Jak widać z Pana komentarza, zupełnie nie rozumie Pan mojego stanowiska. Ja nie twierdzę, że teatr nie może być objęty mecenatem władz lokalnych. Jeśli Warszawa chce się promować, to spokojnie może cały budżet na promocję władować w teatry. Znam takie, co jeżdżą do Warszawy z Wrocławia po to, by obejrzeć interesujące spektakle. Z tym, że to powinna być decyzja władz lokalnych, a nie pozycja stała w wydatkach rządu.

W czasach, gdy dorastaliśmy, mogłem być przeciwko wszystkiemu i nic z tego nie wynikało. Zatem pytanie mnie jaki był mój stosunek do „bezpłatnej” kultury, nie ma sensu.

Ja jestem zwolennikiem państwa minimum. Jeśli gmina zniesie większość podatków, pozostawiając pogłówne i „łanowe”, to Pańska rodzina będzie miała na tyle pieniędzy, by zapłacić rynkową cenę za 4 bilety do teatru raz na kwartał. To czy będzie Pan do niego uczęszczał, to będzie Pański wybór…

Ja jestem zwolennikiem odpłatności za naukę. Zamiast topić majątek na przetrzymywanie w szkole gówniarzy, co nie chcą się uczyć, zarabiać na tych, którzy chcą (lub ich rodzice chcą). Zobaczy Pan, że takie działanie podniesie jakość kształcenia.

Nie ma lepszego regulatora niż rynek. Jeśli mając pieniądze będzie wolał Pan wydać je na oglądanie farsy czy wodewilu, a nie na tragedię Sofoklesa, to będzie to Pańska sprawa. Natomiast domaganie się, by wszyscy finansowali teatr, bo Pan ma ochotę w nim obejrzeć jakieś „wybitne dzieło”, to pachnie mi socjalizmem. A ja socjalizmu nie lubię…

Pozdrawiam

Ja nie mam nic przeciwko temu, by szkoły chodziły na Antygonę, czy Romea i Julię. To nie znaczy, że ma się to dziać za pieniądze podatnika. Temu jestem przeciwny.

Poza tym, nie wie Pan, co przetrwa w warunkach rynkowych, więc niech Pan nie będzie taki pewny, że ostoją się tylko szmiry.

Pozdrawiam

Zapomina Pan, że Pan płacił za naukę swojego dziecka dwa razy (raz w podatkach, drugi raz w postaci czesnego). Gdyby władza nie zabierała Panu tych 50% wypracowanych pieniędzy, to miałby Pan na szkołę, a ona obciążona mniejszymi (żadnymi) podatkami mogłaby mieć niższe czesne. Zatem tych rodziców, którzy by chcieli uczyć dzieci, byłoby na naukę stać. Przy niskich podatkach, rozwój gospodarczy będzie 10%, więc bezrobotni będą tylko ci, którzy będą chcieli pozostawać bez pracy.

A ile kosztuje utrzymanie teatru, to nie moja sprawa. To sprawa tych, którzy chcą oferować ludziom rozrywkę w postaci sztuk teatralnych.

Pozdrawiam

Taki Molier to się musiał, Panie!

Wspólny blog I & J

W wielu krajach gdzie za sużbę zdrowia się płaci, stać na nią jedynie osoby przynajmniej częściowo majętne. Weź pan zachoruj w USA, no tak, ale tam już z wolna komuna się wkrada, więc zły przykład.
Anglia – masakra.
Norwegia – bardzo dobrze ( ale czy tam czasem państwo nie dopłaca z ropy do tego?)
Francja – dobrze – ale jak tam z odpłatnością?

Jakoś utopijnie pan kombinujesz… moźe dobre, moe źle ale na pewno utopijnie.

Niekoniecznie. Bo jeśli będzie pan miał ciężką operację raka mózgu na ten przykład w Luizjanie, to bez wielkich pieniędzy, bardzo drogiego ubezpieczenia – rączki do Bozi i papa. A tu? Jednak jest szansa że na Ursynowie czy na Wawelskiej strzelą operację. Mimo tych “milionów” wpłacanych co miesiąc. Jakby się zastanowić ile co miesiąc wpłaca przeciętny człowiek na zdrowie, to nie jest to aż tak dużo w porównaniu z ubezpieczeniami zdrowotnymi obejmującymi wszystko.
Co wcale nie znaczy, że nasz system jest dobry – przeciwnie, jest fatalnie.
Ale mimo to maluczki też ma szansę.

