“Naprzeciwko budynku poczty, w którym pracował Bohun, jest knajpa. Zwykle tutaj spotykali się w trójkę: Grzesiek, Mariusz i właśnie Bohun. Nie inaczej było dzisiaj. Dwaj przyjaciele wlepiali gały przez wielgachną szybę i podziwiali scenkę rodzajową: stojącą przy bocznym wejściu do poczty sukę policyjną. Na pace siedział skuty Zawada i nie wiedzieć czemu, był ponury. Wszyscy w tej na razie połowie wypełnionej knajpie obserwowali zdarzenie i z ich twarzy można było wyczytać zadowolenie z losu ich sławnego sąsiada.

Rozległ się przytłumiony dźwięk grześkowej komórki. Młody spojrzał na wyświetlacz, po czym bez słowa wyłączył aparat. – Marzena?- bardziej stwierdził, niż spytał Mariusz.

Młody zignorował go.

- Grzesiu mógłbyś odebrać, co ci szkodzi. Dziewczyna pewnie nie wie co myśleć.

- Nie twoja sprawa.

- Jasne. Nie moja sprawa- posłusznie zgodził się Mario.

Znów wgapiali się w widok za szybą.

- Długo go nie ma.- odezwał się po dłuższej chwili Grześ.

- ...yhy…- odpowiedział Mario zajadając kolejną kośćciastko dla psów, tym razem białą, żeby sierść bardziej lśniła- pewnie zabił kogoś wzrokiem.

Przybrał udawaną poważną pozę. – ...w końcu musiało do tego dojść.- dodał

- No.- zgodził się Grzesiek.

Mariusz spojrzał na zegarek.

- Ty faktycznie, długo.- rzucił zniecierpliwiony- Kurw…, godzina.

Wtem do lokalu wpadł jakiś żulik. Był strasznie podekscytowany, jakby ktoś obiecał mu dożywotnio skrzynkę jabcoka dziennie. Niemal krzyczał z radości.

- Słyszeliśta? Alleluja! Bohun najebał klienta!- darł się- Ale jazda!

Wszyscy spojrzeli na klienta jak na wariata, nie dowierzali. Ale przecież mieli przed oczyma widok Zawady w suce. Z głębi rozległ się głos Grześka.

- Komu walnął?- spytał.

- Radnemu. Zawada najpierw jebnął żonce, a potem rzucił się kurwa na Bohuna, że niby go w rogi jebie.- tym razem głos żulera pobrzmiewał tłumioną miłością dla Bohuna.

Na twarzach klientów lokalu pojawił się podziw. ICH listonosz. Mariusz nachylił się do przyjaciela.

- W sumie to mógłby ją łupać, nie. Zresztą jakby ją ogolić i umyć, to nawet jest i na co popatrzeć.- rzekł półgębkiem- fajna babka, tyle, że głupio trafiła. Sam bym jej dał w dziubka.

Sięgnął po brązową kość. Na paznokcie.

- Wiesz, czasem zastanawiam się, czemu się z tobą zadaję.- parsknął Grześ, na co

Mariusz odpowiedział uśmiechem pełną gębą.

Ich uwagę zwrócił ryk żulika, który wydarł się jakby ktoś mu w mózgu grzebał.

- Idzie!!! Kurwa, idzie!!!- wydzierał się.

Darł tego swojego ryja przez cały czas. Jakby chciał podkreślić swoją ważność i dumę. Wszyscy z napięciem patrzyli, jak z budynku poczty wyszedł Bohun. Zapalił papierosa, jakby nic się nie zdarzyło. Wiedział, że jest obserwowany, wiedział dla kogo odstawia szoł. Zaciągnął się. Pożegnał się z gliniarzami. Pomachał przyjaźnie do skutego w wozie policyjnym Zawady. Uśmiechnął się drapieżnie. Ruszył do knajpy.

Naczelniczka odprowadzała wzrokiem swojego ulubionego pracownika- gdyby wzrok zabijał, pewnie Bohun już dawno by nie żył. Po chwili wszedł do knajpy. Przywitała go owacja na stojąco, rozpoczęła się wrzawa. Bohun stał w wejściu do lokalu i z papierosem w zębach pozdrawiał ludzi gestami papieża.

