Coś złego dzieje się z najlepszą, do tej pory, gazetą codzienną – Rzepą.
Oczywiście nie nastąpiło tam żadne bum, bum, które rozsadziłoby ją od środka lub od zewnątrz. To proces jest, takie staczanie się po równi pochyłej. A proces staczania ma to do siebie, że staczający się nabiera rozpędu.
Właśnie weszliśmy, moim zdaniem ( po wyborach ), w kolejna fazę.

W swoim postrzeganiu/ocenianiu procesu paliwodzenia się Rzepy nie mam zamiaru być ani obiektywny, ani powoływać się na żadne statystyki. Ot po prostu, z czytelnika gazety, staję się powoli tylko i wyłącznie zaglądaczem do niej. I tyle.

Pokładałem duże nadzieje w red. Lisickim, bo ma świetne pióro & wyrazistą osobowość.
Przyszedł do Rzepy w najlepszym dla siebie momencie, bo po śmierci red. Łukaszewicza, gazeta zamieniała się w jakąś powielarnię złotych myśli GW. Zawsze spóźniona, nijaka, blada.

Myślałem, że Lisicki nada jej wyrazu, wyciągnie na wierzch autorów spychanych do kąta. Na początku niby coś zaczęło się dziać. Wrócił Jankes warzący różne racje, doszedł Ziemkiewicz ( potem okazało się, że swoją pogardą, nawet do czytelników/wyznawców) i paru innych. Tyle, że po chwili z redakcji wyskoczyli Bratkowski, Smecz i kilku innych dziennikarzy o niebo lepszych od Lufta. Lisicki z publicysty stał się rednaczem piszącym kilkuzdaniowe notki.

Najpierw posypał się sobotni +/-. Tam, już nie ma czego czytać!!!
Wypociny wrednego Ziemkiewicza, odreagowującego swoje fobie do Michnika, art. historyczne, to tylko tzw. młodych zdolnych z IPN-u, tak jak by tylko tam historycy pracowali, dwóch dyżurnych politologo/socjologów. Oczywiście propisowskich. Dwóch dyżurnych tzw. uczciwych lewicowych publicystów ( we wszystkich gazetach i stacjach są to ci sami uczciwi – Rolicki&Bugaj ) i lansowany wszędzie, z braku czego lepszego, Sierakowski aby nikt nie zarzucił redakcji jednostronnego postrzegania sceny politycznej.
Na dodatek wszystko podane w ponurym, burym, cierpiętniczym sosie. A humor gdzie?

Codzienny dział opinii, to żart jest. Tam już tylko agitka została.
Felieton?
A niby jaki i czyj?
Tym się, jako szydera, kłania.

Do tego doszła zmiana strony internetowej. Kompletnie rozjechanej i nieczytelnej. Stara oddawała układ stronic gazety papierowej. Ta nie oddaje nic. No chyba , że kociokwik. Spóźnienia, dublowanie się tekstów. Dziury czasowe. Nie wiadomo czego, gdzie szukać? Bo i skąd ja mam wiedzieć, że coś ważnego wydarzyło się np na Litwie, skoro nie ma tego w wydarzeniach?

Wymiana papierowego formatu dokonało reszty. Z gazety wyglądającej jak gazeta, został biuletyn szkolny, w którym nawet tytuł gdzieś znika. Szkoda brać do ręki.

No i na koniec to co najważniejsze. Linia gazety.
Jest już wyraźna. I to nie Lisicki ją wyznacza. Redaktorem naczelnym jest Terlikowski. Rzepa stała się po prostu, zamiast gazety konserwatywno liberalnej, gazetą wojującego katolicyzmu. Czy te 2 kierunki mają coś ze sobą wspólnego?
Niekiedy mają. Tyle, że nie zawsze , wszędzie i nie na każdy temat.
Mnie naprawdę zależy na tym aby KK w Polsce miał swój wkład w życie społeczne i polityczne. Ale nie mam zamiaru korzystać z propozycji Rzepy/Terlikowskiego. Bezkrytycznego wysłuchiwania świeckich kazań w przyklęku i akceptowania cennych myśli, trzymając jedną rękę w popielniku.

To co prezentuje Terlikowski, jako ten, który narzuca ton Rzepie, jest wedle mnie zapowiedzą kompletnego upadku gazety. Czyli jej paliwodzenia. Bo już za chwilę nastąpi okopanie się redakcji w okopach Świętej Trójcy. Wtedy Terlikowskiego, wojującego szpadą, zachowującego zasady publicystyki, zamienią warchoły paliwodowie i świeży narybek z toruńskiej szkoły Rydzyka, wymachający cepem. I to będzie koniec.
Jest tam jeszcze red. Szczepłek, jest Magierowski, jest Jankes. Zobaczymy jak długo wytrzymają odejście od centrum?

Ale to już nie moja sprawa.

Ja stawiam na media obywatelskie.
Takie jak TXT. Gdzie ludzie, mający mniejszy lub większy talent, piszą co im w duszy gra.
Czy takie media będą miały swojego korespondenta w Berlinie, Brukseli czy Sejmie?
Tak, będą miały, właśnie obywatelów, którzy wiedzą jaka tam gra muzyka oraz nie są wplątani w żadne zależności i polityczne lansy.

Czy ja wiem, jako współzałożyciel TXT, jak je prowadzić?
No właśnie Rzepa, do niedawna moja ulubiona gazeta, daje mi przykład od czego trzymać się z daleka.

Bo to my jesteśmy ziarna, rozrzucone ziarna, bo to my jesteśmy armia, niewidzialna – ARMIA.