakiem, bucem, chamem, ale na dodatek wykształciuchem. A tak jest wiadomo, że wykształciuchem nie jestem. Przynajmniej nominalnie.

——————————————————————
Jeśli już Wiech, to tylko oryginalny

Obsługuję dwa wątki na raz, bo mi się tak jakoś we łbie posklejały.

Mam dzisiaj słaby dzień, bo odpowiadam na pytanie, które zadałeś, a którego (jak piszesz) nie zadałeś. Nie przyszło mi do głowy, że piszesz (powyżej) do mnie – odpowiedziałem dlaczego się moim zdaniem nie zaliczam – a piszesz, że przyszło mi do głowy, że piszesz do mnie. Nie czuję się (pardą) stygmatyzowany, bo mnie nic na czole nie piecze, a piszesz, że się czuję.

No kurde, jakaś schizofrenia. Co innego czuję i piszę, a co innego czytam, że czuję i piszę.

Chociaż nie. Wbijam Ci szpilę ostatnim zdaniem w innym wątku i tę szpilę wyczuwasz. Czyli może nie jest tak źle. Dobrze byłoby, żeby ktoś mnie wbił szpilę tak, bym poczuł...

Myślałem sobie o walnięciu potężnego tekściora o tym, jakie to spustoszenie w umysłach poczynił Kaczyński i takie tam, ale
(a) wrodzone & nabyte lenistwo,
(b) świadomość bezsensu przekonywania już przekonanych,
(c) wizyta na blogu Banana (przypadek kliniczny klapek na oczach IMHO)
wybiły mi ten pomysł z głowy.

To sobie jednak dzisiaj odpuszczę i skoczę na basen. Dzieci jakieś karnety dostały, to przemogę wodowstręt (czytaj: wściekliznę) i pójdę.

No i tak ganz na koniec:
Referencie, samo zdefiniowanie pojęcia “pożyteczny idiota”, czy “wykształciuch” nie mieści się, moim zdaniem, w czymś, co określam kulturą polityczną. Taki jestem staroświecki.

Nie widzę sensu dyskusji nad wytworami czyjejś (dornowskiej, czy innej), zapiekłej z nienawiści do politycznych przeciwników, imaginacji.

Bez sensu.

Jeśli Pani nie wie, o czym jest tekst referenta, bo tekst taki niejasny, nieudany, i generalnie “nie wiadomo”, to o czym Pani pisze, a zwłaszcza dlaczego się Pani z referentem nie zgadza? Ale dziękuję za pouczenia (liczne); poucza Pani sensownie i elegancko. Postaram się zmienić, chyba że nie o to Pani chodzi, i tak sobie Pani tylko “skrobnęła” u referenta na blogu. Wówczas się nie zmienię.

Referent Blumsztajna znał już wcześniej. Nie z ostatniego tekstu w gadzinówce Michnika dowiedział się o jego istnieniu. O, co to, to nie…

referent
——————————————————————
Jeśli już Wiech, to tylko oryginalny

Z referentem można by się zgodzić albo nie, gdyby zechciał postawić tezę. Z tym jest słabo. Teza, że Blumsztajn jest wykształciuchem, padła już pod notatką pana Banana, ale nie było tam uzasadnienia poza manipulacją pana Banana, której schemat bardzo celnie obnażył pan Eumenes w salonie. Tam już zdążyłam się nie zgodzić, ale mogę i tutaj.

Tu natomiast jak dotąd sformułowałam tylko opinię o jakości zabiegów retorycznych referenta Bulzackiego. I wcale Pana nie pouczam, to jest opinia niekonstruktywna ;p

Nie ma co się obrażać na rzeczywistość, idiotów jest pełno. Albo ostrożniej: wypowiadanych publicznie idiotyzmów jest pełno. Polieznych idiotow też nigdy nie brakowało. Nie jest to jednak synonim wykształciucha. Ci zaś istnieją: to ludzie, którzy choćby z racji odebranego (formalnie) wykształcenia, powinni być mądrzejsi w swoich publicznych wypowiedziach, postawach i uczynkach.

Cały problem w tym, czy rzeczywiście mamy do czynienia z taką nierówną dystrybucją, że i wykształciuchy, i pożyteczni idioci zgromadzeni są w jakiejś miażdżącej większości po jednej stronie podziałów światopoglądowych czy politycznych. Moim zdaniem, nie da się obronić takiej tezy. Biedny Dorn, co musi czuć, patrząc na bieżący skład bezpośredniego zaplecza polityczno-intelektualnego swojego ex-Prezesa.

