Dyskusja nie dotcyzyła tego czy zabraniać ale ustalenia czy, kiedy mamy, oraz skąd wiemy, że nie ma człowieka – a więc możemy wtedy go sobie zabić(jeśli go nie ma).

Pan wyłozył swoje kryterium przyznawania statusu przynależności do rodzaju ludzkiego – który moim zdaniem jest niedorzeczny. Gdyż ciąża nie jest stanem chorobowym a poczęta istota ludzka nie jest pasożytem. Jeśli się mylę prosze przedstawić jakąś naukową ekspertyzę.

Napisałem o jedynym przypadku gdzie jest uzasadnione, bez wątpliwości dla mnie gdy Matka powinna mieć bezwględne prawo decydowania. Tym przypadkiem jest bezpośrednie zagrożenie życia czy to samym donoszeniem ciąży czy wskutek akcji porodowej.
Dla mnie ten jeden przypadek nie stanowi wątpliwości.

Ale nie dlatego, że nie mamy do czynienia z życiem ludzkim ale ze względu na zagrożenie życia ludzkiego Matki związanej z porodem.

Czemu ma dowodzić zmiana fizjologii organizmu – tak się dzieje u wszystkich ssaków. Natomiast człowiek ma wolną wolę i sam może wybrać czas poczęcia w sposób wolny i dobrowolny.

To kryterium jest na wskroś umowne i nie ma związku z jakością życia istoty ludzkiej. MOment ten polega tylko na tym, że w inny sposób pobiera tlen oraz pokarm. Jednak żadna zmiana istotowa i skokowa nie następuje – CZłowiek to Osoba, a nie istota oddychająca płucami. Gdyby Pan chciał w ten sposób okreslać Istotę ludzką to jest nią każdy ssak mający płuca… .

Pana definicja człowieka jest niedorzeczna i nic nie wnosząca do dyskusji. A jeszcze na jej podstawie uzasadniać aborcję ogromnym nadużyciem.

Celowo odniosłem się do Pańskiego doświadczenia towarzyszenia porodowi.
Pamięta Pan zapewne ten moment gdy dziciątko już jest urodzone ale nie odcięta jest pępowina… ? I co nie jest człowiekiem? Przed przecięciem?

Gdyby nawet przyjąc Pana definicję to wszelkie ograniczenia aborcji do różnych faz rozwoju byłyby nieuzasadnione a prawo zabrania dokonywania aborcji w odniesieniu do liczby tygodni lub miesięcy życia. tej definicji nikt nie przyjmuje kto podchodzi na serio do życia ludzkiego.

Nadal uważam, że poza tym jednym przypadkiem – zagrożenia życia, nie można za cenę konformizmu skazywać na śmierć istotę ludzką.

Tak w jednym przypadku ale nie z tego powody, że dziecko jest “pasorzytem”, Ale innego a to zasadnicza różnica.

Osobie która chce targnąć się na swoje życie należy okazać wszelką dostępną pomoc psychologidzną – Pan jako psycholog powinien to wiedzieć.
Targnięcie się na życie nie jest przypadkiem wskazującym na pełne zdrowie psychiczne.

W przypadku konfliktu: życie Matki albo dziecka. Mamy konflikt równorzędny, obiektywny i Matka ma prawo decydować.

Nikt nie ma prawa traktować życia istoty ludzkiej przedmiotowo. Nawet grożąc samobójstwem.

Nie prawda. Pan zna przypadki w których mimo normy bezglednej odnoszącej się do pozbawienia życia człowiekowi odstępuje się od wymierzenia kary. Np. stan niepoczytalności. A więc nie jest tak, że norma zakazu nie ma sensu. Pan z wyjątku czynić chce regułę, gdy tymczasem jest odwrotnie. Wyjątek potwierdza regułę.

Jeśli nie można traktować jego życia przedmiotowo to nie można sobie go niszczyć kiedy ma się na to ochotę.

Wolność dotyczy zajścia w ciążę lub nie. Natomiast wolność już nie dotyczy rozporządzaniem wg uznania życiem ludzkim.

Mam nadzieję, że jasno przedstawiłem mój punkt widzenia.

Protokół rozbieżności ustalony – świat się nie zawali od naszych różnic. A większość społeczna zadecyduje jakie rozwiązanie prawne zostanie zastosowane.

Pozdrawiam.

***********************
“Kto pyta nie błądzi…”