Jak kogo Bozia chce doświadczyć, to go ciekawym pomysłem wynagradza.
Szkoda, że nie mnie!!

Tak się więc Twitterowi przyglądam.Serga-siromachę pozdrawiam,
Oczywiście w ograniczonym zakresie, wśród tych, których ja dopuszczam & przeciwpołożnie.
Uczę się, co, gdzie, komu, wysłać-widać- odp/powiedzieć.
Dość zabawne to jest.

Kurde, trza być lakonicznym!!!
Kasować można (szczególnie nada, pojawiające się panienki)
Fanatyków można śledzić, różnych.
Dziennikarki & dziennikarzy.
I być śledzonym też.

Zabawne to jest, kiedy różni ludzie chcą zaistnieć w grupie złożonej z trzech zbiorów, które to, pośrodku się haczą, znaczy zachodzą na siebie.
Wybranych, wybierających, i nakrywających się ( bez panienek ).

Z tego wychodzi taki netowy McDonald’s.

Schludnie, miło, gra muzyka, ciągle ktoś ściera podłogę, obsługa jest na tyle szybka, że nikt nie włoży brudnego palca do zupy, bo tej nie ma.I możesz się skasować.
Dostajesz wystandaryzowanego kotleta z frytkami, na jednakowej 140znakowej tacce.
I jak zwykle liczą się przyprawy, zapachy & niuanse.
No i przyjaźnie, czyli – układ.

Przecież zawsze można podeprzeć się cytatem z pudelka, salonu, albo Figurskim, nie mówiąc o męczeństwie M.Jaksona, uczestnicząc w wielkim świecie.

Bo, jak wiadomo, w McDonald’sie, stołują się: upadła, austriacko-galicyjska hrabini, białorusko-litewsko-polski Potocko/Radziwiłł, nadal liczący na zwrot majątków na Kresach, niedoszły europejski deputowany albo 3cio ligowy poseł ( lub jego asystent z posiłkiem na wynos), oszczędzający na dietach oraz skrobiąca coś pazurkiem dziennikarka z popularnego portalu & gazety lub radia.
Pachnie amerykańskim detergentem a przetartych mankietów i niedopranych kołnierzyków nie widać.

I, o to, chodzi.

Smacznego.