Ja jestem samym dobrem, ale mam pewien kłopot, z którym nie wiem jak sobie poradzić. Kłopot w dialogu z Panem. Panie Jacku, różnica między “idiotą” a “pożytecznym idiotą” jest taka jak między panną a panną młodą. Różnica jest gigantyczna. A teraz niech Pan sprawdzi, czy Pana komentarz ma sens.

——————————————————————
Jeśli już Wiech, to tylko oryginalny

W moim słowniku opisującym ludzi to słowo nie istnieje.
Tym samym dla mnie wykształciuchy nie istnieją i tyle.
Choć mogą istniej jednostki, ktore cechy opisowe spelniają.
Wolę ich jednak traktować pojedynczo, a nie do wora wrzucac. Bo wszyscy oni tacy sami nie są, więc ich traktowac tak samo nie powinienem…

pozdrowienia

niestety wychodze – odpowiem panu pozniej.
Co do tej roznicy, to nieh pan nie przesadza…

ale pozniej…
pzdr

Do widzenia, niech już Pani nic nie pokazuje,
referent
——————————————————————
Jeśli już Wiech, to tylko oryginalny

“Pożyteczny idiota” to zwrot idiomatyczny. Jego znaczenie nie jest sumą dwóch wyrazów (pożyteczny+idiota), czy też mówiąc inaczej, to nie to samo, co idiota (głupek), który jest z jakiegoś punktu widzenia pożyteczny. Kiedy używam wyrażenia “pożyteczny idiota” mam na myśli jego typowe znaczenie (wyrażenia), potwierdzone przez wielokrotne użycia w przeszłości; odwołuję się do pewnego kodu kulturowego. Nie rozumiemy się, Panie Jacku, nie chodzi mi o to, że “użyteczny idiota” to przygłup. Zresztą, kontekst w jakim zamieściłem zdanie: “Właśnie o to chodzi!” (w moim tekście) nie oznacza, że zrównuję na poziomie definicyjnym “wykształciucha” i “pożytecznego idiotę”. Dostrzegam natomiast związki i wydaje mi się, że zakresy znaczeniowe tych wyrażeń częściowo się pokrywają, co można wykazać na przykładach.

OK. Przyjmuję aluzję do Maryli.

——————————————————————
Jeśli już Wiech, to tylko oryginalny

Owszem wartościuję. Ale nie wszystkich ustawiam w tym samym szeregu, a z niektórymi gram w piłkę albo chodzę na kolację. Bo nie samą politykę żyję. Z opcją “Maryla” zostawiam pana samego. Jak pan woli. Ja mam trochę dosyć “rozrachunkowych” rozmów.

Dobrej nocy,
referent

Tak na moją głowę, to Pańska definicja jest nadal definicją historyczną, doskonale odnoszacą sie do Solżenicyna, ale obowiązującą niejako do czasu jej użycia przez L. Dorna. Można się sprzeczać nad oceną powodów użycia takiego określenia przez LD – ja akurat skłaniam się ku stwierdzeniu, że chodziło o pejoratywne zaszufladkowanie “każdego” kto przeciw PiS – ale nie chodzi o powody. Wydaje mi się, że niezależnie od realnym powodów, tak się to właśnie skończyło. Trudno mi ocenić, czy była to sprytna wolta przeciwników Dorna, czy może zamierzenie LD (budowanie nieprzekraczalnych rowów). Słowo “wykształciuch” oderwało się (zwłaszcza w dyskusji politycznej) niejako od własnej definicji i stało się nazwą tej grupy (autoidentyfikacją), która bez względu na wykształcenie nie identyfikuje się z PiS. A dokładniej – jest przeciwna PiS. Dla Dorna “wykształciuch” pozostał pejoratywny. Dla przeciwników PiS – to tylko zabawne określenie z mrugnięciem oka. Nie pierwszy to raz, gdy słowo nabiera alternatywnego znaczenia, które niejako “przykrywa” pierwotne.

Paradoksalnie, z uwagi na przepaść pomiędzy wykształceniem a poziomem prezentowanej kultury, do wykształciuchów (Sołżenicyna) spokojnie można zaliczyć zarówno Dorna, jak i Niesiołowskiego, Kaczyńskiego czy Tuska.

Pozdrawiam Pana starannie i nienaukowo.