Wśród poklepywań i pozdrowień klientów podszedł do Mariusza i Grześka, przywitał się z nimi.

- Słyszelim, że miałeś interpelację z radnym, prawda?- spytał Mario z uśmiechem na
twarzy. Przejechał dłonią po czuprynie.

Bohun siadł, machnął grabą, jakby chciał rzec: „Ehhh, daj spokój”. Po chwili barmanka Wiola zniosła tace pełne piw i napojów. Patrzyła na Bohuna jak ognioimieczowa Helena na swego husarza.

- ...od wdzięcznych klientów.- rzekła swym słodkawym głosem.
Bo taka była ta Wiola. Uśmiechnęła się do Bohuna najlepiej jak potrafiła, jednak nie za bardzo zwracał na nią uwagę.

Rzucił okiem na knajpianych ludzi. I choć z jednej strony nienawidził ich, bo przecież to jego klienci, to wiedział, że staczali się często wbrew sobie. Wiedział, że walczyli o każdy dzień.

Znał ich marzenia i plany, przecież dzielili się nimi z nim i tylko z nim, bo bali się wyszydzenia ze strony znajomych i rodziny. Niemal codziennie widział, jak boli rozczarowanie. Jak ciężko jest żyć w zgodzie z własnym sumieniem. Jak ciężko jest przeżyć każdy dzień. Wiedział, że to życie, jest bezlitosną walką o własne człowieczeństwo. I wiedział, że przegrywali i będą przegrywać.

Widział jak tracili wiarę. W siebie, w rodzinę, w boga, we wszystko…
Czasem religia stawała się parawanem i ucieczką.
A knajpa kilkugodzinnym azylem.
Stawali się więc ludźmi cienia, którym życie tu, na prowincji łamało kręgosłupy.

Więc równali w dół.

Bohun czuł, że otaczający go ludzie schodzili w smugę cienia.

Czuł, że sam w nią wszedł.

Podszedł żulik. Kolega żulera zapowiadającego nadejście Bohuna do knajpy. Żulik stanął przed Świętą Trójcą, zrobił poważną, namaszczoną minę i z niejaką dumą wyjął zza pazuchy butelkę krwi Pana mówiąc:

- A to od grupy trzymającej władzę...

Uśmiechnął się, jak to żulik w poczuciu dobrze spełnionego obowiązku. A zatem zaczęła się ludowa wdzięczność. Zaraz przyniosą pewnie kremówki i pieczonego bociana.
Zniecierpliwiony Grzesiek Syknął do Wioli:

-Blondi, weź go z tym bełtem, zaraz nam się wszyscy tu dosiądą!

Barmanka spojrzała na Bohuna, jakby czekała na jego decyzję. Ten skinął głową. Zdecydowanie chwyciła półtorametrowego winnego apostoła i pogoniła to razem z butlą.

Mariusz wzniósł kufel.

- Panowie szlachta, zdrowie- nachylił się do Bohuna- spoko, należało się gnojowi.
Tryknęli się kuflami. Zapuścili się w głąb szklanic. Odetchnęli. Tak, tego im było trzeba. Bohun zapalił papierosa. “

cdn

część pierwsza:
http://tekstowisko.com/maddog/51224/rozpoczynam-nowy-cykl-plus-ilustracj...

część druga:
http://tekstowisko.com/maddog/51509/nowy-cykl-dwa

część trzecia:
http://tekstowisko.com/maddog/51745/nowy-cykl-trzy

część czwarta:
http://tekstowisko.com/maddog/52103/powiesc-bracia-cztery

część piąta:
http://tekstowisko.com/maddog/52346/powiesc-bracia-piec

część szósta:
http://tekstowisko.com/maddog/52712/powiesc-bracia-szesc

część siódma:
http://tekstowisko.com/maddog/53391.html

część ósma:
http://tekstowisko.com/maddog/55137.html

część dziewiąta:
http://tekstowisko.com/maddog/55756.html

część dziesiąta:
http://tekstowisko.com/maddog/56240.html

Część jedenasta:
http://tekstowisko.com/maddog/56407.html