Zdaje się, że jedyne dwie utopie, które się mniej więcej sprawdzają, to antyutopie: 1984 i Huxley.

U nas ceny jeszcze są średnio zawyżone, ubezpieczenia, prawnicy… powodują, że ceny usług szybują na świecie.
W tej chwili z wolna umiera ojciec mojego przyjaciela z Francji. Urodził się w Algerii. I chciałby tam wrócić do domu i umrzeć z rodziną obok.
Cóż, szpital mówi: my pana nie wypiszemy, bo nas oskarży ktoś o spowodowanie pańskiej śmierci. Będziemy w pana pakować wszystkie lekarstwa jakie się da, jak najdłużej się da. Musimy być kryci.
Syn mówi na to: ja wam podpiszę u notariusza, że nie będę rościł..... NIE, bo jakiś daleki kuzyn z USA może nagle się pojawić i wnieść oskarżenie. Nie ma mowy.
Wykraść ojca – z miejsca oskarżenie.
System rządzi. To się samo napędza. Ubezpieczenie w USA wysyła cię na badania 5 minut u pani doktor za $800… oni płacą, ale…
To zauważył pan słusznie. Mimo to twierdzę bezczelnie, że w USA biedny ma o wiele gorzej niż u nas, jeśłi chodzi o służbę zdrowia.
Może wypadałoby podać NFZ do sądu za niepłacenie za operację i uśmiercenie kogoś...
Oni patrzą statystycznie i księgowo jedynie. Nie widzą człowieka w człowieku.

No dobra, to kiedy biednym, ale tak poważnie biednym było gorzej teraz, czy za socjalizmu. Tak przez grzeczność pytam.

J.M. o tym akurat wiem, ale to jest hiposkrycki socjlaizm.
A ja mówię o niby prawdziwym.
A skoro już o tym mowa, to w USA na kampusach już chyba nie socla ale komuna prawdziwa w umysłach. Już w 1980 kiedy siedziałem w Berkeley mówiło się o nich wszystkich PINKOS. Byłem tam ostatnio – czerowno jak na MOnte C.

No nareszcie!

Z mojego punktu widzenia, to burdel i narkotyki są zupełnie niedochodowe, bo nie używam jednego ani drugiego. Zatem o to, że państwo będzie w ten sposób zarabiać, się nie boję.

Państwo nie ma robić interesów i dlatego nie musi prowadzić przedsięwzięć nastawionych na zysk. Od zysku są prywatni przedsiębiorcy. Rząd jest od administrowania i wypełniania zasad ustalonych przez sejm (nie jest od przygotowywania projektów ustaw). Sąd jest od rozsądzania sporów legislatury i egzekutywy. To jest elementarz trójpodziału władzy, której nie zna żadna partia rządząca ani opozycyjna.

Proszę poczytać moją notkę Państwo lub podać mi adres emaliowy, na który mogę przesłać nowszą wersję…

Pozdrawiam

Szukanie winnych, to mało produktywne zajęcie. Lepiej przedstawić krytyczne uwagi. Nawet jeśli się z nimi nie będę zgadzał, nie będzie to czas stracony, bo może potrafię dzięki nim jaśniej wyłożyć temat.

Szczerość za szczerość. Jakoś nie potrafię się przejąć Pańską opinią. :)

Przecież ja opisuję świat, a nie kłócę się z partiami. Jeśli Pan wskaże mi przykład działań którejkolwiek partii sejmowej, pokazujący, że rozumie ona zasadę trójpodziału władzy, to wycofam to zdanie. Problem w tym, że Pan też tego nie łapie, co wykażę analizując Pańskie post scriptvm.

Tak jak napisałem, użycie takiego tekstu jako argumentu w dyskusji, rzeczywiście ją blokuje. Niemniej żadna z partii nie była adresatem mojej wypowiedzi, więc nie powinien się Pan najeżać.

Nawzajem

To dlaczego kompetencja sądownicza powinna być oddzielona od kompetencji wykonawczej i prawodawczej?

