Jak wygląda załatwienie prostej sprawy w Wielkiej Brytanii? Ciekawie.

Znajomy stracił pracę w wyniku trudności rynkowych, jakie dotknęły firmę, w której pracował. Ponieważ przepracował rok po zarejestrowaniu się w WRS, a utrata pracy nie jest zawiniona przez niego, więc przysługuje mu zasiłek dla bezrobotnych. Wydaje się, że nie ma prostszej sprawy do załatwienia. Wystarczy pójść do właściwego biura, pobrać odpowiedni druczek, wypełnić, złożyć w odpowiednim okienku i po sprawie. Prawda, że brzmi to prosto? Tylko, że to tak nie działa na tym Zachodzie.

W zeszłym tygodniu udaliśmy się do JobCentrePlus instytucji, która załatwia tego typu sprawy. Tam urzędnik dał nam ulotkę, z „bezpłatnym” numerem telefonu, na jaki trzeba zadzwonić. Tego dnia miałem jeszcze parę rzeczy do załatwienia, więc umówiłem się ze znajomym na poniedziałek.

Poniedziałek

Już po dziesięciu minutach oczekiwania dwóch próbach poinformowania maszyny zgłoszeniowej gdzie znajomy mieszka, zostałem połączony z żywą osobą. Uprzejma pani zapytała czy wiem, że dzwoniąc z komórki nie jest to połączenie bezpłatne. Powiedziałem, że wiem. Pani zaproponowała, że oddzwoni. Nieopatrznie zgodziłem się. Do wtorku nie oddzwoniła.

Wtorek

Dzwonimy z automatu publicznego umieszczonego w centrum handlowym. Znów około dziesięciu minut oczekiwania, choć tym razem rzeczywiście za „Bóg zapłać”, i pani po drugiej stronie usiłuje rozmawiać. Niestety, hałas otoczenia uniemożliwia pani przyjęcie zgłoszenia. Pani nie jest w stanie wypełnić formularzy, jakie pojawiają się na ekranie. Co zabawne, ja mam problemy z usłyszeniem, o co pani pyta, ale chciałbym załatwić sprawę. Nie da się. Pani odsyła nas3 do JobCentrePlus, gdzie są telefony dedykowane do połączeń z centrum telefonicznym i cisza, więc pani nie będzie miała problemu z przyjęciem zgłoszenia. Niestety kończy mi się przerwa, więc sprawa musi zostać odłożona3 do dnia następnego.

Środa

Idziemy do JobCentrePlus. Wyjaśniam urzędnikowi, że zostałem skierowany do nich do biura, aby skorzystać z telefonu. Urzędnik informuje mnie, że nie można skorzystać z telefonu. To, że poprzedniego dnia wysłano nas do tego biura nie robi na nim wrażenia. (Przy trzech aparatach telefonicznych widocznych z miejsca gdzie rozmawiamy, nie ma żadnego człowieka.) Tracę spokój, i informuję urzędnika, że traktuję to jako przejaw prześladowania na tle narodowościowym. Pan oburza się, że oni obsługują dziesiątki Polaków. Niemniej zatelefonować nie możemy.
Udajemy się zatem do Citizen Advice Biuro, gdzie teoretycznie można uzyskać pomoc, gdy sprawa wydaje się beznadziejna. Znów trzeba odczekać swoje, ale pani, która nas przyjmuje jest bardzo życzliwa. Po krótkim streszczeniu problemów z JobCentrePlus, pani mówi, że właśnie goszczą u siebie pracownika tej instytucji, więc nie powinno być problemu. Nie powinno być, ale pracownik ów wyszedł na drugie śniadanie (lunch). Ma wrócić. W między czasie pani proponuje skorzystanie z telefonu CAB, w celu załatwienia sprawy. Okazuje się to strzałem w dziesiątkę. Udaje się nie tylko dodzwonić do JCP, ale urzędniczka jest uprzejma przejść ze mną całą procedurę rejestracji. Po godzinie odpowiadania na idiotyczne pytania, znajomy dostaje termin rozmowy z urzędnikiem w JCP oraz informację jakie dokumenty ma ze sobą przynieść. Termin spotkania, to wtorek w przyszłym tygodniu. Ciekawe co się wydarzy…

A miało być tak łatwo…