Dobiegają końca Igrzyska. Jak żyję, tak słabej postawy Polaków nie widziałem (a obserwuję polskich olimpijczyków od Monachium). Teraz zaczną się poszukiwania przyczyn. Na Tekstowisku rozpoczął Mireks http://tekstowisko.com/mireks/55938.html i niestety trafił kulą w płot, gdy stwierdził, że Żaden przedsiębiorca, lekarz, nauczyciel, prawnik czy prosty nawet niewykwalifikowany robotnik nie może liczyć na pozyskiwanie kokosów ze złej, nie przynoszącej należytych efektów pracy.

Owszem, jest taki kraj, gdzie może. I to nie tylko przedstawiciele wyżej wymienionych profesji, dotyczy to wielu innych. I tak samo jak sportowcy, przy zderzeniu z międzynarodową konkurencją odbijają się jak od ściany. W wielu dziedzinach życia publicznego przedstawiciele Polski są bardzo aktywni, jednakże na ogół efekty są niewspólmierne do zamierzeń (czego efektem jest m.in. to, że w ostatnich 300 latach Polska tylko sporadycznie wybijała się na niezależność). W tych okolicznościach pozostaje pokrzepienie serc spektakularnym sukcesem w życiu zawodowym INNYCH Polaków. W przypadku sportowców słyszymy, że zdobył medal dla Polski, w przypadku muzyków, naukowców czy pisarzy stwierdzamy, że zdobył międzynarodowe uznanie, czasem ktoś nieopatrznie chlapnie zdobył międzynarodowe uznanie w Polsce.

Potem przychodzi zderzenie z rzeczywistością. W przypadku sportowców jeszcze łatwo machnąć ręką i stwierdzić, że to patałachy, albo że jakie znaczenie ma miejsce polskiego mutanta w wyścigu mutantów. W innych dziedzinach jednak boli i trzeba się jakoś usprawiedliwić zrzucając winę na obcych. Na amerykańskim pracodawcy nie robi wielkiego wrażenia dyplom topowej polskiej uczelni? Każdy wie, że Amerykanie to głupki (nie wiedzą nawet gdzie jest Polska i Warszawa, a my, owszem, wiemy gdzie Ameryka i Waszyngton). Opromienieni sławą w naszych filmach aktorzy nie podbijają Francji i USA? Układy (skądś musieli wynieść przekonanie, że tak się sprawy załatwia). Powieści nie są samymi bestsellerami? Bo oni nie rozumieją polskiej duszy (czeską albo rosyjską akurat rozumieją). Polscy filmowcy nie dostają Oskarów i Złotych Niedźwiedzi? To antypolonizm (i spisek międzynarodowego żydostwa, które jak wiadomo, rządzi światem, zwłaszcza filmowym).

I do głowy nie przyjdzie nikomu, że przyczyna może tkwić w Polsce. To żaden narodowy determinizm, bo Polacy wszędzie tam, gdzie wytyczali nowe ścieżki w danej dziedzinie (nauce, literaturze, muzyce, sporcie), osiągali wielkie sukcesy. A jak ktoś jest wtórny, nie idzie z duchem czasu albo działa wyłącznie na rynek wewnętrzny, to zagranicą musi przegrać, choćby nie wiem jak się starał i nie wiem jak w Polsce doceniano jego pracę. Przykładowo, w latach 80-tych XIX wieku odbyła się w Paryżu wystawa impresjonistów. Kraków wysłał Bitwę pod Grunwaldem. Kilka lat później na taką samą imprezę, ale były to już czasy neoimpresjonizmu, wysłano Hołd Pruski. Wiem, jakie były komentarze francuskie, ale nie będę ich cytował (może poza Polska w apopleksji), każdy może się domyślić. A jak to wtedy komentowano w Polsce (notabene Matejko był we Francji i wielu innych krajach malarzem cenionym i honorowanym, tyle, że bez przesady)? No właśnie tak – spisek, antypolonizm i filogermaństwo (w chwilę po Sedanie).

I tak samo jest z polskim sportem. Rozejrzyjcie się wokół siebie. Widzicie gdzieś jakiś nowopostawiony specjalistyczny ośrodek sportowy. A bez tego nie można iść naprzód, nie ma szans na nowinki w metodach treningach, czy w sprzęcie. Tych nowinek, które potem zdecydują o setnej sekudny w tę, czy w tamtą, o centymetrze bliżej lub dalej. Ciągle są w tyle, więc nie mogą doczekać się sukcesów, a w sporcie jest jeszcze trudniej niż w malarstwie, bo sport jest wymierny.