Założenie, że prawodawca jest zawsze jednomyślny z wykonawcą prawa jest tak abstrakcyjne, że trudno w ogóle dyskutować z takim poglądem. Przecież, prawodawca, nie jest w stanie przewidzieć wszystkich możliwych okoliczności stosowania prawa, zaś wykonawcza kompetencja władzy ma zwyczaj interpretować prawo tak, by było jej wygodnie, a nie zgodnie z intencją kompetencji prawodawczej. (Przy okazji warto zauważyć, że to może być wójt i rada gminy, a nie rząd i dwuizbowy sejm, choć ta druga ewentualność też wchodzi w grę.)
Egzekutywa powinna rezygnować ze swojej misji, nie wtedy, gdy ma w jakiejś sprawie inne zdanie niż legislatura, lecz wtedy, gdy uzna, że ramy nakreślone przez prawodawcę uniemożliwiają realizację zadań wykonawcy. To stawia sprawę w trochę innym, bardziej sensownym świetle.

To jest działanie poza systemowe i w czasie przewrotu majowego zamachowcy walczyli z rządem, a zatem z egzekutywą. Sama ze sobą kompetencja wykonawcza się naparzała?

Sądy najniszego szczebla jak najbardziej. Niemniej czy jest Pan pewny, że po to istniej trybunał konstytucyjny? Pan raczy żartować…

Jak Pan zapewne zdążył zauważyć, ma. :)

Rząd jest od rządzenia jak sam Pan zauważył. Jest naturalnym procesem, że jeśli pozwolimy komuś regulować zasady swojego funkcjonowania, nawet gdy ograniczymy to prawo tylko do zgłaszania projektów regulacji, to ten ktoś będzie pisał przepisy pod siebie. W efekcie ma Pan alienację władzy, jej arogancję i księżycową ekonomię, tak charakterystyczną dla gospodarki socjalistycznej.
Trójpodział władzy po to wymyślono, by poszczególne kompetencje nie wspierały się, tylko kontrolowały. To, że współcześnie w Europie nie ma takiego podziału, to nie znaczy, że jest niesłuszny. To znaczy, że ludziom wydaje się, że można oszukać ludzką naturę, że rządzący, jak ich się dobrze wybierze, to będą przedkładać interes ogółu nad swój własny. A to się nie sprawdza w systemach europejskich. Wszędzie, jak Europa długa i szeroka, ludzie są niezadowoleni ze swojej władzy. Niech Pan zgadnie jakie są tego przyczyny systemowe. Bo to, że winą rządzących jest, że nie są aniołami, tylko ludźmi, to jest wytłumaczenie, ale na to nie mamy wpływu, a na system sprawowania władzy możemy mieć.
Moje propozycje, wbrew Pańskiemu przekonaniu są logiczne i spójne. Co więcej nie zakładają dobrej woli z czyjejkolwiek strony, tylko budują system wymuszający działania pro pvblico bono. Nie twierdzę, że w takim systemie jest łatwo sprawować władzę. Kto powiedział, że rządzenie ma być łatwe, miłe i przyjemne? Proszę to przemyśleć…

Pozdrawiam

“Sądy najniszego szczebla jak najbardziej. Niemniej czy jest Pan pewny, że po to istniej trybunał konstytucyjny? Pan raczy żartować…”.

Jestem pewny. Słyszał Pan o skardze konstytucyjnej? Albo actio popularis w niektórych krajach, gdzie nie ma klasycznej skargi? To są przecież wnioski (skargi) obywateli czy innych podmiotów podobnych przeciwko władzy publicznej, która stanowi wadliwe prawo, naruszające ich konstytucyjne prawa i wolności. Sąd konstytucyjny (zakładając, że to w ogóle sąd, bo tyle jest zwolenników tej klasyfikacji, co i przeciwników, a Hans Kelsen, który – mówiąc bez przesady – wymyślił sądownictwo konstytucyjne i był prezesem historycznie pierwszego sądu konstytucyjnego, uważał że są one formą władzy ustawodawczej, konkretnie są tzw. negatywnym ustawodawcą) bada hierarchiczną zgodność prawa, jednocześnie pełni funkcję gwaranta praw i wolności obywatelskich na szczeblu krajowym. I co teraz? Zaprzeczy Pan? Nie da się. Dżentelmeni nie spierają się o fakty.